ปกติแล้วผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องผีสักเท่าไหร่ผมไม่เชื่ออะไรง่ายๆ ถ้าไม่เห็นด้วยตาผมเอง เรื่องนี้ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 5 ปีก่อนตอนนั้นผมอายุ 19 ปีหลังจากที่เรียนจบชั้นมัธยมตอนผมก็ไปอาศัยอยู่กับน้าที่กรุงเทพฯนานๆจะกลับมาเยี่ยมตากับยายที่ต่างจังหวัดทีหนึ่ง ที่ผมกลับมาในครั้งนี้เพราะแม่บอกให้มาเอาหมายเรียกอะไรสักอย่างแต่อันที่จริงแล้วผมไม่อยากมาด้วยซ้ำเพราะไม่ใช่ช่วงเทศกาลกลับมาก็ไม่มีอะไรเกินแต่พอคิดถึงตากับยายที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เด็กก็เลยบอกแม่ว่าผมจะกลับ วันถัดมาผมก็กลับไปถึงบ้านแล้วช่วงเช้ามาหลังจากที่ไม่ได้กลับมาเยี่ยมยายเป็นเวลาเกือบ 2 ปีบ้านตากับยายจะเป็นบ้านไม้ยกสูงแบบคนอีสานที่นิยมกันในสมัยก่อนเมื่อมาถึงผมก็สังเกตเห็นว่าจากบ้านที่ผมเคยอยู่กับตายายห้องที่ผมเคยนอนตาก็ให้ญาติๆมารื้อทำใหม่แต่ไม่ได้รื้อทั้งหลังยังเหลือส่วนที่เป็นห้องนอนเก่าแม่ผมกับห้องเปิดโล่งที่ตาเป็นคนนอน ยายอยู่กับลูกของน้าชาย ที่เขามาฝากยายเลี้ยง อายุ 5 ขวบเศษๆก็นอนในห้องเก่าของแม่ โชคดีที่กะตอบเก่าที่ผมเคยใช้เป็นที่สังสรรค์กับเพื่อนๆที่หลังบ้านยังคงเหลืออยู่ผมเลยบอกยาย หอยเปลี่ยนมุ้งกับหมอนและผ้าห่มให้ด้วยจะนอนตรงต่อทีแรกผมก็จะมาปูเตียงนอนเองนี่แหละแต่ยายก็เอาเสื่อมาปูที่นอนให้เสร็จพร้อมที่จะให้ผมฟูนอนได้เลยหลังจากที่ยายเตรียมที่นอนให้ผมในช่วงที่ผมมาถึงท้องฟ้าก็เริ่มสว่างตอนนั้นเป็นเวลาหกโมงเช้าแล้วย้ายจึงเตรียมของไปเพื่อใส่ปากผมก็เลยถือโอกาสใส่บาตรสักหน่อยอยู่กรุงเทพไม่ค่อยมีเวลาทำบุญเลย ตอนนั้นยายกำลังเอาจานใส่ข้าวเหนียวกับนม 2 ชุดสำหรับใส่บาตรพระ 2 รูปผมได้ยืนรอท่านที่หน้าบ้านเพราะพระอาจารย์มาถึงแกก็ถามผมว่ากลับมาบ้านมาทำบ้านให้ตากับยายหรอผมเลยตอบกลับไปว่ามาเอาเอกสารสำคัญครับพระอาจารย์อีกเป็นอาทิตย์นู่นแหละถึงจะกลับพอผมพูดจบแกก็ถามกลับอีกแล้วเย็นนี้นอนบ้านแม่เหรอ ผมเลยตอบกลับไปว่านอนกระต๊อบหลังบ้านครับอาจารย์แต่ท่านก็พูดเป็นนัยๆว่านอนคนเดียวไม่กลัวผีหรอกผมเลยอิ่มแล้วตอบกลับไปว่าผมไม่กลัวครับไม่มีหรอกผีน่ะเกิดมายังไม่เห็นสักทีครับอาจารย์แกก็เลยพูดเรื่องอื่นถามว่าแล้ววันนี้ว่างไหมจะขอแรงไปตัดหญ้าที่วัดหน่อยอีก 2 วันญาติโยมเขาจะเอาผ้าป่ามาถวายผมเลยตอบไปว่าวันนี้ผมไม่ได้ไปไหนผมจะไปตัดช่วยครับพระอาจารย์ แกยิ้มแล้วก็เดินผ่านผมไปผมไปล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนชุดเตรียมไปตัดหญ้าให้อาจารย์ทิวาแต่รอให้ท่านฉันข้าวให้เสร็จก่อนประมาณ 9 โมงเช้าผมขี่รถมอเตอร์ไซค์จากบ้านมาถึงวัดเนื่องจากวัดกับบ้านอยู่ไม่ห่างไกลกันมากนะประมาณ 1 กิโลเมตรได้พอมาถึงวัดก็เห็นพวกน้องๆประมาณ 3 คนน้องๆต่างทักทายและยกมือไหว้ผมตามประสาวัยรุ่นคนบ้านเดียวกัน แล้วผมก็เห็นพวกลุงและอารมณ์รวมแล้วน่าจะ 10 กว่าคนได้ หลังจะแบ่งหน้าที่กันเสร็จพวกผมกับน้องๆอีก 3 คนก็ได้ทำหน้าที่กวาดเศษหญ้าที่พวกตาแก่ตัดโดยใช้เครื่องตัดหญ้าตรงลานกว้างที่จอดรถกว่าจะทำเสร็จตอนนั้นก็เป็นเวลาบ่ายโมงกว่าๆแล้วผมเลยเข้าไปที่ศาลากราบพระแล้วก็ลาพระอาจารย์กลับแต่ก็ยังกลับไม่ได้เพราะต้องรอพวกลุงกับอาก่อนผมออกมานั่งรอที่ประตูนอกศาลากับน้องนัดกันว่าจะไปก๊งเหล้าที่บ้าน หลังจากที่พวกลุงกะป้าคุยกับพระอาจารย์เรื่องที่มาทำความสะอาดวัดในวันนี้เสร็จแล้วพวกลุงกับอาจะกลับลากลับบ้านอาจารย์ท่านก็พูดขึ้นมาเป็นนัยๆอีกว่าเมื่อคืนนี้ตอนประมาณ 3-4 ทุ่มมีคนมาขอข้าวกินที่หน้ากุฏิลูกเล่นถามว่าคนที่ไหนพระอาจารย์ตอบว่าไม่รู้น่าจะเป็นผู้หญิงอาตมาเลยบอกกลับไปว่าที่ดีวัดป่าฉันข้าวมื้อเดียวไม่มีอะไรเหลือหรอกอยู่ จากนั้นพวกเราทั้งหมดก็กลับกันผมกับน้องๆก็มาโกงเราที่กว่าตอบหลังบ้านบรรยากาศก็ประมาณหน้าฝนเหมือนกับช่วงนี้แหละแต่มันก็แปลกๆอาจเป็นเพราะผมไปอยู่ที่อื่นมานานหลายปีนานๆจะได้กลับมาเลยรู้สึกแปลกๆพวกเรานั่งกินกันจนเบียร์หมดไปประมาณ 2 ลังกว่าเวลาตอนนั้นน่าจะประมาณ 1 ทุ่มและบรรยากาศตามบ้านนอก 1 ทุ่มก็เริ่มจะปิดไฟนอนกันแล้วเพราะมองไปรอบๆก็มีแต่ความมือและผมไม่เคยกลัวอยู่แล้วเพราะผมเป็นคนไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ เพราะผมเริ่มเมาหน่อยๆเราเริ่มง่วงเพลียจากที่นั่งรถจากกรุงเทพฯมาถึงบ้านแล้วก็ได้ไปทำงานที่วัดทั้งวันผมเลยคุยกันกับน้องๆว่าเราไปหาซื้อเนื้อมาลวกจิ้มกินกันดีกว่ากินเผ็ดๆเปรี้ยวๆตาจะได้สว่างอีกอย่างเดี๋ยวดึกไปกว่านี้จะหาอะไรกิน ยายก็บอกไว้เพียงแต่ว่ายายเลี้ยงหลานอยู่มันง่วงมันงอแงฉันไม่มีเวลาหาอาหารให้กินถ้าอยากจะได้อะไรก็หาเอาในครัวได้เลย แล้วยายก็พาหลานไปเข้านอน ก่อนที่ผมจะไปซื้อเรือแฟรงค์ก็พูดล้อเล่นกับมันว่ะ ที่นั้นอยู่กันสองคนระวังผีหลอกนะฮ่าๆๆกลับมาตอบแทนไม่กลัวหรอกพี่มาสิเดี๋ยวจะรองเท้าเหม็นหน้าแม่งเลยแล้วก็หัวเราะกันเพราะพูดจบนั้นก็พูดกับเบียบว่ามึงกลัวไม่อิ่ม