เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อประมาณ 5 ปีก่อนวันนั้นที่บ้านพ่อสามีเก่าของเอ๋จัดพิธีทำบุญบ้านบ้านหลังนี้เป็นบ้านเก่าอายุนับร้อยปีและได้รับการดูแลรักษาและต่อเติมจากลูกหลานบ้านจึงไม่ทรุดโทรมและยังดูใหม่อยู่เสมอ บ้านหลังนี้เป็นบ้าน 2 ชั้นชั้นบนเป็นไม้ชั้นล่างถูกต่อเติมด้วยปูนซึ่งบ้านหลังนี้พ่อของอดีตสามีอาศัยอยู่กับภรรยาใหม่และลูกที่เกิดกับภรรยาใหม่ดีกันอีก 2 คนเนื่องจาก 3 วันก่อนหน้านี้มีฝนตกลมแรงและได้เกิดฟ้าผ่าลงมากลางบ้านทำให้บ้านและเครื่องใช้ไฟฟ้าภายในบ้านได้รับความเสียหาย แต่ยังเป็นข้อดีของคนในบ้านที่ไม่ได้รับบาดเจ็บจากเหตุการณ์ครั้งนี้นานๆทุกคนในบ้านจึงเห็นพ้องต้องกันว่าคนทำบุญบ้านเพื่อให้เกิดสิริมงคลเพราะเชื่อว่าฟ้าผ่าลงกลางบ้านนั้นเป็นเพราะอะไร พ่อสามีถึงปลาเตรียมหนี้มณฑาและหาพ่อครัวเพื่อมาทำกับข้าวภายในงานพร้อมทั้งบอกญาติสนิทมิตรสหายให้มาร่วมงานทำบุญบ้านครั้งนี้และได้ขอให้มาช่วยดูแลแขกเรือภายในงานด้วย วิธีการดำเนินมาเรื่อยๆจนประมาณเกือบ 10 โมงเช้าพ่อได้เดินมาบอกกับพี่ว่าพ่อไม่เอาด้วยเตรียมซื้อรูปปั้นช้างม้าวัวควายแบบสำเร็จมาจากตลาดพ่อมีดินน้ำมันอยู่นู้นปั้นดินน้ำมันเป็นช้างม้าวัวควายยังเหลือตัวให้พ่อที่พ่อจะใช้หูฟังพวกนี้ไปไว้ที่ศาลเพียงตา ทำให้พ่อเป็นวิธีไปก่อนนะเดี๋ยวเสร็จงานแล้วพ่อก็จะไปซื้อรูปปั้นสำเร็จมาเปลี่ยนแทนดินน้ำมันอีกจากนั้นแกก็นำดินน้ำมันมาให้แล้วจึงเดินไปดูความเรียบร้อยภายในงานตามปกติน้ำมันที่พ่อให้มานั่งเฝ้าที่โรงบาล สายตาก็เหลือบไปเห็นเงา ภายในห้องใกล้ๆกับคนกำลังเดินมาที่บ้านเก๋ๆ ในความคิดถึงตอนนั้นคิดว่าหญิงแก่คนนี้น่าจะเป็นคนเฒ่าคนแก่ที่เคารพนับถือในละแวกบ้านของพ่อที่มาช่วยงานบุญตามปกติจึงยกมือไหว้และยิ้มให้จากนั้นก็หันกลับมาปั้นรูปปั้นต่อโดยไม่สนใจอะไรเพราะเหลือบตาไปมองอีกฝ่ายหญิงแก่ผู้นั้นก็หายไปแล้ววิธีการดำเนินต่อไปจนเสร็จเรียบร้อยตอนนั้นก็เป็นเวลาเย็นราวผู้คนต่างพากันทยอยกลับจนหมดเหลือเพียงแต่คนในบ้านและมีสามีกับอีเท่านั้นทุกคนต่างเหนื่อยล้าจากการช่วยงานในวันนี้ พ่อจึงเรียกให้คนในบ้านซึ่งมีพ่อภรรยาใหม่ของพ่อและลูกที่เกิดกับภรรยาใหม่อีก 2 คนรวมทั้งลูกอดีตสามีที่เป็นลูกเกิดกับภรรยาเก่าและเกิดกระบี่อีกพ่อเรียกทุกคนให้มานั่งกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันก่อนจะแยกย้าย พวกเรานั่งล้อมวงกินข้าวดีกว่าหิวและเหนื่อยล้ากินข้าวก็คุยกันเกี่ยวกับการจัดงานทำบุญบ้านในวันนี้ได้ถามผู้เป็นภรรยาใหม่ของพ่อเสน่ห์เรียกเขาว่านรกนรกทำไมไม่เรียกยายทวดในห้องมากินข้าวด้วยกันล่ะน้านกก็หันมาแล้วพูดกับอีว่านายกสำหรับไปปล่อยให้แกเรียบร้อยแล้วแกเป็นอัมพาตลุกเดินออกมาไม่ไหวหรอกเพราะได้ฟังก็รู้สึกแปลกใจจึงถามต่อว่ายายทวดคนนี้เป็นแม่น้านกหรอคะน้านกตอบกลับมาว่าไม่ใช่หรอกแกเป็นคนแก่ข้างบ้านไม่มีคนดูแลและเป็นอัมพาตน่าสงสารก็เลยพาแกมาอยู่ในห้องนี้และคอยดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำให้ นาโนชี้ไปที่ห้องห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องที่ไปนั่งปั้นดินน้ำมันข้างหน้าต่างบานเกล็ดเมื่อตอนกลางวัน เริ่มสงสัยว่าให้คุณยายในห้องนั้นเป็นอัมพาตแล้วคนแก่ที่เธอเห็นจะลุกมามองที่หน้าต่างได้ยังไงดีจึงถามแล้วนกต่อว่าแล้วยายแก่ๆผมขาวใส่เสื้อคอกระเช้าสีชมพูคนนี้เป็นใครหรอคะน้านกน้านกทำหน้างงๆแล้วถามอีกกลับมาว่าเอไม่เห็นคนแก่นั่นที่ไหนจึงเล่าเหตุการณ์ที่เห็นกรงหน้าต่างบานเกล็ดให้นรกฝ่านรกรู้สึกแปลกใจมาแล้วบอกกับพี่ว่าในห้องนั้นไม่มีใครนอกจากใยที่เป็นอัมพาตถ้าไม่เชื่อให้ลองเข้าไปดูในอ้อม แล้วนะนกยังบอกอีกว่าวันนี้นะล็อคประตูห้องนี้ไว้ตลอดทั้งวันเพราะคนเยอะรูปภาพกลัวเด็กเล็กๆจะเปิดประตูเข้าไปเล่นซุกซนจนคนป่วยไม่ได้พักผ่อนแล้วก็จะเปิดเฉพาะตอนเอาข้าวเข้าไปป้อนให้แกเท่านั้นมีแค่นะคนเดียวที่มีกุญแจเข้าห้องนี้ได้ไม่น่าจะมีคนไปยืนมองอีกที่บานเกล็ดน้ำได้นะแล้วนาโนก็เปิดประตูให้เอ๋เข้าไปดูภายในห้องน้ำไม่เข้าไปก็ต้องแปลกใจเพราะในห้องนี้มีหน้าต่างบานเกล็ดสีดำสนิทที่สามารถมองจากด้านในออกไปข้างนอกได้แต่ถ้ามองจากด้านนอกเราจะไม่สามารถเห็นภายในห้องได้เลยและที่น่าแปลกใจไปกว่านั้นคือสิ่งที่มีผู้ป่วยนอนเป็นอัมพาตอยู่นาน เป็นยายแก่ตัวผอมผิวขาวสีผมสีดำสนิทและยาวรุงรังแค่นอนหลับตาไม่ขยับเขยื้อนหรือตอบสนองใดๆซึ่งต่างจากคนแก่ที่ในตอนสายของวันนี้และเตียงที่ผู้ป่วยนอนนั้นก็เป็นเตียงขนาดใหญ่ที่อยู่ชิดติดกับหน้าต่างบานเกล็ดบานนั้นไม่มีช่องว่างให้คนไปยืนมองที่หน้าต่างได้เลยทั้งทั้งที่เธอเห็นหญิงแก่คนนั้นได้อย่างชัดเจนรู้สึกขนลุกไปหมดทั้งตัวเมื่อกลับมาคิดถึงสิ่งที่เห็นในตอนนั้นและคำพูดของน้านกที่บอกว่าไม่มีคนสามารถเข้าไปในห้องน้ำได้เลย แล้วสิ่งที่พี่เห็นล่ะถ้าไม่ใช่คน แล้วจะเป็นอะไรกัน
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น