คนอาศัยอยู่ร้อยกว่าหลังคาเรือนผู้คนส่วนใหญ่นั้นล้วนแล้วแต่เป็นเครือญาติกันใกล้ชิดกันบ้างหรือห่างๆกันบ้างคนในหมู่บ้านจึงรู้จักกันเกือบทุกคนตั้งแต่หัวบานจนถึงท้ายบ้าน นี่คือเหตุการณ์เมื่อประมาณ 30 ปีที่ผ่านมาในปัจจุบันมีผู้เฒ่าผู้แก่ในหมู่บ้านค่อยๆล้มหายตายจากกันไปทีละคนส่วนเด็กๆรุ่นใหม่ก็ไม่มีเวลาวิ่งเล่นเหมือนเด็กๆสมัยก่อนเรามัวแต่ไปเรียนหนังสือกันในเมืองการที่จะได้รู้จักกันเกือบทุกคนต้องถามกันว่าเด็กคนนั้นชื่ออะไรเป็นลูกของใครทั้งในหมู่บ้านก็เริ่มมีคนแปลกหน้าเข้ามาอาศัยอยู่โดยเฉพาะพวกแรงงานต่างด้าว เหตุผลเนื่องจากเมื่อประมาณ 30 ปีที่แล้วมีถนนใหญ่ตัดผ่านใกล้ๆหมู่บ้านต่อมาความเจริญเริ่มรุกล้ำเข้ามาสองฟากฝั่งของถนนกลายเป็นที่ตั้งของโรงงานต่างๆเช่นโรงงานทำขนมโรงงานผลิตเครื่องใช้ไฟฟ้าโรงงานผลิตชุดชั้นในโรงงานผสมปูนผลิตเหล็กและพวกขายหินดินทรายแม้กระทั่งโกดังให้เช่าสำหรับเก็บสินค้าถ้าคนในหมู่บ้านอยากจะสร้างบ้านสักหลังหรือต้องการเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งบ้านก็ไม่ต้องไปที่ไกลเพราะแถวๆบ้านมีร้านให้เลือกซื้อเต็มไปหมดเมื่อมีพบคนแปลกหน้าเข้ามาทำงานในโรงงานใกล้ๆหมู่บ้านถึงเป็นช่องทางของคนในหมู่บ้านที่มีอันจะกินได้สร้างหอพักให้คนงาน เหล่านั้นเช่าคนในหมู่บ้านก็มีงานทำในโรงงานใกล้ๆบ้านเช่นกันเมื่อเศรษฐกิจดีลูกหลานก็พลอยสบายไปด้วย มีเงินใช้จ่ายไปกินขนมที่โรงเรียนกันอย่างสบาย ปัจจุบันปัญหาในหมู่บ้านที่ผมอยู่ก็คือปัญหาเรื่องยาเสพติดไม่ว่าวัยรุ่นหรือวัยทำงานต่างก็เป็นทาสของยาบ้าบางคนติดงอมแงมการงานไม่ทำแต่มีเงินซื้อยามาสิทธิ์ได้บางคนก็หาเงินจากการขายยาบ้าทั้งขายทั้งเตะบางคนก็หารายได้จากการลักเล็กขโมยน้อยทำให้ยามค่ำคืนไม่มีใครกล้าออกไปไหนถึงแม้อย่างนั้นข้าวของเล็กๆน้อยๆก็หายกันเป็นประจำอะไรที่หยิบฉวยไปขายร้านขายของเก่าได้ก็จะถูกขโมย แม้แต่มากวัดน้ำในแต่ละบ้านถ้าเจ้าของบ้านเผลอมันก็จะถูกขโมยไปเพราะในนั้นมีทองเหลืองอยู่ขายได้เล็กๆน้อยๆมันก็เอา แม้กระทั่งสายไฟสวนไหนไม่ไปดูแลก็จะถูกตัดสายไฟแกไปขายร้านขายของเก่าผู้ใหญ่บ้านเคยพาตำรวจไปตรวจค้นที่ร้านขายของเก่าในหมู่บ้านก็เพราะของกลางมากมายจึงได้จับกุมตัวดำเนินคดีทั้งผู้ขายและผู้รับสื่อแต่ก็ยังมีตัวตายตัวแทนไม่รู้จบ จนในหมู่บ้านต้องทำโครงการหมู่บ้านสีขาวปลอดยาเสพติดและการพนันวันหนึ่งผมได้ยินผู้ใหญ่บ้านและชาวบ้านอีก 4 5 คนกำลังนั่งปรึกษาหารือกันเรื่องตะแกรงเหล็กในหมู่บ้านที่หายไป 