เราชื่อนิรชาตอนนี้เราเพิ่งจะอายุได้ 17 ปีและกำลังเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายแล้วไม่ได้เรียนต่อพอดีมีคนรู้จักกันเขาทำงานเป็นผู้ช่วยพยาบาลอยู่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง ที่เขาถามว่าเราอยากทำงานที่โรงพยาบาลในเมื่อเราตอบว่าอยากทำงานที่เขาจึงพาไปสมัครทำงานที่โรงพยาบาลแห่งนั้น เมื่อโรงพยาบาลรับเข้าทำงานเราก็ได้ทำงานอยู่แผนกหน่วยเภสัชกรรม มีหน้าที่ต้องไปส่งยาให้กับผู้ป่วยตามที่หมอสั่งและมีเจ้าหน้าที่เภสัชกรเป็นผู้จัดยา ผู้ป่วยที่เราจะไปส่งยาส่วนใหญ่จะเป็นผู้ป่วยที่นอนรักษาตัวภายในโรงพยาบาลเรียกว่าผู้ป่วยใน หลังจากหัวหน้าพยาบาลที่เราทำงานอยู่และแบ่งเวรให้แต่ละคนทำงานตามกะซึ่งจะแบ่งเวลาเป็น 3 กะคือกะเช้าเริ่มตั้งแต่ 8 โมงถึง 4 โมงเย็นกับๆเริ่มตั้งแต่ 4 โมงเย็นถึงเที่ยงคืนกะดึกก็จะเริ่มตั้งแต่เที่ยงคืนจนถึง 8 โมงเช้าแต่ละคนก็จะเข้าเวรหมุนเวียนกันไป วันทำงานวันแรกของเราเราได้รับคำสั่งจากหัวหน้าพยาบาลให้อยู่เวรดึกเป็นคืนแรกเราก็เริ่มงานเวลาเที่ยงคืนช่วงระยะแรกๆนี้ก็จะอยู่ช่วยเภสัชกรจัดยาตามใบสั่งของหมอเพื่อเตรียมไปส่งยาให้พยาบาลในแต่ละตึก พอถึงเวลาประมาณ 02:00 นก็มียาด่วนที่ต้องไปส่งที่ห้องไอซียูซึ่งเป็นห้องผู้ป่วยที่มีอาการหนัก ที่อยู่ไม่ห่างจากห้องที่เราทำงานสักเท่าไหร่เราจึงเดินไปกับรุ่นน้องคนหนึ่งเดินไปก็คุยกันไป เวลานั้นก็ดึกมากแล้วบรรยากาศโดยรอบเงียบสงัดเอาเป็นเวลาที่คนส่วนใหญ่กำลังนอนมีเพียงแต่แสงไฟตามทางเดินของอาคารที่เชื่อมติดต่อกัน เมื่อเรากับรุ่นน้องไปถึงห้องไอซียูก็เข้าไปส่งยาให้พยาบาลประจำห้อง ในขณะที่เรายืนอยู่ในห้องนั้นจมูกของเราก็ได้กลิ่นเหม็นตุๆเราจึงหันไปเห็นพยาบาลและผู้ช่วยพยาบาลยืนอยู่ก็เลยถามว่าใครเอาปลาเค็มมากินในห้องนี้หรือเปล่าและเขาอนุญาตให้กินในห้องนี้ได้ด้วยเหรอ พี่พยาบาลหันมามองหน้าเราแบบแปลกๆแต่ก็ไม่พูดอะไรเราจึงส่งยาให้แล้วก็เดินหันหลังกลับไป เมื่อเดินออกมาจากห้อง ICU กลิ่นนั้นก็ยังไม่หายไปมันยังเหม็นติดจมูกเราอยู่ จนเราเดินมาถึงห้องจ่ายยา Green นั้นก็เริ่มจางหายไป เราจึงถามรุ่นน้องที่เดินมาด้วยกันว่าเหม็นกลิ่นอะไรใหม่แต่รุ่นน้องก็ใส่น่าทำให้เราคิดในใจว่าสงสัยว่าน้องจะอยู่ห้องจ่ายยามานานจนกลิ่นยาติดจมูกจึงไม่รับรู้กลิ่นเหม็นใดๆ ภายในห้องจ่ายยาก็มีพี่ๆพยาบาลอยู่เวรกันหลายคนที่เหล่านั้นก็คุยหยอกล้อกันและก็ทำงานไปด้วย จนเวลาประมาณตี 3 พี่พยาบาลก็ให้เราเอายาไปส่งที่อาคารส่งซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของตึก ICU แต่ก็ไม่ห่างจากห้องทำงานของเราสักเท่าไหร่พี่พยาบาลจึงให้เราไปส่งคนเดียว เพราะเราเดินมาจากห้องจ่ายยาซักผ้าก็ได้กลิ่นเหม็นตุๆเน่าเน่ากลิ่นเดิมอีกเราจึงรีบเดิน พอมาถึงตึกสงฆ์ก็เข้าไปส่งยาในห้องเมื่อส่งยาเสร็จก็เดินออกมาปรากฏว่ากลิ่นนั้นได้หายไปแล้วเรารีบเร่งฝีเท้าเดินกลับให้เร็วขึ้นขณะที่มุ่งหน้าเดินไปห้องจ่ายยาเราก็สังเกตเห็นว่าตรงมุมตึกที่เป็นทางเชื่อมต่อตึก 2 กับห้องจ่ายยานั้นเราเห็นผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวชุดพยาบาลยืนอยู่แล้วเธอก็หันมายิ้มให้เรา เราจึงยิ้มตอบกลับไปแต่ไม่ได้ทักทาย พอเดินมาถึงห้องจ่ายยาด้วยความสงสัยเราจึงเดินไปที่บอร์ดบุคลากรซึ่งติดรูปพยาบาลผู้ช่วยพยาบาลหลายคนงานประจำตึกนี้แล้วเราก็หันไปถามพี่พยาบาลที่อยู่ใกล้ๆกว่าวันนี้หัวหน้าพยาบาลประจำตึกคนนี้มาเข้าเวรด้วยเหรอพร้อมกับนิ้วของเราที่ชี้ไปที่รูปด้านบนสุดแต่พี่พยาบาลคนนั้นกลับตอบเราว่านั่นรูปหัวหน้าคนเก่าที่แกเพิ่งเสียไปได้เมื่อประมาณเดือนกว่าๆเลยยังไม่ได้เอารูปออก เราคิดว่าพี่เขาทำเราแรงจริงบอกว่าเมื่อกี้ยังคบที่มุมตึกอยู่เลยหีพยาบาลคนนั้นก็ตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่าไม่มีอะไรหรอกที่หัวหน้าพยาบาลคนเก่าคงจะมารับน้องใหม่ เราตกใจมาคืนแรกก็เจอดีแล้วคิดว่าต่อไปนี้คงจะไม่เดินไปส่งยาดึกๆแบบนี้คนเดียวอีกแล้ว
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น