เมื่อครั้งที่เจี้ยบยังเด็กประมาณ 11-12 ขวบ ได้ไปอาศัยอยู่ที่บ้านพักของยายในต่างจังหวัดในภาคอีสานระหว่างที่อาศัยอยู่ไม่เคยเจออะไรแปลกๆเลย แต่มีอยู่คืนหนึ่งที่ทำให้เจี้ยบไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้นได้เลยถึงแม่ว่ามันจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตาม คืนนั้นมีแค่เจี้ยนตาและยายอยู่กันแค่ 3 คน หลังจากพระอาทิตย์ตกดินไปได้ไม่นาน เจี้ยนรู้สึกไม่สบายตัวท่าไหรคล้ายจะเป็นไข้หวัด เธอจึงเดินไปหายายที่กำลังล้างจานอยู่ว่า เธอปวดหัวและไอด้วย ยายเอาหลังมือแตะหน้าผากของเจี้ยบเพื่อวัดไข้ ก็เห็นว่าอาการยังไม่หนักมากจึงไปหยิบยาแก้ปวดมาให้เจี้ยบกิน จากนั้นจึงพาเข้าห้องเพื่อนอนพักหลังจากที่พาเจี้ยบไปเข้านอนแล้วยายก็กลับมาทำงานบ้านอีกเล็กๆน้อยๆ หลังจากรู้สึกตัวเธอก็ได้ตื่นขึ้นมาตอยใกล้รุ่งมองไปนอกหน้าตาก็ยังมืดอยู่ พอได้นอนพักอาการปวดหัวก็ดีขึ้น เธอหันไปที่นอนข้างๆก็รู้สึกวังเวงชอบกลข้างๆเธอมีแต่ความว่างเปล่าเจี้ยบหลับตาหวังจะข่มตัวเองให้หลับต่อ ในขณะที่กำลังหลับเจี้ยบรู้สึกเหมือนว่ามีคนมานอนด้วยเธอค่อยๆหรี่ตามองก็เห็นเงาดำๆรูปร่างคล้ายผู้หญิงสาวนอนอยู่ข้างๆเธอ เจี้ยบเป็นคนกลัวผีอยู่แล้วพอเห็นอย่างนั้น รีบหลับตานอนนิ่งกลัวว่าร่างๆข้างจะรู้ว่าเธอตื่นอยู่ ไม่ทันไรเจี้ยบก็รู้สึกคันคอ อยากจะไอเสียให้ได้ เธอพยายามจะกลั้นเอาไว้แต่ก็ไม่เป็นผล เจี้ยบไอเสียงดังชุดใหญ่ เจี้ยบคิดว่าจะทำยังไงดีถ้าเงาข้างๆรู้ว่าเธอไม่ได้หลับ ทันได้นั้นเองเจี้ยบก็ได้ยินเสียงเปิดไฟภายในห้อง เธอคิดว่าคงเป็นยายเปิดไฟมาเพื่อมาหุงข้าว เมื่อเจี้ยบลืมตาดูก็เห็นไฟข้างนอกเปิดจริงๆ จะร้องตะโกนเรียกยายก็ไม่กล้า พอจะลุกจากเตียงก็รู้สึกว่าไม่มีแรง เจี้ยบตกใจมากได้แต่นึกถึงพระให้คุ้มครอง เมื่อมีแสงไฟนอกห้องเล็ดลอดเข้ามาในห้อง มันก็ทำให้เจี้ยบเห็นภาพได้มากขึ้น ร่างที่นอนข้างๆตัวเธอเป็นเงาดำๆซึ่งพอจะมองเห็นถึงลักษณะของตัวเธอได้ เธอเป็นผู้หญิงผมยาวแต่งตัวคล้ายกับชาวบ้านสมัยก่อน ผู้หญิงคนนั้นนอนหันหน้ามาทางเจี้ยบ สักพักเธอคนนั้นก็ลุกจากเตียงเดินออกไปทางประตูอย่างช้าๆแล้วเธอก็เดินหายไป เจี้ยบกลั้นใจลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ประตู ต่อพอเดินไปถึงหน้าประตูก็ไม่พบใครแล้ว เธอกลัวมาจึงรีบเปิดประตูนั้นออกไปหายายที่อยู่ในห้องครัว เมื่อยายเห็นจี้ยบในเช้ามืดจึงทักว่า ตื่นขึ้นมาทำไมแต่เช้า แล้วให้เจี้ยบกลับไปนอนต่อแต่เจี้ยบกลัวกับสิ่งที่เห็นจึงไม่กล้าไปนอนคนเดียวยายพอเห็นหลานน่าตาตื่นจึงรูบหัวแล้วให้ไปนั่งพักก่อน แสงพระอาทิตย์ในตอนเช้าเริ่มสาดส่องทำให้เจี้นบเริ่มหายกลัวไปได้บ้าง เธอจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ยายฟัง ยายก็บอกว่าคงไม่มีอะไรหรอก อาจจะเป็นที่เจี้ยบไม่ค่อยสบายจึงคิดไปเอง แต่เจี้ยบก็ยังเถียงตามภาษาเด็กว่า เธอมีสติดีทุกอย่างภาพที่เธอเห็นนั้นมันชัดเจน เหมือนเกิดขึ้นจริงๆเมื่อยายเห็ฯหลานยืนยันอย่างนั้นก็บอกว่า คนที่เจี้ยบเจอน่าจะเป็นแม่บุญธรรมของเจี้ยบเอง เธอตายไปเมื่อหลายปีก่อนเมื่อเจี้ยบยังเด็กมาก แม่บุญธรรมของเจี้ยบเป็นผู้หญิงที่ด้วยมากชอบแต่งตัวไทยเหมือนสาวชาวบ้าน ยายคิดว่าเธอยังคงเป็นห่วงเจี้ยบอยู่เห็นเจี้ยบไม่สบายจึงมาดูพอเจี้ยบได้ฟังแบบนั้นก็รู้สึกดีขึ้น สงสารแม่บุญธรรมที่จากไปเร็วเหลือเกิน และนึกขอบคุณที่มาช่วยดูแลยามที่เธอไม่สบาย และเรื่องก็มีเพียงเท่านี้ครับขอขอบคุณผู้ที่มาอ่านทุกท่าน
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น