ทำงานฟรีแลนซ์อยู่กับบ้าน 2-3 ปีที่ผ่านมาผมมาใส่ก๋วยเตี๋ยวของโปรดแกะสำหรับมื้ออาหารกลางวันอันที่จริงก็รู้จักพี่พลแกมาตั้งแต่เด็กลาวพ่อแม่ผมซื้อที่ดินที่จัดสรรย่านนี้เมื่อ 30 กว่าปีก่อนพร้อมกับครอบครัวของมีผลตั้งแต่ผมจำความได้ก็เห็นแก่กินก๋วยเตี๋ยวขายจากรถเข็นแล้วก็เปลี่ยนรถเป็นรถมอเตอร์ไซค์พ่วงเมื่อสิบกว่าปีก่อนตระเวนขายดีย่านพันบ้านผมตอนกลางวันทุกวันผมกินก๋วยเตี๋ยวแกมาเรื่อยๆจนกระทั่งหลังเรียนจบได้ทำงานบริษัท 3 ปีแล้วก็ออกมารับงานอิสระผมก็ได้ใส่ก๋วยเตี๋ยวแก่กินเป็นมื้อเที่ยงแทบทุกวันเพราะสะดวกดีอีกอย่างหลังจากพ่อเสียแล้วผมกับแม่แม่อีกก็ตระเวนไปนอนบ้านพี่คนอื่นๆที่มีครอบครัวกันไปหมด อดบางทีก็ไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนเก่าตามวัดตามวาไม่ก็มาทอดผ้าป่าไปตามเรือผมก็ไม่ค่อยได้ทำอาหารกินอีกหากไม่อาศัยอาหารของที่กินมาประทังชีวิตในตอนเย็นจะเลือกกินตามร้านค้าต่างๆที่มีมากมายตามหน้าปากซอยมื้อกลางวันผมมักจะใส่ก๋วยเตี๋ยวมีคนกินรองท้องอยู่เสมอจนคุ้นเคยจะแคร์มากขึ้นในช่วง 2 3 ปีที่ผ่านมาเป็นงานใหม่ทำให้ผมต้องออกเดินทางและใช้ชีวิตต่างจังหวัดจึงไม่ค่อยได้กลับบ้านในช่วง 7-8 เดือนหลังผมก็เลยห่างก๋วยเตี๋ยวของแกไปนาน ค่ำวันนี้ผมหยุดงานมานอนพักอยู่ที่บ้านระหว่างที่นอนฟังเพลงอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนเดี๋ยวมาแล้วครับก๋วยเตี๋ยวผมมองนาฬิกาบนผนังก็เป็นเวลา 3 ทุ่มกว่าๆแล้วรู้สึกหิวขึ้นมาแต่ก็ดีใจว่าปกติแกจะขายเฉพาะช่วงเช้าถึงบ่ายเดี๋ยวนี้แก้ไขตอนค่ำด้วยเหรอหรือว่าจะขายไม่ดีเลยต้องมาขายเวลาหนีด้วยก็อย่างว่าช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดีแก้คงจะขยันเป็นพิเศษผมนึกระหว่างเดินออกจากบ้านไปโบกมือเรียกแกให้อยู่ซึ่งละแวกบ้านผมนั้นแต่ละหลังพ่วงข้างกันพอสมควรมีต้นไม้ขึ้นในเขตบ้านของตัวเองดูหน้าเขียวครึ้มครึ้ม ปกติก็เงียบเชียบอยู่ลาวนี่ก็ปาเข้าไป 3 ทุ่มจะเงียบเชียบกว่าเวลากลางวันสิ ผมเดินออกจากบ้านอ้อมชามปราบใส่ก๋วยเตี๋ยวสร้างเส้นเล็กเย็นตาโฟแล้วมองไปรอบรอบบรรยากาศชิวดูเหี้ยๆชอบกลแกก็ทักทายหรือเบียดเย็นๆไว้หน้านิ่งๆคิดไปจากทุกข์ต่างหากไม่ค่อยเห็นหน้าผมจะมองหน้าแก่จากลักษณะท่าทางและน้ำเสียงของแกที่ผิดไปซึ่งวันนี้ดูเหมือนกับว่าแค่นั้นไม่ใช่พี่มดคนเดิมผมตอบแกไปว่าทำงานที่ต่างจังหวัดนี้ไม่ค่อยได้อยู่บ้านเขาไม่ค่อยดังๆไม่ชอบเที่ยวกันไปนั่นไปนี่ไม่ค่อยได้อยู่ติดบ้านก่อนผมตอบแกแล้วก็รับทำก๋วยเตี๋ยวมันเตรียมเติมเครื่องปรุงเพราะผมได้ยินเสียงรถขายโอเลี้ยงกาแฟเย็นก็หันไปดูเพราะหันกลับมาหาแกอีกที