ผีสาวชุดแดง !!

        เรื่องนี้เกิดมานานกว่า 20 ปีแล้วตอนนั้นผมมีโอกาสไปเที่ยวกับเพื่อนๆที่ย้ายไปทำงานกับป้าของพวกมันที่นั่นขึ้นผมสองคนนี้มันเป็นลูกพี่ลูกน้องกันชื่อว่าโต้งกับชายส่งผมถึงแพร่แต่เช้าผมมาถึงร้านเพื่อนอาร์มดูเป็นคนดุๆเงียบๆแกไม่ได้พูดอะไรกับผมเพื่อนก็บอกกับป้าว่าเพื่อนมาเที่ยวด้วยจะไปเชียงใหม่กันแล้วมันก็ให้ผมเอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องบนชั้น 2 ผมเดินขึ้นไปปกติลักษณะของบ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านไม้เก่าๆเป็นห้องแถวติดถนนในเมืองเป็นบ้าน 2 ชั้นที่ชั้นสองเราเดินขึ้นบันไดไปได้ก็จะเจอห้องข้างหน้าเลยก็มีห้องคือห้องกลางซ้ายมือข้างบันไดด้านหลังเต็ม มีทางเดินเล็กๆเรียบราวบันไดก็จะมีหน้าต่างบานใหญ่พอมองลงไปก็จะเห็นเป็นห้องครัวหลังบ้านผมเดินตรงไปห้องข้างหน้าก่อนเพราะไม่รู้ว่าจะนอนห้องไหนดีเพราะเปิดประตูเข้าไปก็ตกใจเล็กน้อยเพราะมันสกปรกมากๆฝุ่นเต็มพื้นมองแล้วก็มีเตียงไม้แล้วก็ที่นอนเก่าๆมุมห้องมีลังกระดาษมีผ้าสีขาวแต่สกปรกมันเหลืองไว้ตอนนั้นเพื่อนผมไม่ใช่ก็วิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมามันถึงตัวผมออกจากห้องรีบปิดประตูพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงตื่นๆว่าเฮ้ยห้องนี้เขาไม่ได้ห้ามเปิดด้วยถ้ากูรู้โดนเบิ่งแน่ มันพาผมไปห้องข้างบันไดแต่ตอนมันปิดตาผมเหลือบไปเห็นพระจันทร์สีแดง ติดอยู่ที่หน้าต่างด้วยใจคอก็ไม่ค่อยดีแล้วต่างถิ่นด้วยขึ้นนั้นหลังปิดร้านเราก็ออกไปกินข้าวกัน ก่อนจะกลับเข้ามาร้านอีกทีก็เราราว 4 ทุ่มกว่าเข้ามาในร้านผมเห็นหน้ามันหลับแล้วที่แปลกก็คืออามานอนบนเก้าอี้พิงสำนักงานที่ปรับเองไม่ได้มีเก้าอี้กลมวางต่อกันที่วางขาตอนแรกนึกว่าแกเผลอหลับไปแกห่มผ้าอย่างดีเลย คำถามในใจมาทันทีทำไมไม่นอนห้องข้างบนบ้านวะ ผมกับเพื่อนนอนด้วยกันสามคนคืนแรกผ่านไปด้วยดีไม่มีอะไรเกิดขึ้นวันที่ 2 เพื่อนขออาร์มหยุดงานพาผมไปเที่ยวที่แพะเมืองผีแล้วกลับมาใกล้ค่ำแล้วทันเวลาช่วยหามันปิดร้านก็ดีถ้ามันบอกพวกมึงเฝ้าร้านดีๆนะกูจะไปนอนบ้านเพื่อนเพื่อนมึงจะได้ไม่อึดอัดกูด้วยฟังเหมือนใจดีแต่เพื่อนผมสีหน้ามันเปลี่ยนผมเห็นมันอาจจะบ่นกันเองเอาตัวรอดอีกแล้วคืนนั้นเรานอนด้วยกันตามปกติผมแปลกที่เลยนอนไม่หลับหาหนังสืออ่านมั่งฟังเพลงจากซาวน์เบาท์บ้างสมัยนั้นไม่มีมือถือเวลาเราราวๆเที่ยงคืน 01:00 ผมตัดสินใจผิดทุกอย่างเพื่อจะข่มตาหลับแต่ก็ต้องสะดุ้งโหยงสุดตัวไม่ถึงจู ไอ้ชายเพื่อนผมก็ลุกขึ้นนั่งพร้อมตะโกนเสียงดังว่าครับผมผมจะลงไปเดี๋ยวนี้ครับตอนนั้นตกใจสุดๆผมมองดูเพื่อนตอนนั้นเห็นชัดว่ามันหลับตาสนิทไม่ลุกขึ้นแล้วก็เดินออกจากห้องทั้งที่ยังรักผมมองไอ้โต้งที่หลับสนิทเขย่าตัวก็ไม่ตื่นแล้วตอนนั้นก็ได้ยินเสียงเปิดประตูบ้านผมคิดในใจสวยแล้วมันจะออกไปไหนวะผมก็เลยรีบวิ่งลงไปดูภาพที่เห็นคือไอ้ชายที่ยังหลับตาสนิท ยืนข้างประตูเอามือกุมไปข้างหน้าโค้งหวยใครก็ไม่รู้ก่อนที่มันจะเดินกลับเข้ามาผมงงหนักเข้าไปอีกคิดว่านี่คงละเมอแล้วผมเห็นมันจะเดินขึ้นบ้านโดยไม่ปิดประตูร้านผมเลยวิ่งไปปิดประตูก่อนจะรีบตามมันขึ้นมาบนบ้านแต่ก็ต้องสะดุ้งอีกรอบเพราะเห็นมันยืนท่าเดิมคือกุมมือกุมหัวแต่ตอนนี้มันยืนอยู่ที่หน้าห้องนอนที่ถนนหน้าบ้านที่มันห้ามผมเข้าไปแต่ที่ทำผมพึ่งหนักกว่านั้นตัวเองเห็นประตูห้องนั้นค่อยๆแง้มปิด ตอนนั้นผมยืนตรงบันไดก้าวขาไม่ออกตำแหน่งที่ยืนก็พอดีหัวพ่นพื้นชั้น 2 ระดับสายตาพอดีกับการเห็นพื้นประตูค่อยๆเลื่อนปิดตอนนั้นผมมั่นใจว่าตาของผมไม่ฝาดแน่ๆผมเห็นชายผ้าสีแดงค่อยๆเคลื่อนหายเข้าไปในห้องเพราะประตูปิดสนิทเพื่อนผมก็เดินกลับเข้าห้องนอนไปผมค่อยๆเดินขึ้นตาก็คอยมองเหลียวประตูห้องนั้นกลัวว่าอยู่ดีๆประตูจะเปิดออกงานนี้คงมีหัวโกร๋นหน้าที่นั้นผมกลัวมากๆเช้ามาผมมาถามเพื่อนว่าเมื่อคืนเป็นอะไรอยู่เดินละเมอลงไปเปิดประตูด่านที่ตั้งค่าไม่ตามไปปิดให้มีหวังของหายหมดหามันได้ยินก็ทำหน้าแบบนี้ตกอย่างเห็นได้ชัดส่วนไอ้ชายก็ปฏิเสธหัวชนหม้อเพราะมัน รักปกติไม่ได้ละเมออะไรสงสัยกลัวโดนอามันด่าบ่ายวันนั้นถ้ามันออกไปธุระผมเลยไม่ได้ไปเที่ยวไหนกันไกลคำอาม่ากลับมาสั่งให้โต้งเอากุญแจไปใส่ประตูห้องหน้าบ้านไอ้โต้งลังเลก่อนจะชวนผมกับไอ้ชายไปเป็นเพื่อนห้องไม่มีคนนอนจะรอเพื่ออะไรผมเห็นแบบนั้นร้อนหนักเข้าไปใหญ่เลยทีนี้คืนนั้นผมคงตาหลับจนหลับไปแต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงไอ้ชายโวยวายผมออกไปดูภาพที่เห็นก็คือโต๊ะนั่งยองริมหน้าต่างหลังบ้านทำท่าเหมือนจะโดดลงไปข้างล่างไอ้ชายพยายามยื้อผมเลยเข้าไปช่วยลากมันลงมาภาพที่เห็นคือมันหลับตาสิผมคิดว่านี่คงไม่ ใช่เรื่องปกติแล้ว