เรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแล้วสมัยที่ 3 ลาออกจากงานประจำแล้วไปเปิดร้านขายเสื้อผ้าใกล้ๆกับมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งซึ่งที่เช่าเปิดการเป็นอาคารพาณิชย์ 2 ชั้นค่อนข้างเก่าดูทรุดโทรมแล้วก็ค่าเช่าไม่แพงมากนักจึงนำเงินจำนวนหนึ่งมาปรับปรุงชั้นล่างให้เป็นร้านขายเสื้อผ้าขนาดไม่ใหญ่มากนะชั้นบนของตึกทำจากไม้แบ่งเป็น 2 ห้องศึกษาใช้ห้องที่มีขนาดใหญ่กว่าเป็นห้องพักส่วนอีกห้องที่อยู่ติดๆกันก็ปล่อยให้ว่างไวคิดไวว่าอาจจะไว้เก็บเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ขายถึงห้องเล็กไม่มีหน้าต่างจะมีก็แต่ช่องลมด้านบนที่ทำจากซี่ไม้เรียงกันเป็นช่องเล็กๆเชื่อมมาที่ห้องของสารเพื่อช่วยระบายอากาศเท่านั้น ตัวอาคารโดยรวมเราค่อนข้างเก่าถึงแม้ว่าสาจะปรับปรุงร้านด้านล่างให้ดูใหม่ขึ้นและห้องข้างบนก็ยังดูไม่สดใสเท่าไหร่จะเรียกว่ากล่าวชนหน้าวังเวงก็ไม่คิดหนักหาได้ว่าจ้างที่จอยซึ่งเป็นคนแถวนั้นใช้มาช่วยขายของในร้านเวลาที่เธอต้องออกไปทำธุระข้างนอกซึ่งคนที่แนะนำให้สามาเช่าตึกนี้ก็คือพี่จอยนี้แหละวันแรกที่ใช้ช่วยสาจัดเท่าของในร้านจนเกือบเสร็จ พอตกเย็นแกก็กลับไปห้องเช่าของแก่ซึ่งอยู่ห่างจากร้านไปประมาณ 500 เมตรซ้ายเคยชวนพี่จอยให้มาพักห้องเลขที่อยู่ชั้นบนแต่แกก็ปฏิเสธโดยให้เหตุผลว่าที่อยู่เดิมสะดวกสบายใกล้ร้านอาหารและเดินทางง่ายกว่า หลังจากที่พี่จะได้กลับไปแล้วสาก็ต้องจัดของต่ออีกสักพักแล้วจึงขึ้นไปอาบน้ำเตรียมเข้านอนขณะที่นอนไปได้ไหมหน้าตาก็ได้ยินเสียงพื้นไม้ลานเบียร์ก็เหมือนมีคนเดินอยู่ที่ห้องเล็กข้างๆแต่เธอก็นอนต่อโดยไม่คิดอะไรรุ่งเช้าก็ตื่นไปใส่บาตรคิดว่าจะทำบุญและทำให้เจ้าที่เจ้าทางในตึกด้วยสภาพที่จอยเดินมาถึงพอดีก็ทักว่า เชื้ออะไรเมื่อคืนล่ะสิทำบุญก็ดีจะได้อยู่สบายๆ 3 รู้สึกแปลกใจกับคำพูดของพี่จอยจึงถามประวัติของตึกที่เธอเช่าก็ได้รู้ว่าตึกนี้เดิมที่เคยเป็นคลินิกทำแท้งมาก่อนหลังจากนั้นตึกก็ว่ามีคนมาเช่าอยู่ก็มักจะได้ยินเสียงแปลกๆในกลางดึกบ้างก็ได้ยินเสียงเหมือนคนวิ่งไปมาบนชั้น 2 หรือบางครั้งก็ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้แล้วพูดว่า ปล่อยทิ้งไว้นานหลายปี ไม่รู้ว่าที่นี่จะมีวิญญาณเด็กมากมายแค่ไหนที่ยังวนเวียนอยู่ในตึกดีแม้จะกลัวอยู่ป่าวแต่ฟ้าก็ทำไปใจดีสู้เสือตอนไหนๆก็ลงทุนทำร้านไปแล้วต้องเดินหน้าต่อจนกว่าจะได้รับกำไรกลับมาบ้างแล้วสากับพี่จอยก็ช่วยกันเปิดวานเริ่มขายของช่วงบ่ายของวันๆก็มีลุงคนหนึ่งเดินเข้ามาขายของเล่นในร้านแท้สะพายกระเป๋าทรงสี่เหลี่ยมพอเปิดออกมาก็เห็นมีของเล่นชิ้นเล็กๆน่ารักอยู่เต็มกระเป๋าลุงบอกว่าเดินขายมาทั้งวันยังขายไม่ได้เลยสักชิ้นซ้ายเห็นใจคุณลุงมาทิ้งช่วยซื้อไว้ 