สวัสดีครับวันนี้มีเรื่องราวของผีนางตะเคียนทอง มาเล่าให้ฟังกันต่อหลังจากที่ห่างหายกันไปนานเลยจากตอนแรกซึ่งเรื่องราวนี้จะเป็นเรื่องราวที่ต่อเนื่องกันจากครั้งก่อน จากความเดิมตอนที่แล้วน้องหลับห้องของมาลีสร้างบ้านไม่มีเสาไม้ตะเคียนทองอยู่ในบ้าน 1 ตนร่วมสังเกตเห็นว่าที่เสาต้นนี้มีน้ำมันไหลออกมาตลอดเวลาและจึงจัดเครื่องเซ่นสรวงบูชาเสาตะเคียนทองอยู่เป็นประจำจนกระทั่งลุงอาบและป้านวลแม่ของมาลีประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตถึงไม่มีใครคอยจัดเครื่องบูชาให้กับสาวตะเคียนทองเหมือนที่ผ่านมาจนทำให้ผีนางตะเคียนทองเข้าสิงร่างของมาลีแล้วมะลิก็ป่วยหรอกเท่านั้นยังไม่พออีนางตะเคียนเอายังสวมรอย ใช้ร่างของมาลีเพื่อเข้าหาเหล็กซึ่งเป็นสามีของเธอจนทำให้เล็กพามาดิหนีไปอยู่ที่อื่นโดยเดินทางออกจากบ้านไม่เก็บข้าวของเพื่อไม่ให้นางตะเคียนทองรู้ตัว เล็กกับมาลีนี้พี่อยู่ต่างจังหวัดโดยส่งข่าวคราวให้ญาติรับรู้บ้างเป็นบางครั้ง ส่วนบ้านที่มีเสาตะเคียนก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปไกลจึงกลายเป็นบ้านร้างไป กู้บ้านผ่านเหลือเพียงแต่เสาตั้งตระหง่านเป็นที่น่าสะพรึงกลัวแก่ผู้ที่พบเห็น เวลาผ่านไปหลายปีวันหนึ่งระหว่างที่หนูนี้เดินทางกลับบ้านหลังจากเรียนจบที่กลุ่มแชร์ได้แวะเข้าไปดูบ้านร้างหลังนั้นก็พบเสาตะเคียนห่อสีน้ำมันแห้งกรัมติดอยู่หนูนี่คิดว่านางตะเคียนทองผมไปผุดไปเกิดลาวจากนั้นเธอก็เดินกลับบ้านไปหาพ่อแม่และน้องชายวัยรุ่นอายุ 17 ปีชื่อน้องก็ทักหนูนี่ว่าสวยขึ้นอย่างผิดหูผิดตา ถ้าไม่มีใครคาดคิดว่าหลังจากนั้นจะมีเหตุการณ์อันน่าสะพรึงกลัวเกิดขึ้นกับหนูนี่ จากวันที่หนูนี่เข้าไปดูเสาตะเคียนที่บ้านวางก็มีพฤติกรรมแปลกๆโดยเฉพาะกับนกที่เธอจะเอาอกเอาใจเป็นพิเศษของเตรียมน้ำเตรียมท่าให้หลังจากที่นกกลับมาจากโรงเรียน หรือบางทีก็มีผ้าเย็นๆมาเช็ดหน้าเช็ดตาให้กับน้องชายหลังจากเล่นกีฬาคนทั่วไปที่เห็นอย่างนี้ก็คงคิดว่าเป็นแค่พี่สาวห่วงน้องชายธรรมดาธรรมดา กลับรู้สึกว่าหนูนี้ไม่เหมือนพี่สาวคนเดิมของตน วันหนึ่งขณะที่นกกำลังนอนเล่นโทรศัพท์ที่โซฟาเขามองหน้าจอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่และพิมพ์ข้อความส่งถึงสาวๆเหมือนปกติทันใดนั้นนี่หนูนี่ก็ก้าวเท้าตึงปากเข้ามาแย่งโทรศัพท์ไปจากมือของนอกโดยที่นพไม่ทันได้ตั้งตัวแล้วหนูนี่ข้อความไปที่พื้นจนโทรศัพท์ตกแตกกระจายตกใจมากที่เห็นพี่สาวโมโหเกี้ยวกราดขนาดนี้เขาจึงไปเล่าพิธีกรรมเหล่านี้ให้พ่อกับแม่ฟัง