สวัสดีครับผมชื่อเสืออายุ 30 ปีเป็นแฟนของน้ำเราเจอกันเมื่อ 3 ปีก่อนสมัยตอนที่อยู่บุรีรัม เรื่องนี้มันเกิดขึ้นตอนที่น้ำคลอดลูกใหม๋ๆวันหนึ่งน้ำบอกกับผมว่าอยากกินต้มปลามากเหมือนจะบอกเป็น นัยๆว่าให้ผมหาปลามาให้กินหน่อย แน่นอนครับเย็นนี้ผมจะต้องเตรียมตัวไปตกปลาเพื่อที่จะนำมาให้น้ำกินวันนั้นช่วงประมาณ 4 โมงเย็นกำลังจะไปตกปลาก็ต้องขุดไส้เดือนเป็นเหยื่อเสียก่อน หลังจากกินข้าวกันเสร็จแล้วเวลา 6 โมงเย็นผมก็เดินทางเพื่อไปยังจุดหมาย พอไปถึงคันนาแห่งหนึ่งก็เป็นเวลาเกือบๆหนึ่งทุ่มแล้วบรรยากาศของที่นั้นมืดและเงียบสงบ ได้ยินแต่เสียงปลากระโดดซึ่งมันเป็นปกติของบ้านนอกบ้านนาแบบนี้ พอได้ยินเสียงปลากระโดดก้ติดว่ามันส์แน่ๆเลยวันนี้ปลาเยอะเลยมีแต่เสียงปลากระโดดน้ำ แถมแถวนี้ยังไม่มีใครมาใส่เบ็ตอีกด้วย ถึงแม้มันจะแปลกๆเพราะโดยปกติแล้วถ้าปลาชุมอย่างนี้คนมักจะมาตกกันเยอะ แต่นี้กับไม่มีเบ็ตของใครอยู่เลย ผมไม่ได้สนใจคิดว่าดีเหมือนกันจะได้ไม่มีใครมาแย่งจึงหยิบเบ็ตกล่องซึ่งมีลักษณะเป็นเบ็ตไม้คันเล็กยาวประมาณหนึ่งคืบนำไปปักตามคันนา ปักเรียงไปเรื่อยๆ กว่าจะปักเสร็จเวลาก็ปาไป 4 ทุ่มแล้ว จู่ๆเสียงปลาที่กระโดดก็ค่อยๆเงียบลง อากาศเย็นลงอย่างผิดปกติไม่มีลมแต่รู้สึกหนาว มันทั้งมืดทั้งเงียบแต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร เดินดูเบ็ตแล้วเปลี่ยนเหยื่อไปเรื่อยๆ พอมาถึงเบ็ตที่ปักเอาไว้ที่ติดกับจอมปลวกผมจำได้ว่าตรงนี้ก็ปักเบ็ตไว้เหมือนกัน แต่ตอนนี้มันหายไปผมแปลกใจมากจึงส่องไปเพื่อหาเบ็ตแต่ยังไม่ทันจะได้หา ไฟฉายก็ส่องไปเห็นชายชราคนหนึ่ง นั่งยองๆอยู่บนคันนา ห่างไปประมาณ 20 เมตรได้เขามีรูปร่างผอมผิวดำหนังแห้งติดกระดูก ตอนนี้่ผมไม่ได้คิดอะไร จึงถามว่า ทำอะไรอะ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมาของชายชราคู่นั้น ด้วยความสงสัยผมจึงเดินเข้าไปหา เพราะคิดว่าเป็นคนที่มาปักเบ็ตเหมือนกัน แต่ในขณะที่เดินเข้าไปนั้นผมก้าวขาไปเพียงแค่ 5 ก้าวชายชราคนนั้นก็กระโดดลงน้ำหายไป ผมยืนมองด้วยความแปลกใจน้ำลึกเพียงแค่หัวเข่าเท่านั้นแต่ทำไมดูเหมือนกับว่า ชายชรานั้นดูหายไปเลยผมจึงรีบเดินเข้าไปแล้วเอาไฟฉายส่องดูในน้ำ ผมส่องไปในบริเวณโดยรอบที่ชายชราคนนั้นโดดลงไป