เรื่องที่ผมเจอมันเกิดเมื่ออายุ 9-10 ขวบตอนนั้นน่าจะอยู่ประมาณ ป.3-4 ซึ่งก็นานหลายปีแล้วทุกๆครั้งที่โรงเรียนปิดเทอม ผมจะต้องเดินทางกลับบ้านเกิดปิดเทอมครั้งนี้ก็เช่นกัน ผมเดินทางจากนครศรีธรรมราช ไปยังสตูล ใช้เวลาเดินทางนานพอสมควรในที่สุดผมและครอบครัวก็มาถึงบ้าน เมื่อดูนาฬิกาแล้วก็เป็นเวลาประมาณ 2 ทุ่มครึ่ง บ้านที่สตูลเป็นบ้านปูนสองชั้นผมอยู่ชั้นบนกับพ่อแม่และน้องสาว ส่วนชั้นล่างให้ปู่กับย่าอยู่ เพราะท่านเดินลำบาก โดยปกติแล้วผมเป็นคนนอนดึก แต่ถ้าวันไหนง่วงมากๆก็จะนอนค่อยข้างเร็ว วันที่ผมไปถึงบ้านนั้นผมง่วงมากๆ เลยคิดว่าจะอาบน้ำแล้วเข้านอนเลยก่อนจะเข้าห้องน้ำแม่ก็บอกกับผมว่า พรุ่งนี้จะพาไปซื้อของในห้างผมตอบตกลงกับแม่ไป จากนั้นก็เข้าห้องไปอาบน้ำ ชั้นสองที่ผมอยู่จะมี 3 ห้อง ห้องทางซ้ายเป็นห้องที่ผมกับน้องสาวอยู่ ส่วนทางขวาจะเป็นห้องของพ่อกับแม่ และห้องน้ำจะอยู่ระหว่างกลางของทั้งสองห้อง พอผมอาบน้ำเสร็จผมก็กลับห้องของผมจัดแจงแต่งตัวเตรียมเข้านอนเพราะผมเพลียมาก ตอนนั้นก็ประมาณ 3 ทุ่มกว่าแล้วเมื่อแต่งตัวเสร็จผมก็เข้านอนไม่นานคนอื่นๆถายในบ้านก็เข้านอนเหมือนกัน แต่ละห้องก็ต่างกันปิดไฟและเปิดไฟห้องน้ำเพียงห้องเดียว ผมหลับไปได้สักพักรู้สึกตัวตื่นขึ้น อยากจะเข้าห้องน้ำตอนนั้นก็ใกล้เวลา 5 ทุ่มแล้วผมรุกจากเตียง เดินออกจากห้องไปเข้าห้องน้ำ โดยใช้ไปโทรศัพท์ส่องไปตามทางเดิน ก่อนถึงห้องน้ำจะต้องเดินผ่านบรรไดก่อน เมื่อผมเดินมาถึงหัวบรรไดก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง ที่ชั้นวางรองเท้าตรงบรรไดข้างล่าง แม้แสงสว่างไม่มากนัก แต่ก็เพียงพอที่จะเห็นรายละเอียดได้ดี ภาพที่เห็นมันทำให้ผมขนลุก ผมเห็นศรีษะของผู้หญิงผมยาวตั้งอยู่บนชั้นวางรอเท้า ผมตกใจมากไม่คิดว่าจะมาเจออะไรที่หน้าสยดสยองแบบนี้ ผมมั่นใจ 100% ว่าสิ่งที่เห็นเป็นศรีษะของผู้หญิงแน่นอน จึงรีบๆไปเปิดไฟที่อยู่ใกล้มือผมที่สุด พอบ้านสว่างแล้วผมค่อยๆหันไปดูที่ชั้นวางร้องเท้านั้นอีกครั้ง ก็พบว่าศรีษะนั้นได้หายไปแล้ว ผมรีบเข้าห้องน้ำแล้วเข้าห้องนอนอย่างรวดเร็ว แต่ก็นอนไม่หลับคิดระแวงว่าสิ่งที่ผมเห็นตรงบรรไดเป็นแค่ผมตาฟาดไปเองหีอมันเกิดขึ้นจริงๆ จนถึงตอนเช้าผมก็ยังไม่ได้เล่าเรื่องเมื่อคืนให้ใครฟัง พอใกล้เวลาที่ห้างจะเปิด ผมก็อาบน้ำแล้วออกจากบ้านไป พร้อมกับครอบครัว ระหว่างทางผมยังคิดถึงเรื่องเมื่อคืนอยู่ แม่พอแม่ชวนคุยเรื่องอื่นผมก็ลืมเรื่องนั้นไปเลย พอไปถึงห้างแม่รู้ว่าผมเป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก จึงพาผมไปดูหนังสือก่อนที่จะไปซื้ออย่างอื่น ผมเดินดูหนังสือไปเรื่อยเปื่อย แต่ไม่รู้อะไรนำพาให้ผมได้ไปเจอหนังสือเล่มหนึ่ง เมื่ออ่านดูภาพเหตุการณ์เมื่อคืนก็ย้อนกลับมาหลอกหลอนผมอีกผมเปิดอ่านไปอ่านมา แล้วก็เปิดไปเจอหน้าที่เค้าเขียนว่า ทำนายทายทักดวจชตา ผมพริกหน้าอ่านหนังสือเพื่ออ่านดวง ของคนที่เกินวันพฤหัส ดวงบอกว่า "ยามค่ำคืน ดึกๆไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน บ้านตัวเอง โรงแรม โรงเรียน หรือสถานที่ที่มีบรรได เวลาเดินผ่านห้ามมองไปที่หัวบรรได ไม่งั้นจะได้เจอกับสิ่งที่ไม่คาดคิด" ผมอ่านแล้วถึงกับอึ่งเพราะเหตุการณ์เมื่อคิน กับเรื่องทำนายดวงในหนังสือตรงกันจนหน้าตกใจ แต่ผมก็ยังหาคำตอบของศรีษะปริษณาของคืนนั้นไม่ได้ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่คาใจผมจนถึงวันนี้ และเรื่องก็มีเพียงเท่านี้ครับขอขอบคุณผู้ที่มาอ่านทุกท่าน
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น