ผมกับไอ้ชายปลุกมันจนตื่นถ้าตามาดูตกใจกลัวเช้ามาผมเลยเค้นเอาความจริงกับพวกมันบอกให้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังไม่งั้นกูจะกลับบ้านแล้วไม่ไปเชียงใหม่แล้วสุดท้ายพวกมันก็ยอมเปิดปากเล่ามันสองคนเราว่าเมื่อก่อนร้านนี้เป็นร้านของคนจีนแก่ๆคนหนึ่งอยู่กับลูกสาวอามันกับเพื่อนอีกคนมาขอทำงานด้วยเพื่อนของอามันแอบชอบลูกสาวเจ้าของร้านจะอยู่ได้ไม่นานคนจีนเจ้าของร้านแกก็มาเสียชีวิตไปแบบกะทันหันลูกสาวแกเสียใจมากไม่มีญาติที่ไหนเลยแถมต้องมาดูแลร้านต่อเพือนมันถือว่าการเข้าหาจนสุดท้ายก็มีอะไรกันตอนนั้นเพื่อนแกก็พูดเลย เพื่อนผมก็เหมือนเป็นลูกน้องกันตายก็เพราะเป็นเพื่อนสนิทกันเลยไม่ได้มีปัญหาอะไรจนกระทั่งพ่อเงินเต็มกระเป๋าเพื่อนของน้ามันร้ายก็เริ่มออกจะเป็นคนเงียบๆเรียบร้อยก็เริ่มออกเที่ยวกลางคืนยุคนั้นซ่องโสเภณีค่อนข้างเปิดเพราะเที่ยวหนักเข้าก็เริ่มติดใจสุดท้ายก็มาบอกอามันก็อยากจะเลิกกับแฟนคนนี้แล้วจะไปอยู่ที่อื่นกับแฟนใหม่หาแกก็พยายามล้างบอกน้องเขาเป็นคนดีทำแบบนี้น้องเขาจะเสียใจแถมตอนนี้มันก็มีชีวิตที่ดีแล้วจะดิ้นรนพาตัวเองกลับมาลำบากทำไม สุดท้ายลูกสาวเจ้าของร้านรู้เรื่องคนรักอยากเลิกคงเป็นเพราะผัวอ่อนเธอเริ่มรับสภาพความห่างเหินไม่ไหวรู้สึกโกรธแต่แสดงออกไม่เป็นเก็บกดวันๆไม่พูดไม่จาเก็บตัวแต่ในห้องวันนึงถึงเธอก็มาคุยกับอาเพื่อนผมเธอบอกว่าถ้าสุดท้ายร้านนี้ไม่มีใครดูแลเธอยกให้เพื่อนผมดูแลต่อหาต้องรับปากว่าจะไม่ทิ้งร้านนี้ไปไหนป๊ารักร้านนี้มากอ่ะแกก็งงๆตกกลางคืนเห็นเธอแต่งชุดแดงตัดหน้าขาวทาปากแดงนั่งกินข้าวคนเดียวเงียบๆ แก้ใจคอไม่ดีขอให้เพื่อนกลับมาเพื่อปรึกษาไอ้เพื่อนตัวดีก็ไม่กลับมาจนกระทั่งประมาณ 2:00 นแกก็ได้ยินเสียงคนร้องลั่นบ้านแกออกไปดูเห็นเพื่อนนั่งร้องแหกปากกับพื้นมือชี้เข้าไปที่ห้องหน้าบ้านแกเข้าไปดูเห็นลูกสาวเจ้าของร้านผูกคอตายแล้วภาพมันน่ากลัวมากเพราะคนตายใส่ชุดสีแดงทาหน้าขาวปากแดงตาเหลือกต้องเขมรแก้ตกใจจนทำอะไรแทบไม่ถูกหลังงานศพแก้กับเพื่อนนั่งปรึกษากันว่าจะเอายังไงเพื่อนแกบอกว่าน้องเขายกร้านให้มึงดูแลมึงก็เอาไปสวนกูจะกลับบ้านแกก็ปฏิเสธเหมือนกันรบกวนเกินกว่าจะอยู่คนเดียว ทั้งสองเลยว่าจะปิดร้านกลับบ้านปล่อยให้มันร้างไปแบบนี้แหละเหมือนจะเสียดายเพราะร้านกำลังรุ่งเรืองดีแล้วก็ทำใจไม่ได้ทั้งสองนัดกันกลับพรุ่งนี้แต่เรื่องมันไม่จบง่ายๆแบบนั้นขึ้นนั้น 2 