ก็ปรากฏว่าแกหายไปแล้วยังไม่ทันได้เติมเครื่องปรุงเลยผมบ่นแล้วเดินเข้าบ้านไปเรื่องนั้นผมก็นึกขึ้นวันนี้เป็นวันอะไรทำขนาดนี้แล้วยังมีคนเอามาขายของกันอยู่หลังที่ผมค้นหาทรงเครื่องปลูกพริกป่นและน้ำตาลสำเร็จรูปที่เหลือติดตัวอยู่จนได้มา 2 ซองเมื่อกลับมาที่ชามเย็นตาโฟองค์ก็ต้องตกใจแทบพังอ่ะมันไม่ใช่ชามเย็นตาโฟแต่เป็นช้ำเลือดสีแดงส่งกลิ่นเหม็นคาวมากเมื่อตั้งสติได้ผมก็ยกชามออกมาหน้าบ้านก็เตรียมจะเททิ้งแต่ก็มองหาภาชนะที่จะใส่ก่อนที่คนขายโอเลี้ยงกาแฟเย็นคงเห็นผมหน้าตาตื่นจึงถามผมว่ามีอะไรหรอก๋วยเตี๋ยวเย็นตาโฟครับผมซื้อจากที่คนแก่ยกเข้าบ้านใหญ่กลายเป็นจ้ำเลือดทั้งชาติก็ไม่รู้ โดนแล้วล่ะพี่คนขายกาแฟผู้ไม่เห็นผมทำหน้ามึนงงจงอธิบายให้ผมฟังว่าพี่พลแกตายมาได้ 2 แล้ว ผมตกใจร้องทาตาโตเห็นยืนอยู่คนเดียวยังนึกแปลกใจเลยเจอมาหลายคนแล้วบางทีก็เตี๋ยวเรือน้ำตกก็กลายเป็นก๋วยเตี๋ยวเรือเลือดบะหมี่แห้งก็กลายเป็นชามหรอกคุณรู้ไหมว่าแกตายยังไงหลายเดือนก่อนมีสิบล้อขับเข้ามาในซอยของเราแล้วเกิดอะไรแต่แกจอดขายก๋วยเตี๋ยวอยู่ดีๆก็เลยซวยถูกทับตายนอนตรงหน้าโกดังขายของเก่าก็ดี น่าสงสารแกมากนี่คุณไม่รู้เลยหรอเรื่องออกจะดัง หลังจากคุยเสร็จผมก็เดินกลับเข้ามาแล้วดูดน้ำจากถุงโอเลี้ยงที่ซื้อมาพร้อมกับนึกสงสารทั้งแก่และตัวเองไม่น่าเลยพี่ผมเล่นผมแรงจริงๆระหว่างนั้นแม่ผมก็โทรเข้ามาผมก็เล่าให้แม่ฟังเรื่องคมโดนพี่พจน์หรอกและเรียนรู้ความจริงกับพี่คนที่ขายโอเลี้ยงกาแฟเย็นแม่ตอบเสียงเรียกว่าแกโดนสองเด้งแล้วไอ้คนขายกูเลี้ยงมึงก็ตายพอไม่พอนั่นแหละมันหลอกแกทั้งคู่เลยเพราะผมวางสายจากแม่ก็หันไปดูถุงโอเลี้ยงที่ผมซื้อมาซึ่งแขวนอยู่ตรงลูกบิดประตูก็ปรากฏว่าตรงนั้นมันมีแต่เรื่องกลิ่นเหม็นเน่าและมีน้องคลานอยู่เต็มไปหมดผมอ้วกพุ่งในทันทีแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปโอและล้างคออยู่นาน หลังจากคืนนั้นผมก็ไม่กล้าออกไปที่หน้าบ้านตอนกลางคืนอีกเลย
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น