เกิดขึ้นเมื่อ 10 ปีก่อนเมื่อตอนที่เรายังคงเป็นเด็กช่วงปิดเทอมเราจะว่าเราจึงบอกให้เราไปอยู่กับย่าสัก 2-3 อาทิตย์พอถึงเวลาเราก็ขับรถพาเราไปบ้านย่าซึ่งอยู่ต่างอำเภอแต่มันก็ไกลมากเหมือนกันแถวนั้นจะเป็นชนบทความเจริญแตกต่างจากตัวเมืองเขาถึงบ้านย่าแล้วพ่อเราก็ช่วยเรายกของเข้าไปในบ้านเพราะคนของเราเสร็จแล้วพ่อเราก็กลับเลยในวันนั้นช่วงเวลาประมาณ 18:00 นเพื่อนที่เราสนิทรู้ว่าเรามาก็เลยชวนเราไปเที่ยวงานขึ้นบ้านใหม่ซึ่งเป็นบ้านเพื่อนยากเราหน้าปากซอยเราก็ไปเที่ยวตามประสาเด็กๆจนถึงเวลาประมาณ 22:00 ย่าก็มาตามเรากลับตาซึ่งขนาดนั้นเรากำลังสนุกอยู่เลย ไม่อยากกลับทำให้ย่าโมโหรีบดึงมือเรากลับกันอีกแล้วพูดว่าอยากไปเที่ยวดึกๆอย่างนี้อีกมันอันตรายในขณะที่เราเดินกลับบ้านทุกอย่างซึ่งก็ไม่ไกลจากปากซอยมากสักเท่าไหร่เราก็เห็นลุงคนหนึ่งนั่งที่ศาลาไม้ข้างถนนเราก็เลยถามอย่าไปว่าใครทำไมอยู่ตรงนั้นคนเดียวย่าเราไม่พูดอะไรแล้วดึงเราเดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงบ้านหลังจากนั้นเหตุการณ์ทุกอย่างก็ดูปกติดีจนอีก 3 วันถัดมาเรานั่งดูหนังผีอยู่ในบ้านขนาดนั้นเป็นเวลาประมาณ 4 ทุ่มกว่าๆหนังก็ใกล้จะจบแล้วในขณะที่เรานั่งดูอยู่นั้นก็มีเสียงหมาเห่าเยอะมากซึ่งเราก็ไม่ใจอะไรเพราะแถวบ้านนอกเขาจะเลี้ยงหมากันเยอะอยู่แล้วจู่ๆหน้าเราที่อยู่ในห้อง ภูเขารีบวิ่งมาปิดและล็อกประตูหน้าต่างทุกบาทซึ่งเราก็ตกใจเหมือนกันแต่ก็ยังไม่ได้ถามอะไรแล้วดูหนังต่อ เสียงหมาเห่าหมาหอนไม่อยู่ตรงหน้าบ้านย่าเราก็ปิดไฟทุกตัวและปิดทีวีหมดซึ่งตอนนั้นเราตกใจมากแต่ก็ยังมีแสงไฟจากห้องน้ำพี่ปูเรากำลังอาบน้ำอยู่แสงไฟนั้นส่งมานิดหน่อยเราเห็นย่าเรากำลังมองดูในช่องเล็กๆของประตูหน้าบ้านพร้อมกับทำสีหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ เราเลยถามว่าว่าเกิดอะไรขึ้นซึ่งยากก็บอกเราว่าให้เราไปเรียกปู่แล้วบอกว่ามันมาหน้าบ้านแล้วเราก็รีบวิ่งไปหน้าห้องน้ำแล้วเคาะประตูเรียกกูพูดตามที่ยากปู่เรารีบออกมาจากห้องน้ำแล้วทำสีหน้าตกใจมากซึ่งเราก็ไม่กล้าถามอะไรปู่กับย่าสักพักเสียงหมาเห่าก็ผ่านหน้าบ้านไปไปทางบ้านป้าเราที่อยู่ข้างๆบ้านปู่กับย่ารีบดึงแขนเราไปที่ห้องครัวที่ติดไฟอยู่แล้วแอบมองผ่านรูเล็กๆสีหน้าของปู่ย่าดูเครียดมากทั้งสองคนต้องอยู่นานมากจนเราตัดสินใจถามว่าเกิดอะไรขึ้น