เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสมัยต้นอ้อยยังเป็นเด็กอายุประมาณ 11 ขวบ วันหนึ่งพวกเราทั้ง 7 คน อยากจะเล่นซ้อนหากันถึงแม้จะเป็นเวลาภพค่ำแล้วแต่ก้ยังอยากจะเล่น พวกเราไปเล่นอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ซึ่งมารู้ที่หลังว่ามันเป็นต้นตะเคียน หลังจากที่โอน้อยออกแล้ว ออมก็ได้เป็นคนหา ส่วนคนที่เหลือก็พากันไปซ่อน ออมก็วิ่งหาไปเรื่อยๆ จึงเจอครบหมดทุกคน ยกเว้นเพียงแต่เจ เพราะเจมันนึกยังไงไม่รู้ ไปซ่อนหลังต้นตะเคียน พวกเราทุกคนจึงช่วยกันหาแต่ก็หาไม่เจอ หากันอยู่นานมาก แล้วแอมมันก็พูดขึ้นมาว่า สงสัยมันคงกลับมาไม่ได้แล้วมั่งเนี้ยเมื่ออายได้ยินก็ด่าแอมไปว่า ไอบ้ามึงพูดแบบนั้นได้ยังไงวะมันไม่ดีนะเว้ย จนเราหาเจกันต่อเวลาตอนนั้นก็ 3 ทุ่มกว่าแล้ว เรานิว และก้อยถึงอาสาไปบอกผู้ใหญ่ที่อยู่ในหมู่บ้าน ซึ่งตอนนั้นมีพ่อ แม่ พี่ชาย และปู่ขอบงเจ กำลังตามหาเจอยู่พอดี เมื่อผู้ใหญ่ได้รับรู้เรื่องของพวกเรา จึงไปบอกคนในหมู่บ้าน ให้ช่วยกันออกตามหา ตามหากันหลายที่ จนไปถึงอีกหมู่บ้านหนึ่ง แต่ก็ยังหาไม่เจอ จึงกลับมาตั้งหลักนั่งคิดกันใหม่ไม่รู้จะทำยังไงได้แต่ภาวนาขอให้เจกลับมา หลังจากนั้นพ่อ และปู่ของเจก็ไปแจ้งความกับตำรวจ ส่วนคนที่เหลือก็พยายามหากันต่อ จนดึกก็ต้องแยกย้ายกันกลับบ้าน พรุ่งนี้ค่อยหากันใหม่ เช้าวันต่อมาญาติที่อยู่ต่างบ้านของเจก็มาถึง เพราะได้ข่าวว่าเจหายตัวไป แต่เช้าแล้วก็ยังหาไม่เจอ จึงพากันไปวัด พอไปถึงวัดพ่อเจก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้หลวงตาฟัง หลวงตานั่งนิ่งหลับไปสักพัก แล้วก็ลืมตาขึ้น อาตามาเห็นว่าโยมเจไปกับผีร้าย ผีร้ายตนนี้เป็นผู้หญิงอยู่ที่ต้นตะเคียน เพราะเจไปเล่นอยู่หลังต้นตะเคียน แล้วไปเหยียบของเส้นไหว้ที่อยู่ตรงนั้น ทำให้ผีตนนั้นโกรธแค้น น้องเจจึงถูกทำให้หมดสติแล้วถูกนำวิณญาญไปทั้งยังถูกบังตาอีกด้วย เมื่อได้ยินดังนั้นครอบครัวของเจ ทำพิธีช่วยเหลือ ส่วนที่เหลือก็ช่วยกันออกตามหาอีกครั้ง เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ก็มีคนพบเจอเจนอนหมดสติอยู่ทุกคนดีใจมากที่พบเจแล้ว จึงพาเจไปส่งโรงพยาบาล หลังจากที่เจพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลอยู่พักหนึ่ง แล้วออกจากโรงพยาบาลแล้วเจจึงมาเล่าให้ทุกคนฟังว่า ตอนที่เล่นซ่อนแอบอยู่นั้นดันไปเตะของเส้นไหว้เข้า พอมองดูก็เห็นของเส้นไหว้เละกระจัดกระจาย เท้าของเจยังเหยียบชุดนางรำที่อยู่ตรงนั้นจนขาดอีก แต่เจก็ไม่ได้สนใจอะไรจึงซ่อนแอบต่อไป ท้องฟ้าก็เริ่มมึดลงเรื่อยๆ สักพักก็ได้ยินเสียงดนตรีไทยแล้วได้ยินเสียงคนพูดว่า นางเด็กโศโครกเตะของเส้นไหว้กู แล้วยังทำชุดกูขาดอีกมึงต้องไปอยู่กับกู เจตกใจมากจนกรี้ดร้องเสียงดัง พยายามที่จะวิ่งหนีแต่ขาก็ขยับไม่ได้ แล้วผีต้นนั้นก็โผล่ออกมาจากต้นไม้ บีบคอจนเจหายไปไม่ออกแล้วหมดสติไป แล้วก็มารู้สึกตัวที่โรงพยาบาลนี้แหละ หลังจากนั้นพอเจอาการดีขึ้น แม่ของเจจึงพามาขอขมานางตะเคียน แล้วนำของเส้นไหว้พร้อมกับชุดใหม่มาถวายด้วยแล้วเหตุการณ์ร้ายก็ไม่เกิดขึ้นอีกหลังจากวันนั้นพวกเราก็ไม่กล้าไปเล่นใกล้กับต้นตะเคียนต้นนั้นอีกเลย และเรื่องก็มีเพียงเท่านี้ครับขอขอบคุณผู้ที่มาอ่านทุกท่าน
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น