ย้อนไปเมื่อสิบกว่าปีก่อนเราจะมารับราชการแล้วทำงานกับเอกชนมาก่อนทำที่โรงแรมแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพฯมีหลักในตำแหน่งพนักงานบัญชีถึงออฟฟิศของแผนกบัญชีจะอยู่ติดกับลานจอดรถชั้น 3 ของโรงแรมสวนลานจอดรถชั้น 2 จะเป็นทางเชื่อมเข้าสู่ตัวโรงแรมเราทำงานที่นี่ไปตามปกติวันหนึ่งเรากับน้องในแผนกได้ลงมาชั้น 2 เพื่อจะไปทานข้าวที่แคนทีนของพนักงานระหว่างเดินอยู่น้องก็บอกว่าพี่ๆหนูว่าหนูได้กลิ่นเหม็นๆอะไรก็ไม่รู้ซึ่งเราก็ได้กินนะ แต่ก็บอกน้องไปว่าสงสัยหนูตายแล้วมั้งเดี๋ยวก็แจ้งแม่บ้านแล้วกันแล้วก็ไปทานข้าวกันตามปกติพอทานข้าวเสร็จกลับมาทางเดิมไปเจอพี่คนขับรถของเจ้านายพี่คนขับรถก็บอกเหมือนกันว่าเหม็นเน่ามากเลยตรงนี้กลิ่นมาจากไหนพี่เขาพยายามเดินตามหากลิ่นนั้นแต่ก็ไม่เจออะไรจนตอนเย็นก็แยกย้ายกันกลับบ้านเพราะวันรุ่งขึ้นมาทำงานตามปกติกลิ่นแรงขึ้นเป็นเท่าตัวเหม็นมากกลิ่นทะลุมาถึงชั้น 3 แผนกบัญชีเลยทีเดียวเจ้านายเองลงรถมาก็ได้กลิ่นคราวนี้ต้องเรียกรปภของโรงแรมหลายคนไม่ช่วยกันหาผ่านไปสักพักเริ่มรู้ว่ากินมนุษย์แดงด้านบนบริเวณระเบียงลานจอดรถชั้น 2 และให้แผนกช่างปีนขึ้นไปดู ลักษณะระเบียงลานจอดรถมันไม่ได้ว่างเว้นเพื่อการขึ้นแผงแค่เอาไว้เพราะให้ช่างเดินได้เท่านั้นเองปรากฏอยู่ตรงหน้าช่างเมื่อมองทะลุกระจกมีฝุ่นเกาะเต็มเพราะได้เห็นลางๆมันคือส่งศพที่ขึ้นอืดเต็มที่หนอนไชไว้อย่างนั้นก็แจ้งตำรวจและมูลนิธิให้มาเก็บไปตามระเบียบแต่กลิ้งมันก็ยังไม่หายเท่าไหร่จะดีขึ้นหน่อยสรุปสาเหตุที่ตายเนื่องจากตกตึกผู้ตายเป็นคนในพื้นที่ที่ขึ้นไปยังลานจอดรถชั้น 10 โรงแรมจะเป็นห้องสนุกเกอร์และมีเครื่องดื่มต่างๆผู้ชายเป็นโรคซึมเศร้าแต่ชอบเล่นพนันสนุกเกอร์วันนั้นเล่นกันเกือบตีสองแล้วเสียหมดตัวก็เกิดอาการเครียดและเดินลงมาสูบบุหรี่ระเบียงลานจอดรถชั้น 9 และผมคิดสั้นกระโดดลงไป ฟังที่ผู้ตายกระโดดลงไปจะอยู่ด้านหลังติดกับบ้านร้างเลยไม่มีใครสังเกตเห็นมีเพียงก้นบุหรี่กับรองเท้าของผู้ตายที่กรอกไว้อยู่ชั้น 9 สิ้นเดือนผ่านไปจนเกือบจะลืมเหตุการณ์นั้นวันนั้นออดิทเข้ามาตรวจสอบบัญชีเราและพนักงานคนอื่นๆก็เลยต้องทำงานล่วงเวลาจนถึงเรียกว่าโต้รุ่งเลยก็ได้ประมาณเกือบ 4 ทุ่มมีพี่คนหนึ่งเขาท้องก่อนทำล่วงเวลาไปได้หน่อยเดียวก็ขอกลับบ้านก่อนพี่เขาออกไปได้ประมาณ 10 นาทีก็วิ่งหน้าตาตื่นน้ำตาคลอกับเข้ามาที่ออฟฟิศเราเลยถามว่าเป็นอะไร เขาก็ไม่ตอบแต่ไม่วุ่นวายโทรให้แฟนมารับแล้วก็ไม่พูดอะไรเอาแต่นั่งร้องไห้รอแฟนมารับกลับไปพวกเรายังแปลกใจว่าพี่เขาเป็นอะไรจนเวลาผ่านไปตีหนึ่งเรากับน้องโตขึ้นไปเอาบินเก่าจะแคชเชียร์ที่ห้องสนุกเกอร์แน่นอนมันอยู่ที่ฉันสิแล้วเรื่องนั้นมันก็พูดขึ้นมาในสมองอีกครั้งแต่จะไม่ไปก็ไม่ได้สรุปขึ้นไป 