ผมได้บวชอยู่ที่วัดปฏิบัติแห่งหนึ่งอยู่ที่จังหวัดนนทบุรีซึ่งวัดนี้เป็นวัดปฏิบัติแต่มีสาขาต่างๆมากมายตามต่างจังหวัดสาขาส่วนมากจะเป็นที่หลบวนาทดสอบจิตซึ่งเป็นที่ที่คนไม่ค่อยไปอยู่กันเช่นตามป่าลึกบ้างป่าช้าบ้างและรวมถึงที่นี่ด้วยก็คือป่าช้าที่ผมไม่อยู่นี่เองป่าช้านี้เป็นสถานที่ที่น่ากลัวดับต้นๆของบรรดาสาขาทั้งหมดพระบวชใหม่มักจะถูกพาไปทดสอบจิตที่นั่นเป็นประจำส่วนมากพระบวชใหม่มักจะกลัวการมาป่าช้าได้เกือบทุกองค์เพราะคำเล่าลือจากครูบาอาจารย์ที่ประสบพบเจอมาตอนนั้นผมได้มาอยู่ที่ป่าช้านี้ผมเดินทางมาทางรถไฟมาถึงป่าช้านี้ตอนตี 5 ก็ยังไม่สว่างดี ก้าวแรกที่เหยียบเข้าไปในป่าช้าขึ้นลานธรรมก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างต้องมองเราอยู่ตลอดเวลาเพราะพระอาทิตย์ขึ้นผมก็เริ่มอยากจะสำรวจป่าช้าขึ้นมาทันทีซึ่งชวนเพื่อน 3 4 คนเดินไปดูรอบรอบป่าช้าพอเดินไปถึงหลังป่าช้าผมก็พบกับกระดูกสะโพกชิ้นหนึ่งโผล่ขึ้นมาเหนือพื้นดินผมดีใจมากด้วยความที่ผมไม่ค่อยกลัวในการอยากรู้อยากเห็นมากกว่าผมจึงบอกเพื่อนว่าให้ช่วยกันคนกระดูกขึ้นมาแต่ก็ไม่มีใครกล้าคุณผมกับเพื่อนอีกคนถึงคุณกระดูกนี้ขึ้นมา 3 4 ชิ้นแล้วก็เดินไปดูที่อื่นต่อสรุปว่าเราหลงป่าช้าครับหาทางกลับไม่เจอไม่รู้เป็นเพราะอะไรเราพยายามช่วยกันหาทางกลับแต่ก็หาไม่เจอผมที่นึกขึ้นได้ว่าที่เขาบอกว่าผีบังตาเป็นอย่างนี้นี่เองผมจึงบอกเพื่อนว่าเราไปลบหลู่เขาเข้าให้แล้วล่ะขอขมาเขากันคิดดู เป็นพระต้องยกมือไหว้ขอขมาผีคือตอนนั้นเราห่วงอย่างเดียวว่าจะกลับไปฉันข้าวไม่ทันเพราะที่นี่ฉันมื้อเดียวไปไม่ทันก็อดแปลกไหมยกมือไหว้ผีเสร็จเดินไป 3 ก้าวเจอทางกลับเลยระหว่างทางเดินกลับก็จะมีต้นไม้เล็กใหญ่สลับกันไปแล้วเดินมาถึงกลางป่าช้าหรือต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งทุกท่านลงมาทำเป็นโรงศพใหญ่โรงหนึ่งทิ้งไว้กลางป่าช้าทำให้บรรยากาศน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆผมคิดมาตลอดทางว่าเดินกลับวันนี้ไม่ธรรมดาจริงแต่ไม่กล้าพูดกับเพื่อนเพราะรู้ว่าพวกเขาเริ่มกลัวขึ้นมาเหมือนกันเพราะกลับมาฉันข้าวเสร็จเราก็แยกย้ายกันเข้ามาหาที่พักซึ่งอยู่ตามส่วนต่างๆของป่าช้าแล้วแต่ใครชอบแบบไหนเรียนมากเรียนน้อยมีหมดจะเอาแบบเข้าถึงตัวล่ะขามาเห็นเสียงหลอนมีหมดแล้วแต่จะชอบแบบไหนใครชอบแบบไหนก็เลือกตั้ง