ย่าเราที่ให้เราดูผ่านช่องเล็กๆของครอบครัวซึ่งภาพที่เราเห็นอยู่ไกลๆนั้นก็คือชายแก่ร่างผอมโซกำลังนั่งกินอะไรสักอย่างบนหน้าต่างบ้านป้าเราแล้วปู่เราก็รีบโทรหาป้าที่อยู่ในบ้านคนเดียวเพราะสามีเขาทำงานต่างจังหวัดเพื่อที่จะบอกว่าให้ระวังตัวแต่ว่าเราน่าจะหลับไปแล้วสักพักเราก็เห็นชายแก่คนนั้นค่อยๆหันหน้ามาทำเราวินาทีนั้นเราตกใจมากและกลัวมากด้วยรีบถอยตัวออกมาปู่กับย่าเห็นก็รีบพาเราไปเข้านอนที่ห้องเดียวกันจากนั้นเสียงหมาเห่าก็ค่อยๆเงียบลงจนทุกอย่างเป็นปกติแล้วเราก็เคลิ้มหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้กลางดึกเราก็ตกใจตื่นขึ้นมาแล้วพลิกตัว เนื่องจากเรานอนริมสุดเพราะพลิกตัวก็หันหน้าออกมาแล้วเราก็เห็นเงาดำๆนั่งกินอะไรอยู่ก็ไม่รู้เราตกใจมากจนขยับตัวไม่ได้เลยทำอะไรไม่ได้เราจึงหลับตาก็ตั้งสติแล้วลืมตาขึ้นมาดูอีกครั้งเงาดำๆนั้นก็หายไปเราคิดว่าน่าจะฝันดีเพราะสิ่งที่ได้เห็นในตอนค่ำนั้นทำให้เก็บมาคิด เพราะเช้าวันรุ่งขึ้นย่าเราก็รีบไปเล่าให้ป้าฟังเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนถ้าเราไม่ได้ยินก็ตกใจมากแล้วพูดว่าผีลุงชัยจากนั้นป้าเราก็รีบไปวัดในทันทีส่วนเราน่าสงสัยและยังงงอยู่ว่าลุงชัยแกเป็นใครแล้วย่าก็เล่าให้เราฟังว่าลุงชัยนั้นเขาเป็นโรคประสาททั้งยังขี้เมาอีกด้วยแกมักจะชอบมาขอเหล้าที่บ้านคนอื่นกินอยู่เป็นประจำแต่ไม่นานมันมีเหล้าดาวอาทิตย์ก่อนลุงชัยแกก็ดื่มเหล้าเป็นปกติของแกแต่ครั้งนี้แก้เมามากจนเดิมภาพตกน้ำบ่อโดยไม่มีใครเห็นแล้วแกก็จมน้ำตายในบ่อน้ำนั้นไม่มีญาติมาจัดงานศพให้เพราะแถวนี้แกไม่มีญาติที่ไหนเลยชาวบ้านพยายามติดต่อญาติแก่แต่ก็ ไม่รู้จะติดต่อยังไงติดต่อไม่ได้ก็เลยให้พระสวดทำพิธีแล้วก็เผาเลยหลังจากนั้นไม่นานก็เริ่มมีคนเห็นลุงชัยไปตามหลอกหลอนชาวบ้านโดยการเข้าบ้านของคนที่แกเคยเข้ามาแล้วเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่สร้างบ้านผู้ยากเราลุงชัยก็เคยเข้ามาขอเรากินแต่ยาไม่ให้แล้วไล่ออกไปเราจึงกลับมาคิดว่าคืนนั้นที่เราไปเที่ยวบ้านใหม่แล้วเห็นคนนั่งที่ศาลามึงน่าจะเป็นลุงชัย เมื่อเราได้ยินเรื่องที่ย่าเราเล่าให้ฟังแล้วเราก็กลัวมากๆจนอยากจะกลับบ้านพ่อก็ไม่รู้ว่าคืนนี้ลุงชัยจะมาอีกไหมจะยากก็บอกเราว่าไม่ต้องกลัวบ้านเรามีห้องพักย่านสวดมนต์ทำสมาธิทุกคืนแล้วหลังจากนั้นทุกๆคืนเราก็จะได้ยินเสียงหมาเห่าตลอด แต่ไม่เคยได้ยินเรื่องลุงชัยอีกเลย
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น