เราชื่ออ้อยเป็นเซลล์ในบริษัทหนึ่งที่กรุงเทพแต่อยู่ฝ่ายต่างจังหวัดชีวิตประจำวันมักจะอยู่ในรถประจำทางกับทางร้านส่วนที่หลับนอนก็ไม่พ้นโรงแรมหรอกตอนแรกๆก็กลัวนะกลัวทั้งพี่ทั้งคนกลัวสายตาที่มองว่าเราเข้าโรงแรมบ่อยๆคงจะเป็นผู้หญิงไม่ดีแต่เดี๋ยวนี้ทำงานมานานจนเลิกกลัวหมดแล้วหมดไวที่จะกลัวอะไรยังไงอีกต่อไปเมื่อตอนต้นปีเรานั่งรถทัวร์จากนครสวรรค์ไปเชียงรายเที่ยวนั้นจะไปถึงจุดหมายเราตี 5 ไปด้วยความรวดเร็วความเร่งของคนขับตี 3 เกือบ 4:00 นก็ถึงเชียงรายแล้ว พ่อก้าวลงจากรถช่วงนั้นยังหนาวอยู่บรรยากาศหนาวเย็นเฉียบจับใจเลยโรงแรมไม่ได้จองรถส่วนมากมีเหลือเฟือแต่แห่งแรกเปรมก็ไปหาแห่งที่ 2 ไม่ยากแต่เหมือนนั่งตุ๊กๆจากท่ารถไปถึงโรงแรมเจ้าประจำ ปรากฏว่าพนักงาน 2 คนนอนคลุมโปงหลับสนิทมีป้ายติดว่าห้องแอร์ห้องพัดลมเต็มหมดออยเลยตัดสินใจเดินไปหาโรงแรมอื่นที่เคยพักมานานแล้วอยู่ห่างไปราว 200 เมตรเวลาเราตี 4 เศษเดินอยู่คนเดียวไฟฟ้าตามเสาส่องสว่างทำให้ไม่น่ากลัวเท่าไหร่มือหนึ่งหิ้วกระเป๋าทีไรก็สะพายกระเป๋าใบเล็กข้างก็เกาะอกเรามันหนาวจริงๆเมื่อถึงจุดหมายกระแทกเข่าอ่อนเมื่อเห็นพนักงานลงไปนอนคลุมโปงอยู่ด้านหลังเคาเตอร์ตามทางเดินเห็นถุงนอนหลายถุงล้นห้องออกมาเลยตรงๆพนักงานขึ้นมาถามว่าเกิดอะไรขึ้นคำตอบก็คือ คืออากาศหนาวนักท่องเที่ยวมากจองห้องเต็มไว้นานแล้วเราต้องขอร้องให้ช่วยติดต่อโรงแรมที่รู้จักพอมีห้องว่างหรือเปล่าถ้ากดว่าเขาโทรศัพท์ครู่หนึ่งก็ได้ข่าวดีโรงแรมนี้มีห้องว่างพอดีทางโรงแรมที่ 2 เลยให้รปภช่วยขับมอเตอร์ไซค์ไปส่งโรงแรมแห่งที่ 3 เมื่อถึงหน้าโรงแรมพาความเก่าของตึก 5 ชั้นสีออกขาวๆมีคราบดำบางส่วนบ่งบอกถึงอายุการใช้งานและความน่ากลัวของตึกมีสายสิญจน์โยงรอบโรงแรมตั้งแต่ชั้น 1 ถึงชั้น 5 แสดงถึงความมีอายุพอสมควรบรรยากาศของโรงแรมเปิดไฟดวงเว้นดวงสร้างความวังเวง และความน่ากลัวได้เลยทีเดียวจากนั้นก็ได้ติดต่อกับพนักงานเพื่อทำการเข้าพักพนักงานพาขึ้นไปดูห้องก่อนความพึงพอใจของผู้เข้าพักบังเอิญหรือเปล่าไม่ทราบเราได้ห้องพักชั้น 3 ห้อง 313 ตรงทางเดินพอดีตามตำราว่าเป็นห้องตรงกับธนูที่เล่นเข้าปะทะห้องได้ถือว่าเป็นห้องไม่ดีมากๆอย่างนี้ขอให้ได้พักก่อนเรื่องความเชื่อไม่ต้องคิดแล้วถ้าคิดมากไม่นอนเขินอยู่ข้างนอกก็น่ากลัวแต่มักจะหนาวอีกคงแข็งตายแล้วคราวนี้ เลยตัดสินใจเข้าอยู่พนักงานเลยเช็คอินและกุญแจห้องเพื่อเข้าพักเมื่อเปิดห้องไปต้องบอกเลยว่ากลิ่นอับตีขึ้นจมูกทันทีเหมือนห้องปิดนานแล้วไม่มีคนมาพักหรือทางโรงแรมไม่ค่อยเปิดให้ปาร์คแต่เฟอร์นิเจอร์และเครื่องใช้ต่างๆพร้อมผ้าปูยังใหม่น่านอนไม่มีฝุ่นหรืออะไรที่บ่งบอกถึงความเก่าจากนั้นเราได้เข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนเสื้อผ้าสวดมนต์และปิดไฟห่มผ้านอนทันทีไม่นาน