ซึ่งพ่อกับแม่ก็สังเกตเห็นพฤติกรรมแปลกๆของหนูนี่เหมือนกันเพราะเห็นเธอชอบกินของดิบทั้งที่เมื่อก่อนหนูดีจะไม่กินอาหารสุกๆดิบๆเลย เวลาที่ลบไปโรงเรียนหนูนี่ก็มักจะรมณ์เสียบ่อยๆชอบเก็บตัวอยู่แต่ในห้องนอกจะจบแล้วหนูนี่ก็แทบจะไม่ได้คุยกับใครตอนนั้นไม่มีใครคิดว่าหนูนี่ถูกอีห่าคิดเพียงแต่ว่าหนูนี้อาจจะเกลียดที่ยังหางานทำไม่ได้จึงมีกิริยาแปลกๆแบบนี้ จนกระทั่งวันที่แม่ตัวเองแม่ของหนูหนีกลับมาจากทำบุญที่วัดแม่พริ้งได้รับพระเครื่องที่หลวงพ่อให้มาจำนวน 2 องค์จึงตั้งใจว่าจะมอบให้หนูดีกับนกสวมไว้ติดตัวเพื่อเป็นสิริมงคล แม่พริ้งได้เจอนกที่หน้าบ้านตอนหัวค่ำถึงเอาผ้าให้น้องสวมคอไว้ทันใดนั้นหนูนี่ก็กรีดร้องตะโกนมาจากในบ้านว่าให้นกถอดสร้อยพระออกเดี๋ยวนี้ไม่ฟินกับนกตกใจมากแต่ก็ไม่ยอมถอดสร้อยออกวันนี้จึงวิ่งออกมายืนที่ประตูบ้าน จ้องมองมาที่นกแล้วพูดจาแปลกๆว่าไม่ได้ทำตามที่บอก อีกไม่นาน แม่ปิงเห็นสายตาอาฆาตที่หนูหนีมองมาจึงบอกให้น้องเอาสร้อยมาให้แม่กินก่อน พร้อมส่งสร้อยพาไปให้แม่เรารู้นี่ก็เปลี่ยนสีหน้าจากดูด้านกลายเป็นยิ้มแต่ก็ยังแฝงด้วยแววตาที่น่ากลัวตอนนั้นเอง มีคนเดินผ่านหน้าบ้านพอดีเขาเห็นหนูดียิ้มอย่างพอใจก็แซวว่าคุยกันอะไรอยู่น่ะท่าทางสนุกเชียวว่าแต่หนูดีนี่ยิ่งดึกก็ยิ่งสวยนะ พ่อแม่ทิ้งได้ยินจึงถูกคิดขึ้นถึงเรื่องผีนางตะเคียนเข้าสิงร่างของมาลีมันทำให้แม่ทิ้งเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแต่ก็เก็บอาการเอาไว้ไม่ได้ปริปากอะไรออกมาและตั้งใจว่าจะเอาเรื่องที่สงสัยนี่ไปปรึกษาพ่อก่อน จึงชวนนอกกับหนูหนีเข้าบ้านเพื่อไปพักผ่อน กลางดึกคืนนั้นขณะที่นกกำลังจะเข้านอนดูนี่ก็มาเคาะประตูห้องแล้วพูดว่าพ่อเข้าใจในสิมีเรื่องจะคุยด้วย ตลกรู้สึกไม่ไว้ใจหนูนี่จึงมองไปที่ประตูเพื่อให้แน่ใจว่าล็อคไว้อย่างแน่นหนาแล้วจากนั้นก็ตอบหนูดีไปว่า พรุ่งนี้ค่อยคุยกันได้ไหมให้หนูนี่คืนนี้ดึกมากแล้วหนูนี่ยังร้องขอเข้าห้องไปอีก 2-3 วันแต่นกก็ปฏิเสธทุกวันจนได้ยินเสียงหนูดีเดินออกไปจากประตู ไม่นานา ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินกลับมาหยุดที่หน้าประตูห้องอีกครั้ง แล้วนอกก็ได้ยินเสียงเหมือนของแข็งกระทบที่ประตูห้องของนอกซ้ำๆอยู่หลายครั้งแล้วหนูนี่ก็พูดด้วยเสียงอันดังว่า