เรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่บ้านยายของผมเองซึ่งเป็นบ้านไม้แบบโบราณยกพื้นสูงด้านล่างเป็นเสาปูนแล้วมีใต้ถุนบ้าน บ้านหลังนี้เคยเป็นของทวดผมซึ่งทวดของผมนั้นก็คือพ่อของยายผมนี่แหละสมัยก่อนแกเคยเป็นหมอผีในบ้านของยายก็เลยมีไม้ตีผีไม่พร้อมผีแล้วตัวผ้ายันต์ต่างๆตั้งแต่ทวดตายของต่างๆภายในบ้านที่เป็นของทวดก็ยังอยู่ดีไม่มีใครจะไปไหนต่อมาเมื่อยายของผมตายไปผมจะได้เข้ามานอนในบ้านหลังนี้เป็นพักๆจนกระทั่งวันหนึ่งเพื่อนผมมาเที่ยวที่บ้านผมก็เลยชวนมานอนค้างอยู่ที่บ้านยายของเพื่อนมันก็ชวนน้องไปซื้อเหล้ามานั่งกินกันดีกว่า พอซื้อเสร็จมันก็เข้าไปสำรวจภายในบ้านนั้นเดินสำรวจอยู่นั่นมันก็ไปสะดุดตาเข้ากับผ้าเยอะแล้วมันก็ถามผมว่าพอสักคืนได้ไหมผมก็บอกว่าได้เอาเลยเพราะผมก็ไม่ได้ซีเรียสเรื่องอะไรแบบนี้อยู่ลาวแล้วมันก็เอื้อมมือไปหยิบขยะแต่พอเอาผ้ายันต์มาถือได้สักพักหนึ่งเพื่อนผมมันก็บอกว่าแม่มาเพื่อนไม่อยากได้แล้ว ตอนนั้นผมก็งงกับมันเหมือนกันจะเอายังไงกันแน่จากนั้นก็ชวนมันมาตั้งวงนั่งกินเหล้ากันคุยนำนี่ตามประสาเรานั่งกินกันไปเรื่อยๆจนเวลาล่วงเลยมาเที่ยงคืนกว่าๆเพื่อนก็ได้ยินเสียงมันดังมาจากใต้ถุนบ้านด้วยความที่เพื่อนผมเมาแล้วก็เลยใช้เท้ากระทืบลงไปบนพื้นไม้ที่ได้ยินเสียงนานแล้วพูดว่ามีอะไรก็ขึ้นมาข้างบนสิวะจะคบไปทำไมใต้ถุนวะ แล้วมันก็กลับมานั่งกินเหล้ากับผมต่อสักพักก็ได้ยินเสียงที่ห้องน้ำแล้วก็ดังที่หน้าต่าง จากนั้นก็ดังรอบบ้านเลยคราวนี้ไม่มีเพื่อนผมมันก็บอกว่ามึงไปส่งกูที่บ้านดีกว่าเพื่อนกูนอนไม่ได้แล้ว คืนนี้ด้วยผมจึงต้องขับรถไปส่งมันกลางดึกคืนนั้นเลยพอเช้ามาผมก็ไปรับเพื่อนผมมาอีกทีเพื่อที่จะถามมันว่าเสียงที่เพื่อนผมได้ยินแล้วเป็นแบบไหนพอมาถึงที่บ้านยายผมมันก็เดินหาต้นตอของเสียงนั้นอยู่พักหนึ่งแล้วก็เดินไปที่ไม้ตีผีจับเอามาคล้องกับพื้นไม้บนบ้านมันบอกทันทีเลยว่านี่แหละเมื่อคืนเสียงไม้นี้เลยเหมือนมีใครเอาไม้มาเคาะรอบบ้านเลยเมื่อคืนนี้มันคงเจอดีเข้าแล้วด้วยความสงสัยผมก็เลยถามมันอีกว่าแล้วถ้ายังมีขอทำไมไม่เอาวะเพื่อนมันก็บอกว่าตอนที่มันหยิบผ้ายันต์อยู่นั่นมันเห็นมีคนแก่ๆตาแดงก่ำมายืนชี้ที่ผ้ายันต์ซึ่งดูเหมือนกับว่าจะไม่ให้เอาไปแล้วให้วางไว้ที่เดิม มันเลยตกใจไม่กล้าไปผมก็สงสัยว่าคนแก่ๆคนนั้นคือใครเพราะเพื่อนผมมันก็ไม่รู้จักเหมือนกันผมก็เลยลองพามันไปดูรูปบรรพบุรุษที่อยู่ในตู้บนบ้าน มันก็เลยบอกว่านี่แหละคนนี้เลยและรูปที่เพื่อนผมที่อยู่นาน ก็คือโทษของผมเอง หลังจากนั้นเพื่อนมันก็กลัวเข็ดไม่กล้ามาบ้านผมอีกนานเลยผมคิดว่าพวกผมคงไม่พอใจที่เพื่อนผมมาเที่ยวที่บ้านล่ะ แล้วผมก็ไปถามแม่ผมว่าทำไมหลังจากยายตายบ้านหลังนี้ไม่ให้คนอื่นเช่าแม่ผมก็บอกว่าหลังจากยายตายก็มีคนมาเช่าอยู่ 2-3 คนแต่ก็อยู่ไม่ได้เพราะตอนกลางคืนจะได้ยินเสียงคนเดินหรือไม่ก็ได้ยินเสียงเคาะตึงตึงต่างๆทั้งๆที่ไม่มีใครอยู่เลยจนอยู่ไม่ได้สักคนนี้ก็น่าจะกระเจิงไปหมดเพราะแม่ผมจะตั้งศาลพระภูมิที่บ้านยายแกก็ไปพาร่างทรงมาที่บ้านแม่ผมได้ถามร่างทรงว่าทำไมใกล้ถึงเช่าอยู่ไม่ได้เลยร่างทรงเลยบอกว่าพวกแกไม่ให้คนอื่นมาอยู่ให้อยู่ได้ก็ลูกหลานอย่างเดียวเท่านั้นคนนอกแกไม่อยู่ถ้าใครจะมาอยู่ก็จะเจอดีกันทุกราย ตอนนั้นผมจึงได้รู้ว่าเพื่อนผมคงโดนพวกผมเล่นงานเอาแล้วแน่ๆ
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น