3 คนเลยชวนพี่อีกคนไปด้วยจากลิฟต์ชั้น 3 ขึ้นไปชั้น 10 รู้สึกมันเวลามันช่างยาวนานเพราะเปิดแทบจะกระโดดออกเลยเพิ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ห้องสนุกเกอร์ทันทีเพราะไปถึงแคชเชียร์ก็หาคูปองเอกสารให้เราแต่มันยังไม่ครบก็ต้องเอาเท่าที่ได้มาก่อนเพราะฉะนั้นมีหนึ่งคนที่ต้องรอส่วนอีก 2 คนค้นเอกสารลงไปก่อนพี่ที่มาด้วยอาสารอให้เรากับน้องลงไปก่อนเรายื่นกดลิฟท์ที่ชั้น 10 เพื่อลงเพราะรีบมาเล่ากับน้องก็เข้าไปบอกตรงๆว่ากลัวมาก แบบจริงจังเพราะลิฟท์ เจ้ากรรมก็ได้เปิดให้ฉันเก้าน้องนีน่าเสียเลยพยายามกดผิดตัวแต่มันก็ไม่ปิดให้มันค้างอยู่ที่ชั้น 9 เราเลยบอกน้องวิ่งงงไหมน้องโอเคก็เดินออกมาจากนี้ฟินกันทีแล้วก็ลงไปซะงั้นหรอกับน้องรีบตามไปที่บันไดหนีไฟเพื่อจะเดินลงไปชั้น 3 มื้อก็ถือร่างเอกสารช่วงเดินลงที่อยู่ก็ได้ยินเสียงคนเอาไปให้ขึ้นมาต้องรีบบอกว่าหันหน้าพี่อาหารตอนนั้นเราสองคนน้ำตาไหลมากๆเลยค้าดีแทคจะก้าวไม่ออกมันสั่นไปหมดทั้งตัวแล้วเสียงไอเหมือนมันค่อยๆใกล้เข้ามาเรื่อยๆจนเหมือนมาอยู่ชิดหลังเรานี่เองเราไม่กล้าหันไปมองเลยบอกน้องทิ้งงานไม่ตรงนี้แล้ววิ่งไหมแต่น้องบอกว่าพี่เรากรวดน้ำให้เขาดีไหมแล้วเรากับน้องได้ยินท่องสัพเพสัตตาจนเสียง่ายหยุดไปเราเริ่มโล่งใจขึ้นหน่อยแต่แล้วช่วยเหลือใจเดียว เอาเราก็ได้ยินเสียงพูดขึ้นมาว่ากูไม่อยากได้บุญหรืออยากได้ของกินเหล้ากับน้องหันไปตามเสียงเจอเต็มๆเลยสภาพเหมือนตอนที่เขาโดนเก็บศพลงไปอย่างนั้นขึ้นอืดเต็มที่เท่านั้นแหละเราสองคนช็อกหมดสติอยู่ตรงนั้นเลยไม่ตื่นอีกทีตอนตี 4 ผู้จัดการบอกเรากับน้องหายไปนานเพื่อนพี่คนที่รออยู่คนเดียวไม่กล้าลงมาพี่เขาเลยแจ้งรปภเล่นเอาต้องยกโขยงกันมาตามหาแล้วมาเจอพวกเราที่บันไดหนีไฟชั้น 9 เล่าเล่าให้ผู้จัดการฟังร้องกับเพื่อนๆในออฟฟิศฉันก็กลัวกันทุกคนเลยแถมผู้จัดการยังเล่าอีกว่าพี่คนที่ท้องที่กลับไปก่อนเขากดลิฟท์จะลงแต่พอเข้ารีบไปปรากฏว่าลิฟท์พาขึ้นไปชั้นที่ 9 แล้วเปิดออกได้ยินเสียงคนพูดว่าหิวหิวหิวจังแล้วก็ไอพี่เขากดปิดลิฟท์รัวๆลงมาที่ชั้น 3 แล้วก็วิ่งกลับเข้ามาในแผนกตอนนั้นพี่เขายังไม่กล้าเล่าก็ยังกลัวมากเพราะตอนเช้าหลังจากการตรวจ บัญชีจาก audit เสร็จเรียบร้อยเจ้านายและให้ร่วมกันทำบุญทำทานไปให้เขาคนนั้นหลังจากนั้นมาเพื่อมีคนเจออีกไหมเราก็ไม่รู้แล้วว่าเราลาออกจากที่นั่นทันทีเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น