4-5 อัน ตะแกรงเหล็กเป็นตะแกรงที่ปิดท่อระบายน้ำตามถนนในหมู่บ้านถูกขโมยไปในคืนวันนี้ฝนตกหนักเดือดร้อนทั้งหมู่บ้านต้องรีบหาตะแกรงมาปิดท่อระบายน้ำใหม่ไม่อย่างนั้นทั้งรถและคนของตกท่อเกิดอุบัติเหตุได้ ขณะที่กำลังปรึกษากันว่าใครจะไปหาตะแกรงมาซักผ้าถุงมือสปอยเลอร์ประจำหมู่บ้านก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาแล้วบอกลุงผู้ใหญ่ว่าตะแกรงเผาศพที่ตั้งอยู่บนเมรุ 2 อันถูกขโมยหายไปลุงผู้ใหญ่บ้านจึงพูดว่าเอากันหนักแล้วนะบ๊ายบายตะแกรงเผาก็ยังขโมยไปใหญ่จึงชวนชาวบ้านอีก 4-5 หลัง หลวงพ่อใหญ่ถึงชวนชาวบ้านอีก 4 5 คนไปที่ร้านขายของเก่าเพื่อหาหลักฐานเพราะเชื่อแน่ว่าพวกขโมยน่าจะเอามาขายที่ร้านมีแต่เมื่อไปตรวจดูแล้วก็ไม่พบหลักฐานใดๆลงผู้ใหญ่จึงไปที่โรงงานถลุงเหล็กที่อยู่ใกล้ๆหมู่บ้านก็ไม่พบหลักฐานเห็นใดคนงานกำลังถลุงเหล็ก ไฟแดงโล่ลุกโชนอยู่ตรงนั้น แม้ปัญหาเรื่องขี้ยาจะระบาดน่ะมันก็ยังไม่ทำให้ผมหนักใจเท่ากับบ้านของผมที่มีปลวกระบาดอย่างหนักบ้านของผมเป็นบ้านไม้สองชั้นพวกที่บ้านก็มักจะแลกกล่องกระดาษหนังสือและเสื้อผ้าผมกลัวว่าสักวันหนึ่งมันจะมากินบ้างของผมและสร้างความวุ่นวายให้มากกว่านี้จึงพยายามใช้ยาฆ่าแมลงฉีดมาแต่ตัวก็ยังระบาดอยู่มันกัดกินโครงหน้าต่างฝ้าเพดานลายโครงหลังคาจนแทบจะทรุดพังลงมา ผมเลยตัดสินใจหรือบ้านและขายไม้เก่าให้กับพวกทำเฟอร์นิเจอร์ในหมู่บ้าน ส่วนตัวผมเองพอจะมีเงินเก็บอยู่บ้างจึงตัดสินใจสร้างบ้านหลังใหม่ตรงจุดเดิม แต่คราวนี้ผมสร้างเป็นบ้านปูนหน้าต่างประตูเป็นเหล็กอลูมิเนียมที่ขายสำเร็จส่วนหลังคาก็เป็นโครงเหล็กแล้วเจอบ้านหลังนี้ต้องร้องไห้แน่ๆก็ไม่มีส่วนประกอบของไม้เลย วัสดุอุปกรณ์ที่ชายก็ได้มาจากโรงงานแถวๆหมู่บ้านมีโรงงานและห้างใหญ่เปิดอยู่แค่เดินเข้าไปชี้นิ้วเพียงเท่านั้นเขาก็เอาของมาส่งให้ถึงบ้าน เมื่อบ้านผมเสร็จก็ทำพิธีขึ้นบ้านใหม่นิมนต์พระมาสวดเพื่อเป็นสิริมงคลและมีการอุ้มพระพุทธรูปเข้าไปไว้ในบ้านผมคิดว่าตัวผมนั้นได้ทำที่ดีขึ้นบ้านใหม่อย่างสมบูรณ์ที่สุดแล้ว แต่เชื่อไหมครับว่าบ้านผมที่สร้างใหม่ขอเข้าไปอยู่จริงๆร้อนแทบจะไม่ได้เลยคืนแรกที่ผมไปนอนก็ได้ยินเสียงโครงเหล็กหลังคาบ้านดังปังปังเคยมีคนบอกว่าบ้านที่สร้างด้วยเหล็กใหม่ๆเล็กจะยืดและหดตัวทำให้เกิดเสียงดังได้เขาเรียกกันว่าเหล็กลั่นตัวแต่ถึงอย่างนั้นผมก็แปลกใจว่าเสียงเหล็กลั่นตัวน่าจะเกิดตอนกลางวันมากกว่าแต่นี่เป็นตอนกลางคืนอากาศก็เย็นทำไมเหล็กยืดหดตัวอยู่ ผมเก็บความสงสัยไว้ในใจแล้วพยายามข่มตานอนขณะที่ผมกำลังเคลิ้มจะหลับก็รู้สึกตัวแข็งขยับตัวไม่ได้สักพักก็มีเงาดำๆขึ้นมาบนเตียงที่ผมนอนอยู่เห็นเงารูปร่างลักษณะเหมือนคนมีอยู่หลายคนเหงานั้นกระโดดขึ้นมาบนเตียงทีละตัวทีละตัวจนมีถึง 4-5 ตัวแล้วพวกมันก็กระโดดบนเตียงของผมมันทำให้ตัวผมนั้นกระเด้งกระดอนจากแรงสะท้อนของสปริงในเตียงที่พม่าอยากจะรู้แต่ก็ขยับไม่ได้เลยเริ่มสวดมนต์ในใจ ไม่นานน่ะแรงกระโดดนั้นก็ค่อยๆหายไปแต่ผมก็ยังขยับตัวไม่ได้ว่าที่ผมจะขยับตัวได้อีกครั้งก็ใช้เวลานานพอสมควร แม้ว่าจะตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่ผมก็ยังคิดว่าอาจเป็นเพราะผมก่อนเปียจึงเกิดอาการแบบนั้นและฝันไป พื้นที่ 2 หลังจากอาบน้ำเสร็จเวลาประมาณ 21:00 นผมก็ได้ยินเสียงผู้หญิงผู้ชายและมีเด็กๆกำลังเดินอยู่ในบ้านบ้างก็มีเสียงหัวเราะบ้างก็มีเสียงร้องไห้ คนปนกันไป มันดังจนผมแน่ใจว่าเป็นเสียงที่เกิดขึ้นในบ้านของผมอย่างแน่นอนสักพักก็มีกลิ่นโชยมามันเป็นกลิ่นเหม็นเน่าแล้วก็กลายเป็นกลิ่นเนื้อที่เหมือนกับว่ามันถูกเผาไฟจะไหม้เกรียม แม้ว่าผมจะเป็นผู้ชายอกสามศอกไม่ค่อยจะกลัวอะไรง่ายๆถ้าเจอแบบนี้ก็หลอนอยู่เหมือนกันผมทำใจกล้าลองเปิดประตูออกไปดูก็ไม่เจอใครเพราะกำลังจะปิดประตูเพื่อกลับเข้าไปนอนหางตาผมก็เห็นร่างของคนหลายคนทั้งชายหญิงเด็กคนแก่ยืนอยู่ข้างนอกห้องเต็มไปหมด เพราะเขาอยู่ในสภาพร่างกายที่ไม่เกลียดบางคนก็เน่าเละมีแผลมีน้ำหนองไหลเยิ้มผมรีบปิดประตูแล้ววิ่งไปหยิบผ้าที่หัวเตียงมาสวมใส่ตอนนั้นผมตัวสั่นด้วยความกลัวคิดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผมทำไมถึงมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นติดๆกันทั้งๆที่บ้านนี่ก็เป็นบ้านที่สร้างขึ้นมาใหม่ ในขณะนั้นมือซ้ายของผมกำพร้าไว้แน่นส่วนมือขวาก็ผ้าห่มแล้วค่อยๆเปิดประตูออกไปก็เห็นว่าภายนอกห้องนั้นเงียบสนิทไม่มีเสียงหรือความเคลื่อนไหวใดๆผมรักบ้านแล้วแต่ขอนอนกับป้านิดซึ่งเป็นป้าของผมที่มีบ้านอยู่ใกล้ๆกันแต่ปราณีก็ไม่ได้เอ่ยถามผมสักคำว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากผมได้ที่นอนแล้วก็เข้านอนพอรุ่งเช้าผมก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ป้านิดฝากป้านิดกับผมก็พากันไปทำบุญให้กับผีเหล่านั้นและหลังจากนั้นก็ไม่เจอวิญญาณนั้นอีกเลย
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น