เรื่องประสบการณ์เรื่องราวสยองขวัญของคุณเคนย้อนกลับไปเมื่อ 15 ปีที่แล้วตอนนั้นอายุ 10 ขวบเขียนหน้าใสอยู่กับตาหรือยายครอบครัวที่บ้านก็ไม่ค่อยมีฐานะสักเท่าไหร่บ้านผมเขียนที่อยู่ติดกับบ้านลุงเนตรลุงเหน่งการรับจ้างฉายหนังกลางแปลงตามงานวัดเคยบอกกับฉันว่าแกรักอาชีพนี้มาช่วงวันหยุดเขียนจะไปเล่นกับลูกชายแกบ่อยๆเช่นกับนนท์สนิทกันมาช่วงเย็นวันนั้นหลังกลับมาจากโรงเรียนเห็นก็ไปเล่นกับตนตามปกติเหมือนเช่นเคยวันนั้นลุงเหน่งไม่อยู่บ้านเพราะออกไปต่างจังหวัดกว่าจะกลับมาก็คงดึกมากแล้วเมื่อกี้เล่นกับนนท์ไปได้สักพักนึงมันก็จะมาว่าเราลงไปเล่นในห้องกินติมกันไหมถามว่า จะดีหรอว่าเขาน่ามีอะไรจะให้ดูว่าเป็นเด็กเห็นก็ไม่ได้คิดอะไรมากจึงเดินตามนนท์เข้าไปในห้องลักษณะของห้องเป็นห้องสี่เหลี่ยมผ้าไม่กว้างมากนักหน้าต่างทุกบานติดตายด้วยไม้หน้าสามตอกตะปูพร้อมกับมีผ้ายันต์สีแดงปิดทับลงบนหน้าต่างทุกบานเหมือนขำอะไรบางอย่างไว้ด้านในกลางห้องก็มีเครื่องใช้หนังขนาดใหญ่ตั้งอยู่และม้วนฟิล์มที่วางอยู่รอบรอบห้องเป็นจำนวนมากงั้นยืนมองก็ต้องไปสักพักก็เหลือบไปเห็นเหมือนกับว่ามีใครยืนหลบอยู่หลังจอผ้าสีขาวแขนเริ่มใจคอไม่ดีจึงรีบถามกับนนท์ว่าในห้องนี้นอกจากเราสองคนแล้วไม่มีคนอื่นแล้วใช่ไหมก็มีแต่เราสองคนนี่แหละเพราะเกมได้ยินคำนั้นมันก็ทำให้เขียนขึ้นมาทันที แล้วสักพักหนูก็พูดกันว่าเดี๋ยวจะทำอะไรให้เราพูดจบก็หยิบปืนขึ้นมาแล้วเอาไปใช้ส่องไปบนแผ่นฟิล์มชิ้นนั้นมันสะท้อนจอภาพสีปรากฏเป็นภาพออกมาและสิ่งที่ไม่คาดฝันเลยก็เกิดขึ้น ภาพที่สะท้อนออกมานั้นครับกลายเป็นเงาของชายแก่ยืนจ้องมองไม่เห็นและโดนคนตกใจสุดขีดถึงมือของตนเพื่อที่จะวิ่งหนีออกจากสถานที่ตรงนั้นแต่เมื่อกี้ได้สัมผัสกับมึงคงนอนก็รู้สึกว่ามือของนนท์นั้นเห็นชัดว่าไม่มีอาการตอบสนองอะไร เห็นท่าไม่ดีจึงสะบัดมือของนนท์ออกแล้ววิ่งหนีออกมาแก้อาการสติแตกร้องเรียกหาคนช่วยตอนนั้นแม่ของนุ่นก็เพิ่งกลับมาจากใจตลาดพอดีก็เห็นคนวิ่งหน้าตาตื่นออกมาได้ถามเขียนว่า ตอบกลับไปว่านุ่นกับเคนโดนผีหลอกที่ห้องเก็บฟิล์มครับแม่โดนเลยพูดว่าแล้วใครให้ลูกชายเข้าไปเล่นกันในนั้นเห็นเราไม่พูดอะไรแล้วแม่ของนนท์ก็รีบวิ่งเข้าไปดูนอนในห้องเห็นได้ยืนรออยู่ด้านนอกเพราะความกลัวสักพักแม่ของนนท์ก็เดินออกมาบอกกับฉันว่าไม่เป็นไรแล้วล่ะถ้ากลับบ้านไปก่อนก็แล้วกันเราจะกินกลับมาที่บ้านด้วยความเป็นเด็กก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะทานข้าวเสร็จก็เดินไปอาบน้ำที่หลังบ้านตามปกติบรรยากาศในตอนนั้นเงียบสงัดจนน่าขนลุกร้อนทำให้เคนย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องราวเมื่อตอนเย็นที่ผ่านมาเอาหน้าคงไม่มีอะไรหรอกแค่นี้คิดในใจแบบนั้น แค่นาบนะไม่ได้สักพักก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างมันดังออกมาจากด้านหลังห้องน้ำ เขียนค่อยๆเดินไปชะโงกอยู่มองผ่านช่องลมของกำแพงห้องน้ำออกไปดีกว่ามือที่มองเห็นได้ไม่ชัดเท่าไหร่สิ่งที่เขียนผิดเหมือนมีใครบางคนกำลังก้มหาอะไรบางอย่างยิ่งเขียนจ้องมองมันก็ยิ่งเดินเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆเขียนเริ่มชักไม่แน่ใจเผลอหลุดปากไปว่าเงินใครอยู่ตรงนั้นน่ะ สิ้นเสียงของเคนชายคนนั้นก็หยุดแล้วค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาเมื่อเห็นใบหน้านั้นก็ตกใจมากเพราะใบหน้าที่ฉันเห็นนั้นมันเป็นใบหน้าคนคนเดียวกันกับที่เคยเจอในห้องเก็บฟิล์มเมื่อตอนเย็น ด้วยความตกใจเห็นวิ่งกระโจนออกมาจากห้องน้ำแบบไม่คิด รีบวิ่งตรงเข้าไปหาตากับยายกันทีเรื่องการสั่นไปทั้งตัวเห็นบอกกับตาหรือยายว่ามีใครก็ไม่รู้กินอยู่หลังห้องน้ำบ้านเราตาข่มขืนก็เลยเดินไปหลังห้องน้ำยืนอยู่สักพักแล้วก็พูดประโยคสั้นๆว่าอย่ามายุ่งกับหลานกูพอพูดจบตาก็เดินตรงเข้ามาหาเขตแล้วพูดว่าไม่มีอะไรแล้วก็ขึ้นไปนอนกับยายก่อนตาอยู่ข้างล่างแค่รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้างเล็กน้อยจึงขึ้นไปบนบ้านกับยายเพื่อจะเตรียมตัวเข้านอนเพราะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า สิ่งแรกที่ย้ายที่ควรทำหลังจากขึ้นมาถึงห้องแล้วก็ คือให้ปิดหน้าต่างทุกบานให้สนิทแล้วรีบเข้าห้องนอนยังบอกอีกว่าให้นอนที่ใกล้ยายมากที่สุดเขียนยังทรงตัวเข้าไปนอนกับยายยายเกาะแขนแน่นมากแล้วก็สิ้นก็เขียนเบาๆว่าให้เห็นอะไรห้ามส่งเสียงเด็ดขาดเพราะ Canon ไปได้สักพักตากูเห็นก็เดินขึ้นมาพอดีแกเดินตรงเข้ามาที่มุมแล้วพูดว่าวันนี้ตาคนโดนจับอีกวันนึงล่ะมันเป็นวันแรกที่ตาเข้ามานอนกับเจนเพราะตั้งแต่คนเกิดมาก็จะเห็นตากับยายนอนแยกกันตลอดแล้วสักพักเห็นก็เคลิ้มหลับไป ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงเหมือนมีคนกำลังเดินขึ้นมาตรงบันไดทางขึ้นบ้านแล้วสิ่งที่ฉันเห็นนั้นมันคือท่อนบนของชายแก่คนนั้นค่อยๆโผล่ขึ้นมาแล้วตาแดงก่ำเลือกไปเลือกมาเหมือนหาอะไรบางอย่างแล้วมันก็ค่อยๆตรงเข้ามาทันทีด้วยความตกใจเห็นจึงพยายามดิ้นสุดแรงและร้องเรียกตากับยายร่างกายมันไม่ตอบสนองอะไรเลยเหมือนยิ่งดิ้นมากเท่าไหร่ร่างกายก็ยิ่งขึ้นเรื่อยๆ เริ่มจะหมดแรงลงทุกทีร่างของชายแก่นั้นก็ยิ่งเข้ามาใกล้เรื่อยๆแล้วก็ต้องตกใจเพราะมีเสียงปริศนาดังขึ้นเขาสิ้นเสียงนั้นก็ปรากฏชายร่างดำสูงใหญ่เขายืนชี้หน้าของชายแก่ขนาดไม่ขยับไปไหนแล้วสภาพร่างผมชายแก่คนนั้นก็ค่อยๆจางหายไปจากนั้นฉันก็เผลอหลับไปเพราะรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็เช้าแล้วเข้ามาหลังจากตื่นนอนได้สักพักหนึ่งเขียนก็ลงไปข้างล่างเห็นตากำลังนั่งทานข้าวอยู่ต่อ เอาแต่เห็นเขียนคำแรกที่ตาถามก็คือเมื่อวานได้เข้าไปในห้องฟิล์มหรือเปล่าเจ้าของถามแล้วเด็กก็บอกว่าเข้าไปจริงแล้วไปเหยียบเครื่องเส้นในห้องและนั้นก็เป็นเหตุให้วิญญาณโหโหนั้นเอง
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น