เอ็งพูดขึ้นทั้งทั้งที่แววตามันไม่มั่นใจแต่ก็กลัวเพื่อนจะว่ามันปลอดแห่ M เลยพูดตามน้ำไปว่าก็ไม่เห็นสิจะเลิกใส่เนื้อกินแม่งเลยต่างคนต่างท้าทายพูดไปมาไม่กลัวอย่างนั้นไม่กลัวอย่างนี้สรุปก็ท้าทายกันหมดทั้ง 4 คนนี่แหละ หลังจากที่ผมกับแฟนไปซื้อเนื้อและกลับมาทำกินกันกับพวกน้องๆแล้วเพราะกินกันจนอิ่มแล้วเมาได้ที่แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันไปผมบอกกับตาที่อยู่บนบานให้ดับไฟได้เลยเพราะดับไฟพร้อมก็ดึงมุ้งที่ยายเตรียมไว้มากลางเสร็จแล้วก็เข้ามุ้งนอนฟังเสียงนกกลางคืนเสียงจิ้งหรีดร้องจนผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งประมาณตี 4 รู้สึกคอแห้งหิวน้ำมากเลยเดินมาเปิดตู้เย็นกินน้ำแล้วสายตาก็มองไปรอบๆก็เห็นหลายคนกำลังเดินผ่านหน้าบ้านไปอย่างรวดเร็วเกินกว่าคนที่ปกติจะเดินการ ผมมองไปจนสุดสายตาในความมืดนั้นผมก็เห็นคนซึ่งมีลักษณะคล้ายกับเป็นผู้หญิงสูงพอประมาณผมอยากฟูแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรผมกินน้ำต่อจนเสร็จแล้วก็มานอน ตื่นมาอีกทีก็เกือบ 6 โมงเช้าแล้วผมเลยไม่อาบน้ำแต่งตัวแล้วยายก็เรียกให้ผมไปใส่บาตรแทนเพราะกลัวจะแต่งตัวให้หลานคนเล็กไปโรงเรียนไม่ทันผมเลยได้ใส่บาตรแทนยาย เพราะพระอาจารย์มาถึงหน้าบ้านพระอาจารย์ก็เปิดฝาบาตร แล้วถามผมคำหนึ่งว่าเมื่อคืนนอนดึกเหรอผมก็เลยตอบไปว่าใช่ครับนั่งกันกับไอ้แฟรงค์ไอ้เอกไอ้หนักคุยกันตามประสาผมโคตรชอบอาจารย์เลยถามกลับมาเหมือนอยากจะบอกอะไรสักอย่างซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกขนลุกเอาว่ายังไม่เคยรู้สึกมาก่อนอาจารย์ได้บอกว่านอนดึกล่ะอย่านอนเลยไม่ดีต้องนอนแต่หัวค่ำจะได้ไม่เห็นอะไรนอนดึกน่ะระวังเห็นคนบ้าเดินไหม พระอาจารย์พูดจบแล้วก็เดินจากไปคำพูดนั้นมันทำให้ผมคิดถึงตอนที่ตื่นมากินน้ำแล้วเห็นเป็นเงาเดินผ่านหน้าบ้านแต่แล้วผมก็ไม่ได้สนใจอะไรและก็ลืมมันไป จนผมได้เจอกับเอกที่มาหาเป็นคนแรกเอ็งพูดกับผมว่าเมื่อคืนตอนนี้ผมกลับไปที่บ้านผมก็นอนกันหมดแล้วผมว่าจะหาอะไรกินสักหน่อยแต่ผมไม่กล้าเปิดไฟกลัวแม่บ่นว่าผมกลับดึกก็เลยใช้แสงไฟจากโทรศัพท์ส่องสว่าง เพราะผมกินด้วยคำสองคำก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนเดินอยู่ข้างบ้านผมเลยปิดแสงไฟจากโทรศัพท์แล้วค่อยๆย่องมองลอดช่องลงไปที่กะละมังแช่ถามก็เห็นเป็นคนกำลังค้นหาอะไรอยู่ในกะละมังแช่ผ้าแต่ในนั้นมีถ้วยที่ใส่กับข้าวเก่าที่แม่ผมไม่ได้เททิ้งเพราะมันเจอมันก็เอามือล้วงกินเหมือนคนหิวมากอ่ะพี่พอกินเสร็จมันก็ค่อยๆเดินมาทางข้างครัวที่ผมอยู่แล้วเหมือนผมจะได้ยินมันพูดว่า