เมื่อคนเราถึงคราวที่ต้องจบชีวิตลงเพราะด้วยความชราโรคภัยหรืออุบัติเหตุก็ตามบางครั้งเราอาจรับรู้ได้เพราะวิญญาณของเราผู้ตายนั้นยังคงวนเวียนแต่ปรากฏตัวให้ได้พบเห็นหรืออาจเป็นแค่พระวิญญาณเหล่านั้นได้รับรู้ว่าตนเองได้เสียชีวิตไปแล้วอาจเป็นเพราะจิตที่ยังคงผูกพันกับสถานที่ซึ่งตัวเองคุ้นเคยในสมัยก่อนโรงพยาบาลที่ปฏิบัติงานเป็นโรงพยาบาลชุมชนแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงรายแต่ถึงแม้จะเป็นเพียงโรงพยาบาลระดับแต่ก็ทำได้ว่าเป็นโรงพยาบาลที่มีประชากรในความดูแลเป็นจำนวนมากจึงทำให้จำนวนของทางแพทย์พยาบาลและเจ้าหน้าที่แผนกอื่นจึงต้องมีมากตามไปด้วยแน่นอนครับเป็นผู้ป่วยที่ใช้รับคนไข้เข้านอนรักษาตัวก็ย่อมต้องมีอีกหลายตึก เล่นยังไงสิ่งเหล่านั้นก็คือตึกสูงตึกสูงเป็นตึกที่อยู่แยกออกไปจากแผนกอื่นๆหรือตั้งอยู่โดดเดี่ยวอ้างออกไปราว 100 เมตรโดยในขณะที่ทางโรงพยาบาลได้จัดให้เป็นส่งรองรับผู้ป่วยรับอีกสุขสามเณรรวมถึงผู้ป่วยเด็กที่มีอายุต่ำกว่า 15 ปีและเมื่อมีตึกผู้ป่วยมีคนไข้ก็ต้องมีพยาบาลคอยดูแลโดยเฉพาะพยาบาลหนึ่งในทีมผู้ดูแลนั้นคือพี่พรทราบว่าพี่พรเป็นคนที่ทำบุญมาน้อยยิ่งนักอิออนได้ด่วนจากไปในเวลาอันไม่สมควรอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำขณะเดินทางกลับบ้านจากการเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดและในงานศพจะผ่านไปด้วยความโศกเศร้าอะไรแต่สำหรับพี่พรแล้วจะลอยตัวแกอาจจะยังไม่รู้ว่าตัวเองไม่เสียชีวิตไปแล้วหลังจากนั้นเรื่องราวอันน่าสะพรึงวันถึงได้บังเกิดขึ้น มีผู้พบเห็นหลายต่อหลายคนเช่นพยาบาลนั้นมีที่ลงเวรตอนดึกดึกส่งเป็นเส้นทางที่จะกลับหอพักพยาบาลได้พบเห็นพี่พรเทนนิ่งอยู่บนตึกสูงหรือบางคนเคยเห็นพี่พรในชุดนางพยาบาลถือหนังสือถือร่มเดินเข้าไปในตึกสงฆ์หมายคล้ายกับว่ากำลังจะมาขึ้นเวรหรือแม้แต่กับคนไข้กับญาติที่นอนในตึกสงฆ์ก็มีคนเคยเจอพยาบาลที่ชอบนำปรอทหรือเครื่องวัดความดันมาให้บริการคนไข้กลางดึกตี 2 ตี 3 เลยเปิดไฟฟ้าแม้สักดวงเดียวแน่นอนว่าไม่ใช่พยาบาลตัวจริงหรอกครับเพราะตัวจริงน่ะนอนคลุมโปงอยู่ในเคาน์เตอร์ด้วยความหวาดผวาตั้งแต่ขึ้นมารับเวรแล้วก็ทักเพื่อนผมซึ่งเป็นหมอเหมือนกันขึ้นได้เป็นเพื่อนๆผม ตามไปดูแลคนไข้กลางดึกหรือเพื่อนของผมไม่ใช้จักรยานในการเดินทางระยะทางจากบ้านพักไปยังตึกผู้ป่วยก็ไกลจะย่อยที่นี่เส้นทางจะต้องผ่านตึกสงฆ์และเพื่อนผมก็ไม่ได้ไม่กลัวอะไรก็ไม่เคยเจอนี่นาหมอหมอแว่วเสียงจากตึกสูงเพื่อนผู้โชคดีจักรยานแบบไม่มองยังต้นเสียงพี่พรยืนกวักมือเรียกอยู่ได้ถึงแม้ไฟสลัวนั้นน่ะพี่พรแน่ๆเห็นเช่นนั้นเพื่อนหมอผู้โชคร้ายจึงรีบสวมวิญญาณนักปั่นน่องเหล็กที่รถจักรยานด้วยความเร็วเท่าที่จะสามารถทำได้ในเมื่อเสร็จธุระจัดการตรวจคนไข้ขากลับ เพื่อนผมยอมกลับทางที่ไกลชนิดอ้อมรอบโรงพยาบาลเลยเพราะอย่างไรก็ดีกว่ากลับทางเดิมแน่ส่วนใครที่คิดว่าขอไม่ผ่านตึกสงฆ์ในยามวิกาลก็จะปลอดภัยนั้นเขาบอกว่าคิดผิดมาหาหมอเรื่องลามกซึ่งเป็นพยาบาลประจำห้องฉุกเฉินทำให้เรารู้ว่าพี่ปอนด์จะไปทั่วทั้งโรงพยาบาลเลยเหมือนกับสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่ขึ้นนั้นต้องขึ้นเวรห้องฉุกเฉินในช่วงเว้นแต่สนุกคือตั้งแต่เที่ยงคืนจนถึง 8 โมงเช้าของวันใหม่ผู้ดีขึ้นเวรร้องกับโลกก็คือพี่แก้วพยาบาลที่อาวุโสกว่า 2-3 ปีนอกจากนั้นยังมีผู้ช่วยพยาบาล 1 คนขึ้นเวรพร้อมกัน ช่วงปี 2543 เวลาขึ้นเวรดึกผู้ป่วยจะไม่ค่อยมีมากนะเวลาส่วนใหญ่ของผู้ที่ขึ้นเวรดึกจะหมดไปกับการนอนหลับพักผ่อนในห้องเวรวันนี้ไม่เช่นกันต้องทุกหลักบนเก้าอี้ผ้าใบพับมีลักษณะคล้ายกับเก้าอี้ที่ใช้นั่งริมชายหาดส่วนพี่แก้วกับผู้ช่วยพยาบาลตอนบนโซฟาห้องเวรกระทั่งดาวตี 2 มีลูกป่วยมาตรวจเป็นไรพี่แก้วตื่นขึ้นพร้อมกับผู้ช่วยพยาบาลต้องปลุกหลับก็เลยไม่อยากกวนอีกทั้งผู้ป่วยมีเพียงแค่รายเดียวเท่านั้นทั้งสองจึงลูกออกไปให้บริการแก่คนไข้ตัวไม่ถูกปลุกให้ตื่นเพราะฉะนั้นจะมีน้องฟลุ๊คเพียงคนเดียวที่นอนอยู่ในห้องเวรในภวังค์ของพวกนี้เวลาอันแสนสบายนะน้องปุ๊กนางพยาบาลสาวรู้สึกเหมือนตัวสั้นๆเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้สนอกสนใจอะไรมากเธอจะกลับต่อ กะว่าความรู้สึกสั่นไหวเริ่มรุนแรงมากขึ้นจะเป็นต้องลืมตาตื่นและเธอรู้สึกได้ทันทีวันที่ฉันอยู่ในตอนนี้ไม่ใช่เพราะตัวเธอฉันจะเป็นเพราะเก้าอี้ผ้าใบต่างหากที่สั่นสั่นเหมือนกำลังโดนเขย่าหรือไม่มีแก้วมาปลุกจึงมาขยี้ตาหญิงสาวมองลอดผ่านประตูที่แง้มไว้สามารถมองทะลุถึงห้องตรวจฉุกเฉินเคยเห็นพี่แก้วและผู้ช่วยพยาบาลกำลังให้บริการคนไข้อยู่อ้าวแล้วใครกันที่เขย่าเก้าอี้พยาบาลสาวหันมามองรอบๆตัวเธอพบใครคนหนึ่งนั่งยองอยู่ข้างเก้าอี้ใครคนนั้นกำลังใช้มือทั้งสอง เขย่าเตียงผ้าใบอย่างแรง พี่พรนั้นเองต้องพูดออกไปนอกห้องทันทีหญิงสาวรีบถ่ายทอดประสบการณ์วิญญาณให้แก่เพื่อนร่วมงานชนิดพันธุ์กันแต่ฟังไม่รู้เรื่องแต่ด้วยเหตุการณ์นี้เองทำให้โรงพยาบาลเป็นการทำบุญใหญ่ขึ้นและหลังจากการทำบุญอุทิศส่วนกุศล หลังจากนั้นก็ไม่มีผู้ใดพบเห็นหรือสัมผัสวิญญาณของพี่พอดีเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น