ก็เผลอหลับไปที่จมดิ่งวูบลงไปอย่างไร้ตัวตนและรู้สึกอึดอัดเพราะยังมีกลิ่นอับในห้องจากนั้นก็คล้ายกับปลายเตียงเริ่มยุบตัววูบวาบเหมือนมีคนมานั่งในภวังค์หรือความรู้สึกตอนนั้นเราเห็นเหมือนผู้หญิงเป็นเงาดำๆผมสั้นประบ่ารูปร่างสมส่วนนั่งร้องไห้กระซิกกระซิกเลยมาหัวเตียงเป็นผู้ชายร่างใหญ่ๆตัวสูงยืนตัวแข็งตั้งหน้าตั้งตาเหมือนจะพูดต่อว่าชี้ไม้ชี้มือไปทางผู้หญิงที่ปลายเตียงในตอนนั้นเรารู้สึกอึดอัดและเหมือนอยู่ในภวังค์ความเศร้าและความหดหู่จากนั้นภาพของผู้หญิงกำลังคลานจากปลายเตียงมือจับที่ข้อเท้าเธอ เธอไม่ทันไรภาพของผู้หญิงคนนั้นเธอก็พุ่งทั้งตัวไม่อยู่ต่อหน้าต่อตาของเราในลักษณะที่นอนทับประกบหน้าเข้าหากันภาพที่เราเห็นตอนนั้นเป็นภาพของผู้หญิงสาวที่หัวกะโหลกซีกซ้ายเปิดออกจนเห็นสมองแล้วเลือดสีแดงสดดวงตาสีขาวไร้แววตาและตาดำนาซีพร้อมพูดว่ามึงเข้ามานอนห้องนี้ทำไมท่ามกลางความอึดอัดแบบหายใจไม่ออกไม่สามารถขยับตัวได้เนื่องจากเหมือนร่างผู้หญิงคนนั้นกดทับเราอยู่เราคิดว่าตอนนั้นตัวเองต้องดิ้นรนสุทธิสวดมนต์กลับไปกลับมาหลายเที่ยวถึงได้รู้สึกตัวเหมือนมีแรงผลักบางสิ่งบางอย่างออกร่างกายเป็นโดนต่อต้านคงเห็นแก่อะไรบางอย่าง เมื่ออ้อยตื่นเต็มที่ลืมตายังงงไม่หายนี่มันเกิดอะไรขึ้นเราเป็นอะไรไปเราฝันไปเองหรือโดนผีหลอกกันแน่ไม่ช้าก็เคลิ้มหลับไปอีกด้วยความเพลียตอนนี้ภาษาในห้องเริ่มชัดขึ้นภาพที่เห็นผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งสวมเสื้อขาวแขนยาวกางเกงสีทึบเดินเข้ามาในห้องภาพที่เห็นคือในห้องปรากฏภาพของผู้ชายและผู้หญิงคู่หนึ่งกำลังพลอดรักกันในห้องนี้และมีผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งเดินเข้ามามีการทะเลาะขึ้นปลาขึ้นเสียงผู้ชาย 2 คนมีการชกต่อยกันผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งชักปืนออกมาจ่อหัวผู้ชายคนภาคของผู้ หญิงตกใจร้องให้ยกมือไหว้อ้อนวอนไม่นานผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งเหมือนกำลังเดินออกไปจากนอกห้องผู้หญิงผมสั้นปะบ่าลุกขึ้นมานั่งปลายเตียงร้องไห้เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงชั่วครู่ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งเดินกลับมาในห้องอีกครั้งยืนตรงหัวเตียงจับปืนยิงศีรษะจากด้านหลังขึ้นกะโหลกของผู้หญิงเปิดออกเสียชีวิตคาที่แล้วผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งวันนั้นก็ฆ่าตัวตายตามจากนั้นมีเสียงดังขึ้นเราสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจภาพที่เห็นเป็นภาพของผู้ชายและผู้หญิงดูเราอยู่ที่ศีรษะเต็มไปด้วยเลือดที่ไหลออกมาหน้าซีดใบหน้านิ่งไม่มีแม้แต่รอยยิ้มนั่งมองดูอ้อยกับหัวเตียง