แถวนี้มีแต่บ้านไม่มีของกินเลยเสียงนั้นมันยังดังติดอยู่ในหัวผมอยู่เลยพี่ผมได้ฟังก็จินตนาการภาพเหตุการณ์ไปด้วยแต่ก็ยังไม่เชื่ออะไรง่ายๆหรอกผมคิดในใจ หลังจากคุยกันเสร็จผมก็มานอนคุยเล่นกับช่างที่มาทำบ้านให้กับตา ตกเย็นฉันก็กลับไปหมดแล้วส่วนผมก็อาบน้ำก็ว่าจะกินข้าวแล้วนอนให้หายเพลียแต่พอเข้านอนแล้วมันกลับนอนไม่หลับเพราะเป็นคนนอนดึกจะให้มานอนแต่หัวค่ำมันก็ยังไงอยู่ จนถึงเวลาประมาณ 4 ทุ่มในละแวกบ้านที่ผมอยู่ก็นอนกันหมดทุกบ้านเงียบสงัดไม่มีแม้แต่เสียงโทรทัศน์และปลอดให้ได้ยินมีแต่เสียงนกเสียงจิ้งหรีดร้องระงม แล้วก็เกิดบางสิ่งที่ทำให้ใจผมเต้นแรงเพราะตกใจสุดขีด หมาที่ใหญ่เลี้ยงไวๆก็เห่าเสียงดังมาเหมือนกับว่ามีคนเข้ามาในเขตรั้วบ้านผมค่อยๆลุกขึ้นตอนนั้นคิดว่าต้องมีคนเข้ามาแน่ๆ ๆพอลุกนั่งได้ผมก็มองผ่านมาออกไปมองหาบริเวณหน้าบ้านที่กำลังสร้างก็เพิ่งจะทำโครงสร้างอยู่ยังไม่ได้กอดหรอกปากจึงสามารถมองเห็นผ่านตัวไปจนถึงหน้าบ้านได้ ผมมองข้ามความมืดสลัวมีเพียงแสงจากดวงจันทร์เท่านั้นที่สว่างพอให้มองเห็นได้ แล้วผมก็เห็นคนนั่งอยู่บริเวณหน้าก๊อกน้ำหน้าบ้านกำลังคุยถุงขยะเศษอาหารของช่างที่มาทำบ้านเหมือนจะหาอะไรกิน เมื่อผมมองดูได้สักพักก็รู้เลยว่าเป็นคนคนเดียวกันกับที่เดินผ่านหน้าบ้านเมื่อคืน ผมไม่กลัวเพราะคิดว่าเป็นพวกสติไม่ดีมากกว่าเลยค่ะจะเดินไปไล่แต่เหมือนกับว่ามันจะรู้ตัวแทนที่มันจะวิ่งหนีมันกลับไม่ไป ตอนนั้นผมยังอยู่ในมุ้งก็เห็นมันค่อยๆยืนขึ้นแล้วก็เห็นว่ามันสูงกว่าที่ผมเห็นเมื่อคืนเพราะมันยืนขึ้นจนสุดก็สูงเกือบถึงตัวหน้าบ้านผมตกใจแทบช็อค ในขณะเดียวกันนั้นเองก็ได้ยินเสียงแว่วในหูของผมว่า มีคนอยู่ใช่ไหมขออะไรกินหน่อยหิว หมาที่เลี้ยงไว้ก็เห่าดังๆ จากนั้นมันก็เดินอ้อมข้างบ้านจะมาทางกระต๊อบที่ผมนอนตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกที่กำบังผมอย่างเดียวที่มี ก็มีเพียงแต่เสากระต๊อบต้นเดียวที่อยู่ข้างหน้าผมเท่านั้นแล้วมันก็เดินมาทางเสาร์น่ะเพียงชั่วอึดใจเดียว มันก็หายวับไปในความมือองเทพสติแต่มันหวาดระแวงไปหมดสิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้ผมไม่กล้าแม้จะเดินออกจากมุ้ง
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น