ตอนนั้นรู้สึกกลัวมากจนไม่กล้าลงจากเตียงได้แต่ตะโกนร้องไห้พ่อแม่ช่วยนกร้องเสียงดังจนพ่อกับแม่ตื้นออกมาดูแล้วก็บอกว่าหนูนี้กำลังใช้มีดเล่มใหญ่ปากและกรีไปที่ประตูห้องของนกอย่างโกรธแค้นหอมกับตะโกนใส่ประตูว่าถ้าไม่เปิดหนูหนีตาย ทันใดนั้นหนูนี่ก็กรีดไปที่ต้นขาเกิดเป็นแผลใหญ่เลือดสีแดงสดไหลออกมาแม่เห็นดังนั้นก็ตกใจกรีดร้องลันห้องรีบวิ่งไปคว้ามีออกจากมือหนูดีแล้วโยนไปที่ฟากหนึ่งของทางเดิน จากนั้นก็รวบตัวหนูดีที่กำลังดิ้นอาละวาดอย่างรุนแรง ฮอนกได้ยินเสียงพอดีก็เปิดประตูออกไปเพื่อจะช่วยพ่อจับหนูนิยาวายแต่พ่อหนูนี่เห็นนกออกมาเธอก็สงบลงไม่เห็นว่าดูดีไม่มีทีท่าจะทำร้ายตัวเองแล้วพ่อก็บอกให้แม่ปิงไปหาผ้ามาห้ามเลือดที่ต้นขาของหนูนี่แม่พริ้งวิ่งไปก็ร้องไห้ไปหยิบชุดปฐมพยาบาลที่ห้องนอนแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าเก็บสร้อยพระไว้ที่หัวเตียงจึงหยิบออกไปจากห้องด้วย เพราะหนูนี่ชำเลืองเห็นสร้อยที่แม่ถือมาก็เริ่มอาละวาดอีกครั้งพ่อกับน้องก็ช่วยกันจับตัวไว้อย่างทุลักทุเลไม่พริ้งใช้โอกาสรีบเอาผ้าสวมคอหนูดีอย่างรวดเร็ว โดยที่คิดว่าถ้าผีนางตะเคียนสินหนูดีจริงๆก็ขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยหนูนี่ในครั้งนี้ด้วยเราก็เป็นดังค่าร่างของหนูนี่อาการกระตุกคล้ายกับคนใส่แล้วหนูนี่ก็สงบลงเหลือเพียงเสียงห่อและเสียงสระอือเออค่อยๆหลับตาลงด้วยความอ่อนว่าแม่ปฐมพยาบาลแผลที่ต้นขาของหนูนี่ อย่างรีบร้อน จากนั้นทุกคนในบ้านก็ช่วยกันพาหนูนี่ไปส่งโรงพยาบาล แพ้ที่ต้นขาค่อนข้างลึกทำไม่รู้นี่เสียเลือดมาก หมอที่นอนรักษาตัวที่โรงพยาบาล 1 คืน วันรุ่งขึ้นพ่อก็ปรึกษากับแม่ว่าช่วงนี้จะให้น้องไปอยู่บ้านญาติชั่วคราวเพื่อความปลอดภัยของนกเองเพราะช่วงสายๆหนูนี่เริ่มฟื้นได้สติหมอก็ให้กลับไปพักรักษาตัวที่บ้าน ท่าทางของหนูนี่ในตอนนั้นยังดูสับสนและจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไม่ได้ พ่อกับแม่ถึงต้องคอยดูแลอย่างใกล้ชิด หลายวันผ่านไปหนูนี่มีอาการดีขึ้นพูดจาทักทายคนอื่นกิริยาสุภาพเหมือนหนูนี่คนเดิมมันทำให้แม่สบายใจขึ้นมาคิดว่าอีนางตะเคียนทองออกจากร่างอยู่นี่ไปแล้วแต่ก็ยังคงเป็นห่วงจึงกำชับหนูนี่ว่าอย่าให้สร้อยพักอยู่ห่างจากตัว แม้ว่าจะไม่มีใครเล่าเรื่องผีนางตะเคียนทองเข้าสิงร่างให้หนูนี่ฝากแต่หนูนี่ก็รับคำแม่ว่าจะใส่ซองฝากไว้ตลอดหลังจากนั้นไม่น่าบ้านร้างของเหล็กกับบาลีที่เหลือแต่ซากก็ถูกขายไป
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น