แล้วก็มีเสียงพูดคุยของคนทั้งสามไม่หยุดมีทั้งเสียงพูดเสียงคุยเสียงหัวเราะและเสียงร้องไห้ทำให้เรากลัวมากตัวสั่นไม่ได้สติรีบวิ่งด้วยความหวาดกลัวหกล้มคลุกคลานลงมาที่เคาน์เตอร์โรงแรมเพื่อสอบถามและเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพนักงานโรงแรมมองหน้าและพูดคุยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในน้ำเสียงที่อ้ำอึ้งไม่กล้าพูดไม่กล้าเล่า อ้อยต้องออกวอนขอทำไงก็ได้ให้ออยได้รู้ความจริงในสิ่งที่เกิดขึ้นพนักงานโรงแรมถึงยอมเล่าโดยเล่าว่าเวลา 4 ปีก่อนที่โรงแรมนี้มีเหตุยิงกันตายในเรื่องของการหึงหวงรักสามเศร้าของพี่ชายและน้องชายที่รักผู้หญิงคนเดียวกัน น้องชายกับผู้หญิงคนนั้นเจอกันปกติในฐานะของแฟนที่เคยคบหากันเมื่อพี่ชายรู้ว่าน้องชายนัดเจอกับแฟนของตนเองทำให้ไม่พอใจเนื่องจากอีกไม่กี่วันก็จะแต่งงานกันแล้ว จึงได้ตัดสินใจใช้ปืนยิงน้องชายและแฟนสาวมีความโกรธและฆ่าตัวตายตามเพื่อนมีความผิด เมื่อนึกถึงความฝันและสิ่งที่เกิดขึ้นในภวังค์ขณะที่อ้อยพักตอนนี้ถึงกับกลัวมากและขนหัวลุกอย่างเงียบๆแบบเสียสติตัวสั่นแทบจะเป็นลมหลังจากที่ฟังเรื่องราวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วรู้สึกว่าทำไมเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับเราๆจึงขอร้องให้พนักงานไปนอนพักด้วยหรือไปอยู่เป็นเพื่อนจนถึงเช้าค่อยตื่นมาได้ยินเสียงรถราเสียงนกร้องแสงลอดผ่านผ้าม่านมาเรารีบตื่นขึ้นมาเพื่อเก็บของและออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดเพราะยังกลัวและจำฝังใจกับเหตุการณ์เมื่อคืนแต่สิ่งที่เห็นเหมือนลุกขึ้นมองห้องก็สะดุดตาป้ายกฎระเบียบใส่กรอบแขวนไว้ก็ด่าสีน้ำตาลเก่าแก่นานเต็มที มองต่อไปตามโต๊ะและซอกมุมเห็นฝุ่นหนาเตอะตั้งแต่หัวเตียงถึงโต๊ะเครื่องแป้งเรานอนได้ยังไงเนี่ยหัวเตียงก็ฝุ่นเขลอะพื้นห้องและกำแพงมีรอยเลือดจางๆติดตามฝาผนังแสดงว่าไม่ได้ทำความสะอาดมานานแล้วและเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจริงๆจากนั้นเรารีบอาบน้ำเก็บของลงกระเป๋าพอกันทีแค่คิดว่าจะอยู่อีกคืนคงไม่ไหว กลัวมากเก็บของลงมาเช็คเอาออกจากโรงแรมพอแล้วกับสิ่งที่เกิดขึ้นเล่นมาพร้อมกันแบบ 3 รุม 1 ห้องก็อยู่ชั้น 3 เลขห้องก็ 313 หลังจากอ้อย check out เสร็จก็ขนกระเป๋าออกจากโรงแรมเรียกตุ๊กตุ๊กไปส่งที่ต่างอำเภอแต่สิ่งที่ลุงขับตุ๊กตุ๊กถามถึงกลับทำให้อ้อยอีกครั้งนี้หนูขอไปทำไมในโรงแรมนั้นมันโดนไฟไหม้ปิดตาล้างมา 2 ปีแล้วนะไม่กลัวผีหรือไงที่นั่นเรียนมากเลยนะหลังจากสิ้นสุดเสียงของคุณลุงครับทุกๆนั้นออยก็นั่งเงียบๆน้ำตาซึมในสมองคิดทบทวนกับสิ่งที่เกิดขึ้นว่ามันเป็นเวรกรรมหรือความโชคดีที่ได้พบเจอเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นสรุปสิ่งที่เจอเมื่อคืนทั้งในโรงแรมก็คือผีดวงวิญญาณหมดเลยหรอจนถึงปลายทางที่ต้องการอ้อยกล่าวลงรถตุ๊กตุ๊กแบบถาวรชุดแบบล้มทั้งยืนและเรื่องราวทั้งหมดก็จบลงเพียงเท่านี้ครับ
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น