โกรธกันตามใจชอบส่วนผมถือว่าตามดวงตามกรรมเลือกโซนกลางป่าช้าชิดขวาเดินเข้ามากิโลครึ่งก็เจอทำเลที่เหมาะที่จะบังเกิดเป็นเถาวัลย์ใหญ่ซึ่งมองแล้วรู้ทันทีเลยว่ามีจิตวิญญาณแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรจนตะวันตกดินบรรยากาศเปลี่ยนไปทุกทีทุกคนที่มาใหม่ลืมระวังตัวในคิดว่าคืนนี้จะเจออะไรบ้างเพราะสวดมนต์ทำวัตรเสร็จเวลาก็ประมาณ 3 ทุ่มเศษก็นั่งคุยกันสักพักเพราะตอนนั้นไม่มีใครอยากกลับเข้าไปที่พักแต่ก็ต้องแยกย้ายกันเพราะเดี๋ยวมันจะดึกไปกว่านี้เราได้รับรู้เรื่องที่ครูบาอาจารย์เราลืมมาพอประมาณและคิดว่าเกินพอสำหรับบรรยากาศในตอนนั้นผมหยิบไฟฉายคู่ใจแล้วแยกเดินกลับโกรธผมเดินเข้ามาในป่าช้าแต่ประมาณ 1 กิโลซึ่งผมคิดตลอดทางว่าเราจะเจอกับอะไรผมพยายามไม่คิดอะไรมากท่องพุทโธตลอดทางแต่แล้วก็มีเสียงอะไรตกมันจากต้น ไม้ข้างหลังผมผมจึงใช้ไฟกลับไปดูแต่ไม่ทันจะหันกลับมีผู้หญิงนั่งอยู่ข้างทางที่ผมยืนอยู่เธอนั่งพับเพียบพนมมือไหว้ผมกลางป่าช้าที่สำคัญเธอไม่มีหน้าผมชายไฟไปที่หน้าของเธอเรียบขาวทั้งหน้าผมรู้สึกว่าตัวเองชาไปหมดเลยไม่ได้หายใจไปชั่วขณะตอนนั้นผมคิดอย่างเดียวคืออย่าตกใจเดี๋ยววิ่งเดี๋ยวกลัวผมรวบรวมสติได้จริงใจกลับมาที่ทางเดินแล้วเดินภาวนาพุทโธต่อไปพอมาถึงโกรธก็รีบเข้ารถสวดมนต์แผ่เมตตาคลุมโปงนอนรู้สึกตัวอีกทีก็ถูกไล่ออกมานอกรถแล้วต้นน้ำตกใจมากมันมืดมองอะไรไม่เห็นเลยแต่รู้อย่างเดียวว่าตัวเองอยู่กลางป่าช้าพยายามใช้มือคลำไปรอบๆเกือบเสียสติเหมือนกันแต่พอดีครับไปเจอกรดหรือมุดเข้าไปนอนคลุมโปงแต่ไม่ได้หลับทั้งคืนแค่คืนแรก ไมโครต้อนรับอย่างอบอุ่นเลยเพราะตีสามครึ่งพระอาจารย์มาเรียกไปทำวัตรเช้าก็ต้องเดินออกมาอีกแต่เป็นตัวใหม่มันสับเปลี่ยนกันมารับแขกดีจริงๆเพราะตอนเช้าบอกพระอาจารย์ว่าเมื่อคืนถูกดึงออกจากกรดรายการยิ้มแล้วบอกว่าอย่าไปขุดกระดูกเขาขึ้นมาจากดินทำไมล่ะเขาเลยลากเราออกจากรถบ้านไงหล่ะจะรู้ได้ยังไงว่าเราไปขุดกระดูกมาเพราะไม่มีใครบอกท่านเลยท่านบอกให้ปฏิบัติมากๆภาวนาเยอะๆแผ่เมตตาให้เขาไปแล้วจะเล่าให้ฟังอีกมีอีกหลายเรื่องป่าช้านี้อยู่ที่จังหวัดอุบลชื่อสำนักสงฆ์ป่าช้าบุ่งมะแลงจริงๆไม่เชื่อไป ถามชาวบ้านแถวนั้นดูหรือถามร้านที่อยู่ที่นั่นก็ได้หรือถ้าใครสนใจจะลองไปปฏิบัติธรรมที่นั่นดูก็ได้ท่านจะได้ทั้งบุญและได้การต้อนรับจากที่นั่นอย่างอบอุ่นเป็นอย่างดี
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น