เพื่อนนอนด้วยกันเพื่อนๆอาการปวดฉี่เลยจะลงไปเข้าห้องน้ำพอเดินผ่านห้องหน้าบ้านก็ได้ยินเสียงเหมือนคนทำอะไรอยู่ในห้องแกก็สงสัยรอห้องนี้ปิดตายไปแล้วไม่มีใครอยู่เลยแกก็เลยเปิดเข้าไปดูก็เห็นเป็นห้องว่างๆไม่มีใครแต่พอจะเดินออกเท่านั้นแหละเขาชอบแทบเสียสติเมื่อเห็นผีลูกสาวเจ้าของร้านผู้ใหญ่กันครับห้องเรียนตรงประตูครัวติดไม่ได้จะต้องคงตัวชี้หน้าด่าว่าเป็นเพราะมึงทำ ให้กูตายกูจะตามจองล้างจองผลาญเมืองทุกชาติไปเพื่อนาร้องลั่นจนสลบไปเลยส่วนอาเพราะแกได้ยินเสียงเธอลุกขึ้นไปดูก็เหมือนโดนผีอำค่ะยังไม่ได้ก่อนที่จะเห็นผีสาวชุดแดงลอยเหนือตัวเองเอาหน้ามาชิด มาใกล้จนแทบจะชิดติดกันพี่สาวพูดว่า​ กูยกร้านให้มึงมึงต้องอยู่กูไม่ยอมให้พวกมึงทำร้านพ่อกูเก่งเรื่องจบตรงที่เพื่อนาแกต้องเข้าโรงพยาบาลจิตเวชก่อนที่พ่อแม่แก จะไปขอให้พระแถวบ้านช่วยพระก็แนะนำว่าให้ไปขอขมาและสัญญาว่าถ้าลูกชายดีขึ้นจะบวชให้ไม่สึกตอนนั้นเพื่อนผมก็เล่าว่าแกปวดจริงๆนะมันเคยไปวัดนั้นกับมามันก็ยังเห็นเพื่อนอาคนนั้นแต่ตอนนี้ผมก็ไม่รู้แกสึกหรือยังนะครับส่วนอามันก็จำต้องดูแลร้านนี้ไปแบบไม่รู้จะทำยังไงสงสัยแกคงคิดอยู่ๆในเป็นเจ้าของร้านไม่เอาก็ไม่รู้วันไหนจะมีปัญญาเปิดร้านเองกับเขาผมก็ถามเพื่อนนะวันนี้เป็นสาเหตุที่ห้องนั้นถูกปิดตายหรอเพื่อนเราว่าก่อนหน้าที่พวกมันจะมาฝึกงานที่นี่มีเพื่อนรุ่นพี่ในซอยบ้านที่สกลนครเคยมาทำงานที่นี่เหมือนกันมาวันแรกก็ทะลึ่งไปนอนห้องข้างหน้าคืนแรกก็เจอดีเจอผีสาวชุดแดง ตัวโตครับห้องไม่ยืนมองพี่คนนั้นก็แทบเสียสติไปเหมือนกันนี้กลับบ้านใครไม่ทันสุดท้ายมันก็ปิดตายห้องนั้นมันบอกว่าเคยเอาพระมาทำบุญบ้านเหมือนกันพระบอกคนก็อยู่ส่วนคนผีก็อยู่ส่วนผีนะโยมละพูดแบบนี้ก็จบกันทำอะไรไม่ได้ผมถามว่าทำไมพวกมันกล้าอยู่มันบอกว่าเป็นน้องของแม่แม่สั่งให้อยู่ช่วยพวกมันเลยขาดไม่ได้แถมยังบอกอยู่มาตั้งนานก็ไม่เห็นมีอะไรพวกมึงนั่นแหละมาวันแรกก็ดันไปเปิดประตูห้องนานเลยเข้าเลยตอนนี้ร้านนี้ปิดไปแล้วเพราะสาเหตุอะไรก็ไม่รู้อาจจะเพราะเรื่องมันผ่านมาหลายปีแล้วอ่ะมันเซ็งของในร้านให้น้องชายอีกคนไปเปิดอยู่ ที่ร้านใหญ่โตขึ้นส่วนร้านนี้ก็ปิดไปตอนนี้เป็นยังไงก็ไม่รู้ก็ตั้งแต่ครั้งนั้นผ่านมา 20 กว่าปีเพื่อนๆผมก็กลับมาบ้านไปหมดแล้วผมไม่มีโอกาสกลับไปเที่ยวที่เมืองแพร่​เลย

ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด