บุรุษปริศนา !!

         
        ตอนเปิดเทอมในห้อง ป.4/1 ครูประจำชั้นกำลังคันเลือกหัวหน้าห้องคนใหม่ซึ่งป่านก็ได้รับหน้าที่อับสำคัญนี้หลังจากที่เธอได้รับตำแหน่งหัวหน้าห้อง ป่านก็เริ่มมีเพื่อนเยอะขึ้น วันหนึ่งขณะที่ป่านกำลังกินข้าวกับเพื่อนๆ เพื่อนคนหนึ่งขึ้นข้าวสวยก็ถามว่าใครอยู่ข้างหลังแกอะหน้ากลัวอะ ป่านคิดว่าเพื่อนอำเล่น แล้วเพื่อนอีกคนชื่อเหนือก็พูดเสริมว่า นั้นดิตัวโตๆ ป่านเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแต่ก็ไม่อยากพูดอะไรจึงกินข้าวต่อ วันเสาร์ป่านเอามือถือมาถ่ายคลิปเล่นให้ข้าวสวย พอถ่ายเสร็จก็เช็คดู แล้วก็ต้งตกใจเพราะเห็นหน้าคนอยู่ข้างหลังพวกเธอ ป่านและเพื่อนๆกลัวมากรีบลบคลิปนั้นโดยทันที มาถึงวันอาทิตย์ป่านกำลังเล่นกับเพื่อนอยู่ที่ท่าน้ำ สายตาป่านก็เลือบไปเห็นตุ๊กตาลอยอยู่แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรกับมัน ตุ๊กตาลอยน้ำดูหน้ากลัวทำให้ป่านนึกถึงหน้าคนในคลิปเมื่อวาน แต่เธพยายามจะสลัดความคิดนี้ไปเพราะทำให้คิดมากป่าวๆวันจันทร์ป่านก็ไปเรียนตามปกติ ขณะที่เรียนอยู่นั้นจู่ๆคุณครูก็ถามป่านว่าหัวหน้าห้องใครอยู่ข้างหลังเธอนะ แต่พูดยังไม่ทันขาดคำคุณครูก็ตาโตและรีบเดินออกจากห้องไป ทำให้นักเรียนภายในห้องงงมากเพื่อนๆบางคนจึงมองมาทางป่านแล้วก็รีบหันหน้ากลับไปด้วยท่าทางตกใจกลัว บางคนก็ขอไปห้องน้ำแล้วก็รีบวิ่งไปเฉยๆทั้งๆที่ป่ายยังไม่ได้อนุญาติเลย พอเลิกเรียนป่านก็ไปรับน้องที่ชั้นอนุบาลน้องดูกลัวๆทั้งๆที่น้องของป่านเป็นคนที่ไม่กลัวอะไรง่ายๆ แต่ป่านก็ไม่ได้ถามอะไร จากนั้นทั้งสองก็มารอคุณตาที่โรงอาหาร ระหว่างที่รอคุณตามารับป่านก็พาน้องไปซื้อของกินเหมือนปกติในระหว่างที่เดินไปก็เห็นว่า เด็กๆหลายคนมองมาที่ป่านด้วยสีหน้าหวาดกลัวบางคนน้ำตาคลอเบ้า บางคนก็กรีดร้องแล้ววิ่งหนี้ไป ป่านงงมากแต่ไม่ได้สนใจอะไรจึงเดินซื้อของต่อ เมื่อป่านไปซื้ของกับแม่ค้าก็สั่งเกตุกว่า แม่ค้ามีท่าทีแปลกๆแกหยิบขนมให้โดยที่ไม่สบตา ป่านแปลกใจกับคนต่างๆเหล่านั้นแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงจึงเดินกลับไปเพื่อไปรอคุณตา พอคุณตามารับกลับบ้านระหว่างที่เดินทางกลับจนถึงบ้านคุณตาก็ไม่พูดอะไรเลยทั้งๆที่ปกติแล้วคุณตาจะเป็นคนชอบคุยเป็นอย่างมาก กลางดึกของคืนนั้นป่านรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ก็ไม่รู้เวลาเท่าไหรแล้วเธอหายใจไม่ออก ลุกไม่ขึ้น พยายามปลุกยายที่นอนข้างๆให้ตื่น แต่ยายก็นอนอยู่แบบไม่รู้สึกตัว ตอนนั้นป่านเห็นผู้ชายตัวโตจ่องมาที่เธอ มันทำให้ป่านกลัวมากถึงแม้ว่าตอนนั้นจะไร้ซึ่งเรี้ยวแรง แต่ป่านก็ใช้พลังทั้งหมดที่ยังคงเหลืออยู่บอกกันร่างนั้นไปว่า "ถ้าอยากจะให้ทำบุญไปก็ได้นะ พรุ่งนี้หนูจะทำให้หนูกลัวแล้ว" แต่ร่างนั้นกลับบอกว่า "กูไม่ต้องการกูต้องการวิณญาณของมึง" ป่านก็ร้องกรี้ดลั่นแล้วพูดซ้ำไปซ้ำมาว่า "กลัวแล้วปล่อยหนูไปเถอะ" สักพักป่านก็รู้สึกตัวเหมือนหลุดออกจากอะไรได้สักอย่างก็เห็นยายนั่งจับตัวป่านอยู่แล้วมองมา เมื่อป่านมองเห็นยายเธอก็ร้องไห้ ยายบอกว่าเห็นป่านหายใจหอบมากยายตกใจนึกว่าป่านไม่สบาย ป่านจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ยายฟัง วันรุ่งขึ้นยายจึงพาป่านไปทำบุญที่วัดและหลวงพ่อก็ได้มองพระเอาไว้ให้กับป่าน ป่านจึงแขวนพระเสร็จนั้นเอาไว้ที่คอโดยตลอดหลังจากนั้นก็ไม่เจอเรื่องหน้าขนลุกอีก จนถึงตอนนี้ป่านก็ยังหาคำตอบไม่ได้ว่า ทำไมร่างนั้นถึงคอยตามและต้องการวิณญาณของเธอ และเรื่องก็มีเพียงเท่านี้ครับขอขอบคุณผู้ที่มาอ่านทุกท่าน

ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด