ย้อนไปเมื่อ 10 ปีที่แล้วตอนที่ผมยังเป็นวัยรุ่นคึกคะนองมีโรงพยาบาลชื่อดังแห่งหนึ่งในจังหวัดทางภาคใต้สาเหตุที่ปิดตัวและปล่อยให้ลูกหลานชาวบ้านละแวกนั้นล่ะว่าค่ารักษาพยาบาลแพงบ้างบ้างก็บอกว่ามีผู้หญิงกระโดดตึกตายคนไข้โดนผีหลอกบ้างเลยพากันหนีออกจากโรงพยาบาลเดี๋ยวนั้นเลยสาเหตุไม่ค่อยแน่ชัดๆชาวบ้านที่อาศัยอยู่ใกล้กับโรงพยาบาลบอกว่าที่ตึกด้านหลังนี้มักจะได้ยินเสียงอะไรก็ไม่รู้ ตกลงมากระแทกหลังคาตึกด้านล่างบ่อยๆในช่วงเวลาเดิมเดิมเสียงดังมาก แต่ก็ไม่ได้สนใจจนกระทั่งเคยมีคนเห็นผู้หญิงกระโดดจากระเบียงห้องลงมากระแทกกับหลังคาตึกชั้นล่างเสียงดังสนั่นแต่มันก็เป็นแค่เรื่องเล่าต่อๆกันมาที่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่เพราะพวกผมได้ยินเรื่องเล่าอะไรแบบนี้ก็ไปกันเลยของแบบนี้อยากรู้อยากลองเป็นธรรมดาตอนนั้นประมาณ 6 โมงเย็นได้พวกผมไปกัน 5 คนแต่พอไปถึงหน้าโรงพยาบาลกลับโดนยามไล่ออกมาแต่ด้วยความที่อยากรู้จริงๆผมได้ถามจากที่อย่างว่าที่ชาวบ้านเขาเล่ามาเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าดูพี่อย่างแกก็ชอบเรื่องแบบนี้เราเป็นตุเป็นตะแกเล่าว่าทุกครั้งที่แกมาเฝ้าเวรจะเอาเครื่องเซ่นก็ไปไหว้ที่ตรงประตูเลื่อนทางเข้าโรงพยาบาลทุกครั้งมีวันหนึ่งเกิดลืมเครื่องเซ่นแล้วก็เผลอหลับไปในป้อมยามแต่จู่ๆก็ต้องสะดุ้งตื่นเสียงเคาะกระจกดัง ขอแบบกระจกแทบแตกแต่พอออกไปดูกลับไม่มีอะไรเลยเลยกลับเข้ามาจะนอนต่อแต่สายตาก็ไปสะดุดของเราที่กระจกหน้าต่างบานเกล็ดสะท้อนเห็นเป็นลุงแก่ๆหลังค่อมเดินอยู่ข้างนอกแต่ก็ออกมาดูก็ไม่มีใครก็เลยนึกขึ้นได้ว่าคงลืมเอาเครื่องเซ่นไปไหว้หน้าที่อย่างก็เล่าอีกว่าทุกๆวันช่วงบ่ายๆจะได้ยินเสียงดังเวลาโดดลงมาจากตึกแลกกับหลังคาข้างล่างจนวันนึงพยายามก็ได้เห็นกับตาตัวเองนี่แหละเป็นผู้หญิงใส่ชุดคนไข้กระโดดลงมาพวกผมดูยามแก่เฒ่าไปเหมือนแกจะเจอมาจนชินแล้วแหละพี่อย่างก็บอกว่าแกไม่กลัวเพราะเราจบหรือยังก็นัดพวกผมว่าพรุ่งนี้ตอนเที่ยงพวกมึงมาใหม่เดี๋ยวกูพาเข้าไปสำรวจข้างในตอนนั้นพวกผมได้ยินอย่างนี้ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที วันต่อมาพวกผมก็มากันอีกคราวนี้มากันเกือบ 10 คนเลยตอนนั้นเป็นเวลาเที่ยงกว่าสิ่งแรกที่เห็นคือเครื่องเซ่นไหว้หลังประตูเลื่อนพวกผมก็ว่ายกันและบอกว่าไม่ได้มาลบหลู่แค่มาสำรวจเฉยๆพี่ยามแกไม่รอช้ารีบไปเปิดสวิตช์ไฟถึงก่อนเลยแต่ตอนนั้นมีเพื่อนผมสี่คนกลัวไม่กล้าเข้าไปเชื่อไหมครับข้างนอกแดดเปรี้ยงร้อนมากๆเมื่อไหรแต่ก็เข้ามาในตัวตึกบรรยากาศกลับเย็นยะเยือกวังเวงชวนขนลุกไปทั้งตัวเพราะไฟเปิดปิดได้เพียงแค่ไม่กี่ตัวและค่อนข้างมืดพี่แอมฟ้าพกพาขึ้นไปชั้น 2 หรือใช้บันไดหนีไฟเดินสำรวจไปเรื่อยๆอยากจะบอกว่าอุปกรณ์ทุกอย่างวางไว้เหมือนเดิมตัวแทนไม่มีใครได้เข้ามาเลยพี่อย่ามาพบผมเอา 1 แล้วชี้ไปสงครามกับๆแล้วพูดขึ้นว่า เห็นรอยนั่นไหมมันคือรอยเลือดนั่นเองแต่เคยมีคนว่าเช็ดยังไงก็คิดไม่ออกผมเลยถามยามว่าห้องนี้ห้องอะไรอย่ามาชี้ไปที่ป้ายที่ตกอยู่ที่พื้นเป็นป้ายห้องล้างสดเพราะทุกคนเห็นเท่านั้นแหละครับชะงักทันทีและจู่ๆเพื่อนคุณเป็นตัวสั่นร้องไห้อยู่กับที่ถามอะไรก็ไม่ตอบพวกผมเลยตัดสินใจกลับออกมาดีกว่าแต่ยังไม่ทันจะลงบันไดเลยก็ได้ยินเสียงดังเหมือนอะไรสักอย่างหล่นลงมากระแทกพื้นอย่างแรงข้างนอกพวกผมทุกคนไม่มีออกมาแบบไม่คิดชีวิตเพื่อนที่ไม่ได้เข้าไปถามว่าตกใจอะไรกันผมก็ถามว่ามึงไม่ได้ยินเสียงเมื่อกี้หรอเสียงดังมากมันบอกว่าไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยจากนั้นพวกผมก็รีบพากันไปจากที่นั่นทันทีเลยครับผมแวะไปร้านนั่งกินข้าวกันหลังจากที่ตั้งสติกันได้ผมเห็นเพื่อนที่มันร้องไห้อย่างนั่งซึมตัวสั่นอยู่เลยถามว่าเป็นอะไรไม่เห็นอะไรมา มันบอกด้วยน้ำเสียงสั่นสั่นว่าระหว่างที่พวกมึงเรื่องสำรวจห้องล้างศพอยู่กูหันไปมองกระจกเห็นพี่ยามไม่มีหัวว่ะพวกผมได้ฟังข่าวจับกุ้งเลยครับคนแรกขึ้นมาทันที จุดสุดท้ายได้ผ่านไปแถวนั้นอีกก็คงจริงอย่างที่เพื่อนผมเห็นแล้วครับที่นั่นไม่เคยมียามเลยตั้งแต่มันปิดร้านมานี่ขนาดกลางวันแสกแสกถ้าเป็นกลางคืนจะขนาดไหน
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น