น้องเล็กทำงานในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งตำแหน่งพนักงานบัญชีเวลาทำงานช่วงกลางวันก็ทำงานปกติ แต่ก็ต้องมีบ้างที่ต้องอยู่รับเงินจนดึกเดือนละ 4-5 ครั้ง คนไข้ที่มาใช้บริการนี้มีทุกระดับชั้น ตั้งแต่ยากจนไปถึงคนรวยมากเวลาคนรวยมาจ่ายเงินที่ห้องเขาไม่ค่อยสนใจฟังพนักงานสะเท่าไหร แค่ได้ยินพนังงานพูดว่าต้องจ่ายกี่บาท ก็หยิบเงินหรือบัตรเคดิตมาจ่ายแล้ว เค้าจะสนใจเพียงแค่ตัวเลขในใบเสร็จว่า ตรงกับจำนวนเงินที่จ่ายหรือป่าวเท่านั้นเอง ส่วนคนจนที่ไม่ค่อยจะมีเงินก็จะกลั้นใจฟังเวลาที่บอกค่าใช้จ่ายเพราะกลัวว่าเงินที่เอามานั้นกลัวจะไม่เพียงพอทั้งหมดเป็นเหตุการณ์ที่ชินตาเกือบทุกครั้งที่น้องเล็กอยู่เวรดึกคืนนี้ก้เช่นกัน ตอนนั้นเป็นเวลาเกือบจะตีหนึ่งแล้วมีญาติของคนไข้เข้ามาชำระเงิน พอเช็คข้อมูลในระบบแล้วก็เห็นว่า จำนวนเงินที่ญาติจะต้องจ่ายเป็นจำนวนเงินที่มากอยู่ น้องเล็กจึงถามญาติว่าคนไข้เป็นอะไรมาญาติแจ้งว่าติดเชื้อมา น้องเล็กจึงถามสิทธิต่างๆที่คนไข้มีแนะนำให้ติดต่อห้องนั้นห้องนี้เพื่อลดค่าใช้จ่ายในบางส่วน แต่นั้นก็ยังไม่พอกับเงินที่ญาติเอามา ญาติจึงตัดสินใจว่าให้จ่ายค่ายาเพื่อเอาไปฉีดตอนนี้ก่อน เพราะคนไข้นอนรอยาอยู่ เมื่อญาติได้ยินดังนั้นก็ยกมือไหว้แล้วบอกขอบคุณแล้วจ่ายค่ายา แม้ว่าการกระทำแบบนี้ที่จะทำให้น้องเล็กเสี่ยงต่อการลงโทษแต่ก็นึกจะหาข้ออ้างเอาไว้บ้างแล้ว ถือสะว่าได้ช่วยคนตกทุกได้อยากก็แล้วกัน จนเวลาผ่านไปเกือบตี 4 ก็มีคนไข้มาเคาะกระจกห้องน้องเล็กคิดว่าจะมาจ่ายเงิน แต่กลับมาบอกว่า ป้าจะมาขอบคุณหมอพร้อมยกมือไหว้ ซึ่งคนแก่มันจะเรียกทุกคนที่ทำงานในโรงพยาบาลว่าหมอ น้องเล็กแปลกใจถามป้าว่าไหว้หนูทำไม ป้ากูบอกว่าลูกป้ามาบอกว่าหมอที่ห้องเก็บเงินใจดีให้เลือกจ่ายแต่ค่ายายเอายามาฉีดให้แม่ก่อนพอแม่หายแล้วแม่ต้องมาขอบคุณเขานะ ตอนนี้ป้าหายแล้วพอลุกขึ้นเดินได้ป้าก็มาขอบคุณหนูก่อนเลย น้องเล็กรีบตอบกลับไปว่าเพราะช่วยได้ก็ช่วยก่อน แต่ว่าป้าต้องหาส่วนที่เหลือมาชำระด้วยนะคะ ป้าพยักหน้าแล้วเดินกลับไป น้องเล็กยิ้มหน้าบานพร้อมภูมิใจเล็กๆว่า ผลของการเสี่ยงมันคุ้มค่าและอิ่มใจมาก พอถึงเวลาตี 4กว่าๆลูกชายป้าและญาติก็เอาเงินที่ค้างมาคืนทั้งหมด น้องเล็กเลยถามว่าหมอให้กลับบ้านได้แล้วใช่ไหม แต่ญาติคนหนึ่งกับบอกสิ่งที่หน้าสนใจมาก ยายตายแล้วน้องเล็กตกใจมากมือสั่นไหมหมดก็เลยรีบเช็คข้อมูลดูปรากฏว่าน้องเล็กแทบช็อคเพราะข้อมูลได้แจ้งว่าตอนตี 3 . 10 นาทีแต่ทำไมตอนตี 4 ยังเดินมาขอบคุณน้องเล็กได้อยู่เลยน้องเล็กถามลูกขายเค้าว่าได้พูดแบบนี้กับแม่ของคุณไหม ลูกชายป้าบอกว่าใช่แล้วเค้าพูดแล้วถามกลับว่าหมอรู้ได้ยังไง ผมเดินไปบอกแม่แค่สองคนเองนะน้องเล็กจึงบอกเค้าว่า ก่อนที่คุณจะมากัรสักครึ่งชั่วโมงป้าแกมาขอบคุณน้องเล็กแล้ว น้องเล็กก็บอกสีเสื้อ กับลักษณะผ้าถุงที่แกใส่ ซึ่งมันถูกต้องตรงกันทุกอย่างเลย พอญาติได้รู้เชนนั้นก็ยิ่งร้องไห้หนักไปอีก ส่วนน้องเล็กเองก็ตกใจเป็นอย่างมาก พอเช้าแล้วน้องเล็กก็เดินไปส่งเงิน แล้วได้พบกันนายทหารเวรเขาถามว่าเจอของดีหรอเมื่อคืนไม่ต้องกลัวไม่มีเพื่อนนะที่ห้องยาก็เจอเหมือนกันป้าแกเดินไปยกมือไหว้ขอบคุณเหมือนกัน แต่พอขอบคุณเสร็จป้าแกก็เดินทะลุกระจกหายไปเลย หลังจากที่น้องเล็กออกเวลาอย่างแรกที่น้องเล็กไปทำคือใส่บาตรและกรวดน้ำให้ป้าแกพร้อมบอกแกว่าหนูกรวดน้ำให้ป้าแล้วแต่ไม่ต้องมาขอบคุณอะไรหนู้อีกนะ และเรื่องก็มีเพียงเท่านี้ครับขอขอบคุณผู้ที่มาอ่านทุกท่าน
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น