1 ชิ้นเป็นรถของเล่นสีเหลืองขนาดเล็กเท่ากับปาก หลงดีใจมากที่ขายของเล่นได้ก็นอกจากร้านก็ยังอุตส่าห์อวยพรให้สาขายดีเหมือนกันหลังจากที่ปิดร้านไปแล้วถ้าต้องขึ้นไปชั้น 2 เพื่อทราบและไม่รู้อะไรดลใจให้เธอนึกอยากเอารถของเล่นไปวางไว้ในห้องเลยเพราะ 3 วางของเล่นแล้วเธอก็ออกไปหาอะไรกินข้างนอกเวลาประมาณ 09:00 นก็กลับมาเธอแปลกใจมากที่เห็นรถของเล่นวางอยู่ตรงทางเดินชั้น 2 แล้วเธอจำได้ว่าเอามันไปวางไว้ในห้องแล้วปิดประตูแล้วจึงหยิบรถของเล่นกลับเข้าไปวางไว้ในห้องเล็กอีกครั้ง แล้วจึงกลับเข้าห้องของตัวเองเพื่อเตรียมตัวเข้านอนเวลาประมาณเที่ยงคืนกว่าๆก็สะดุ้งตื่นเพราะเธอได้ยินเสียงคือคือดังมาจากห้องเล็กเหมือนเสียงล้อรถของเล่นไทยไปกับอื่นด้วยความสงสัยซะจึงค่อยๆยกเก้าอี้ในห้องอย่างเบามือที่สุดแล้วนำไปวางไว้ใกล้ๆกับผนังด้านที่ติดกับห้องเล็กจากนั้นก็ปีนขึ้นไปมองผ่านช่องลมที่เป็นซี่ไม้เรียงติดๆกันในห้องเล็กมืดมาเสียงรถของเล่นยางดันอยู่เป็นระยะสากลพิตต้าให้มองเห็นในความมืดได้ดีขึ้นสักพักก็เริ่มเห็นเงาลางๆอยู่บนพื้นราบลุ่มที่เธอมองจะเห็นแค่มือเล็กๆกำลังดำหรอ ของเล่นไปมาซะตกใจรีบลงจากเก้าอี้แล้ววิ่งกลับไปที่เตียงดึงผ้าห่มคลุมหัวมีหัวใจเต้นแรงมือเท้าเย็นเฉียบ จะพยายามสวดมนต์ให้จิตใจกลับมาสงบอีกครั้งแล้วเสียงนั้นก็เงียบไปแต่ก็ยังไม่กล้าที่จะเอาผ้าห่มออกจากตัวฉันนอนคลุมโปงเก่าไปจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นช้าก็เปิดร้านตามปกติเธออยากจะเล่าเรื่องเมื่อคืนให้พี่จอยฟังไปก็กลัวว่าจะทำให้พี่จอยกลัวแล้วไม่อยากมาทำงานที่ร้านอีกขณะที่นั่งอยู่ในร้านพี่จอยคงสังเกตเห็นว่าสามีท่าทางแปลกๆขอให้มองไปที่บันไดชั้น 2 อยู่บ่อยๆ พี่จอยจึงถามว่าสาวเป็นอะไรหรือเปล่าแต่ฟ้ายังลังเลที่จะเล่าแล้วตอนนั้นก็มีลูกค้าเข้ามาดูเสื้อผ้าพอดีพี่จอยหันไปคุยกับลูกค้าจึงเดินไปเข้าห้องน้ำพอเดินกลับมาช้าก็เผลอมองไปที่ชั้น 2 อีกแล้วก็ต้องตกใจเห็นขาของเด็กยืนตรงบันไดชั้นบนสุดแล้วค้านั้นก็วิ่งหายขึ้นไปที่ชั้น 2 หาแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองแถมยังตำหนิตัวเองว่าเป็นเพราะเธอพยายามมองหาจนเจอเขาจำได้ พี่จอยเห็นศาลหน้าตาตื่นตกใจถึงภาษาไปนั่งหน้ารักษาหายตกใจเราจึงยอมเล่าเรื่องเมื่อคืนกับเรื่องขาเด็กที่เจอบนบันไดเมื่อสักครู่นี้ให้กับพี่จอยได้รับรู้แต่พี่จอยที่ดีกว่าเขามีท่าทีที่สงบมาแกบอกว่าแกเองก็เลี้ยงกุมารทองอยู่จึงมักจะเจอเหตุการณ์คล้ายๆกันนี่อยู่เป็นประจำพี่จอยบอกให้สาทำใจให้สบาย สาที่ฟังพี่จอยเปราะก็สบายใจคืนถึงกลับไปทำงานต่อวันงานลูกค้าเข้าร้านน้อยมาช้านานจนเบื่อก็เลยนึกในใจว่า ถ้ามีลูกค้าซื้อของภายในครึ่งชั่วโมงนี้พี่จะซื้อของเล่นให้ 1 ชิ้นไม่นานก็มีลูกค้าเข้ามาซื้อเสื้อผ้าในร้านภายในครึ่งชั่วโมงจริงๆวันนั้นจึงต้องออกไปซื้อของเล่นแล้วเอาไปวางไว้ในห้องเล็กตามที่ได้สัญญาไว้ ไม่กี่วันหลังจากนั้นเธอก็ต้องไปไว้ในห้องเล็กแล้วก็ทดสอบเรียกลูกค้าเพื่อแลกกับของเล่นบ้านขนมบ้าทำแบบนี้อีกหลายครั้งจนห้องเล็กเริ่มมีของเล่นและขนมเยอะเต็มโต๊ะไปหมด ล้างเครื่องสายจะได้ยินเสียงของเล่นหรือเสียงเด็กดีบ้างแต่ฟ้าก็เริ่มชินแล้วจึงนอนหลับได้ ถ้าคิดว่าน่าจะมีเด็กจำนวนหนึ่งที่เล่นอยู่ในห้องเล็ก ที่เห็นว่าสามีกลัวเราทิ้งเชิญกุมารทองไปอยู่ในห้องเล็กเพื่อให้ดูแลน้องวันหนึ่งสาวตั้งหม้อบนเตาแก๊สเพื่อทำอาหารตั้งหม้อทิ้งเอาไว้แล้วเดินมาหน้าร้านช่วงนั้นมีลูกค้าเข้าร้านมาพอดีจึงคุยกันอยู่นะ สักพักก็ได้ยินเสียงถังพลาสติกตกลงบนพื้นในห้องครัวทำให้สานึกขึ้นได้ว่าเปิดแก๊สทิ้งเอาไว้จึงรีบเข้าไปปิดเมื่อไปถึงก็เห็นว่าน้ำในหม้อแห้งคอมีกลิ่นเหม็นไหม้และควันเต็มห้องครัวไปหมดเพราะสากลลงมองที่พื้นก็ไม่เห็นทำพาสติกหรือของที่ตกพื้นเลยจึงสงสัยว่าเด็กๆอาจจะส่งสัญญาณบอกให้เธอรีบเข้ามาในห้องครัวก่อนที่ไฟจะมายความน่าจะเป็นอย่างนั้นก็เป็นได้ ถึงแม้ว่าเธอจะเสียหม้อไป 1 ใบแต่ก็ดีกว่าเสียไปทั้งร้าน วันนั้นฟ้าจึงซื้อของเล่นกับขนมเยอะมากแล้วเอาไปวางไว้ในห้องเล็กเหมือนเดิมสาวเปิดร้านอยู่ที่นี่ได้ 3 ปีก็หมดสัญญาเช่าเจ้าของไม่ให้สาต่อสัญญาเขาตัดสินใจแล้วว่าจะขายตึกให้นายทุนที่จะซื้อไปทุบทิ้งแล้วสร้างขึ้นมาใหม่ทำให้สาต้องย้ายร้านไปที่ตอนสายจะย้ายออกช้าก็ได้จุดธูปกล่าวลาและขอบคุณเด็กๆที่ช่วยดูแลให้เธออยู่ได้อย่างปกติสุขพี่จอยยังคงอาศัยอยู่แถวนั้นเคยโทรมาบอกสาว่าวันที่จะทุบตึกมีการทำพิธีเชิญดวงวิญญาณที่อยู่ในตึกให้ไปสู่สุคติด้วยชาวบ้านที่อยู่บริเวณนั้นก็มามุงดูเต็มถนนไปหมดเมื่อเช้าได้ฟังก็สบายใจที่เด็กๆจะได้ไป อยู่ในที่ที่ดี ถ้าได้เกิดเป็นคนอีกก็ขอให้เด็กๆได้เกิดกับพ่อแม่ทีรักและดูแลอย่างดีอย่าให้ต้องถูกทำลายเหมือนกับในชาตินี้อีกเลย
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น