แต่ก็ไม่เจอจึงส่องไปมองหาไปเรื่อยๆแล้วก็ไปเจอกันดวงตาคู่หนึ่ง มันใหญ่โตแทบจะเหมือนกันลูกส้มโอเลย ดวงตาคู่นั้นกำลังจ่องมาที่ผมอยู่ ผมตกใจมากจนอุทานร้องออกมาแต่ด้วยความที่ผมไม่ได้กลัวอะไรเท่าไหร เพราะปักเบ็ตแบบนี้ทุกวัน เขามาทำมาหากินยังจะมาหลอกกันอีก แล้วก็เดินกลับนั่งพักเพื่อรอดูเบ็ตอีกรอบ เวลาประมาณ 5 ทุ่มหลังจากดูเบ็ตรอบสุดท้ายผมก็เก็บของเพื่อนที่จะกลับบ้านโดยปล่อยเบ็ตทิ้งไว้อยู่อย่างนั้นแล้วค่อยกลับมาดูใหม่ หลังจากที่ขับรถออกมาได้ 1 กิโลเมตรสายตาของผมก็เลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดผ้าแพรสีชมพูอ่อนยืนโบกมืออยู่ริมถนน ในใจคอนนั้นผมคิดว่า ผู้หญิงที่ไหนจะมาโบกมือตอนนี้ แต่ก็ไม่ได้จอดรับเพราะคิดว่ามันแปลกๆ พอขี้ไปได้อีก 50 เมตรก็เจอผู้หญิงที่มีรูปร่างลักษณะและใส่ชุดเหมือนกับผู้หญิงคนเมื่อกี้ ยืมโบกมืออีกแต่ครั้งนี้มันแตกต่างเพราะผู้หญิงคนนี้ "ไม่มีหัว" ผมตกใจมากมือบีบเบรคจอดรถอย่างกระทันหันเพราะไม่อาจะเชื่อสายตาของตนเองที่เห็นอย่างนั้น คิดว่าคงตาฟาดไป จึงหยิบไปฉายที่อยู่ในกระเป๋าออกมาส่องดูให้แน่ใจ แต่ปรากฏว่าผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้ว จากนั้นผมก็ขี่มอเตอร์ไซต์ไปต่อ จนกลับมาถึงบ้านจนรุ่งเช้าผมก็กลับไปเก็บเบ็ตที่ปักเอาไว้หลังจากเก็บเสร็จแล้วก็กลับ จากนั้นก็แวะไปหาตาเพื่อหาว่าที่นาที่ผมไปปักเบ็ตนั้นเป็นของใคร ตามองหน้าผมแล้วยิ้มและเงียบไปสักพัก แล้วก็บอกว่าโดนมาละสิที่นาตรงนั้นเปนที่ดินของตาตุ๋ย ตอนที่แกยังมีชีวิตอยู่แกเป็นคนห่วงที่นาของแกมาก เวลาใครไปหาอะไร ในที่นาของแกก็จะโดนแก่ไล่กลับออกมาทุกครั้ง ผมก็จึงได้รู้ว่าที่ไม่ไปปักเบ็ตตรงนั้นเพราะคงโดนผีตาตุ๋ยเล่นงานนั้นเอง ส่วนผู้หญิงคนนั้นผมก็ไม่รู้ประวัติว่าเธอเป็นใครอาจจะเป็นแค่ความบังเอิญที่ผมถูกผีหลอกถึงสองครั้งในคืนเดียวและต่างสถานที่กัน ครั้งต่อไปถ้าผมจะไปปักเบ็ตที่ไหนอีก คงจะต้องเช็คให้ดีก่อนว่าที่นั้นเจ้าของหวงหรือไม่ หรือเคยมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นหรือไม่ และเรื่องก็มีเพียงเท่านี้ครับขอขอบคุณผู้ที่มาอ่านทุกท่าน
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น