เราต้องขอแนะนำตัวก่อนว่าเราชื่ออั้มเป็นคนกรุงเทพ แต่ด้วยความเป็นเด็กมหาลัยและเป็นคนชอบเที่ยวมากถึงไปเที่ยวต่างจังหวัดบ่อยๆคนเดียว เรื่องที่จะเล่าต่อปนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อปลายปีที่แล้ว ซึ่งเราได้ไปเที่ยวที่เชียงใหม่ ตอนแรกเราวางแผนไว้ว่าจะไปเที่ยวกัน 2 คืน 3 วันจึงติดต่อกับเพื่อนที่ชื่อแป้งเอาไว้ คือแป้งเป็นเพื่อนอยู่ในสมัยมัธยมแต่มาเรียนต่อที่เชียงใหม่ ซึ่งเรากับแป้งสนิทกันมากจึงขอไปอยู่ด้วยกันสะเลย เรามาถึงเชียงใหม่ตอนบ่ายๆ เลยโทรให้แป้งมารับที่สถานีรถไป หลังจากนั้นแป้งก็พาเราไปนั่งจิบกาแฟชิวๆที่หน้ามอ ก็คุยกันไปเลื่อยเกี่ยวกับสารทุกสุกดิบ ตามภาษาคนไม่ได้เจอมาเป็นเวลานานตอนนี้พักอยู่กับรูมเมจที่มด ซึ่งมดเป็นคนเชียงใหม่เรียนอยู่ในคณะเดียวกันแต่ช่วงนี้นางมีปัญหากับแฟน ทะเลาะกับแฟนเป็นประจำ ตกเย็นที่เราทานหมูกะทะกับแป้งเสร็จด้วยความเป็นห่วงเพื่อนจึงโทรหามดว่าตอนนี้อยู่ไหนทำอะไร คำตอบที่ได้คืออยู่ที่ห้องเหมือนเดิม ฝากซื้อข้าวกับยาพารามาด้วยละกัน อั้มกับแป้งก็เลยไปซื้อข้าวกับยา ระหว่างทางแป้งก็บอกเราว่าเวลานางทะเลาะกับแฟนนางจะชอบนอนโทรมอยู่ที่ห้อง แต่อย่าไปกังวลเลยสักพักมันก็ดีกันเอง เมื่อเรามาถึงห้องก็เห็นมดนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง จากนั้นแป้งก็แนะนำเราให้กับมดว่าคืนนี้จะมานอนด้วย ซึ่งมดก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรแป้งก็จัดเตรียมที่นอนให้กับเรา ในห้องของแป้งถือว่าไม่ได้ใหญ่มาก ในห้องก็จะมีเตียงใหญ่ๆ 1 เตียงตู้เสื้อผ้าแล้วก็โต๊ะแป้ง ข้างนอนมีเพียงประตูกระจกกั้นไว้ ซึ่งบอกก่อนว่าระเบียงข้างนอกห้องสวยมากเห็นวิวดอยสุเทพชัดแจ๋วเลยถือว่าไม่เลว ถัดจากประตูกระจกก็จะเป็นห้องน้ำ โดยรวมถือว่าน่าอยู่เลยทีเดียว เราก็รีบอาบน้ำอะไรเสร็จ ด้วยที่เราเหนื่อยจากการเดินทางจึงทำให้เราง่วงมาก เรานอนพอดีกับกระจกประตูบานเลื่อนของระเบียงห้องซึ่งไม่ได้ปิดผ้าม่านเอาไว้ แล้วก็เอามือถือมาตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้ตอนตี 5 เพราะเราแพนว่าจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่จุดชมวิวดอยสุเทพนตอนเช้า เมื่อนาฬิหาปลุกขึ้นในตอนตี 5 ด้วยความสลึมสลือในตอนเช้าก็เลยลืมตามองไปที่ระเบียงในจังหวะนั้นเองเราเห็นเหมือนมีใครโดดลงมา ห้องของแป้งซึ่งอยู่ชั้น 3 ห้องพักมีทั้งหมด 5 ชั้นด้วยความตกใจจึงรีบวิ่งออกไปนอนระเบียงกลัวว่าจะมีคนกระโดดตึก แต่กลับไม่พบอะไรเลยในใจก็ได้แต่คิดว่าเราตาฝากไปเอง พอเราอาบน้ำเสร็จเราก็ปลุกแป้งให้ไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้ไปดูประอาทิตย์ขึ้้นทันหลังจากที่เรากับแป้งเตรียมตัวกันแล้วเราก็รีบออกจากห้องโดยทันทีทิ้งให้มดอยู่ที่ห้องคนเดียว เรากับแป้งไปดูพระอาทิตย์ขึ้นเสร็จก็ไปส่วนสัตว์ต่อ แล้วตอยบ่ายๆก็เข้ามาเที่ยวที่มหาลัย ตอนเย็ฯเรากับแป้งก็เลยตกลงกันว่า จะไปเที่ยวผับกันแต่ต้องกลับไปที่ห้องของแป้งเพื่อนไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อน สำหรับการไปเที่ยวคืนนี้ พอไปถึงห้องก็เห็นว่ามดยังนอนซมอยู่ที่ห้อง ตอนนั้นแป้งเข้าไปอาบน้ำก่อน ระหว่างแป้งอาบน้ำนั้นมดก็บอกกันเราว่า เราเครียดทำไมชีวิตเราต้องมาเจอคนเฮงซวยแบบนี้ด้วย ตอนนั้นมดก็ลองไห้โฮออกมาเราก็ได้แต่ปลอบใจ เพราะเรารู้ว่ามีปัญหาเกี่ยวกับทะเลาะกับแฟนเอาหน่าชีวิตมีขึ้นลงเป็นธรรมดาใครมันจะไปเจอกับเรื่องร้ายๆได้ตลอด เราก็ได้แต่บอกมดว่าให้อดทนเข้าไป พอเราได้อาบน้ำกันเสร็จหมดแล้ว ก็เดินทางไปที่ผับแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ เที่ยวกับจนประมารตี 1 กว่าเรากับแป้งก็มาถึงห้องซึ่งพบว่าห้องถูกล็อคจากด้านในจึงเปิดเข้าห้องไปไม่ได้แป้งจึงเคาะประตูเรียกหลายทีได้ยินเสียงแต่เก่าอี้อยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งเหมือนมีคนลุกแต่ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ แป้งจึงโทรหามดด้วยความเป็นห่วง โทรศัพท์ของมดดังขึ้นแต่ไม่มีคนรับสายแป้งเคาะประตูเรียกมดเสียงดังมากจนข้างห้องออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ในระหว่างนั้นภายในห้องมีเสียงตกลงมา เหมือนทุกอย่างในห้องถูกขยับพร้อมกัน แป้งจึงบอกให้เราไปตามยามข้างล่างให้หน่อยส่วนตัวแป้งเองจะปีนระเบียงห้องข้างๆเพื่อเข้าไปในห้องของตัวเอง เราก็รีบวิ่งไปตามยามข้างล่างเราก็เลยบอกยามไปว่า เพื่อนอยู่ในห้องแต่ไม่ยอมเปิดประตูแล้วกลัวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขั้น ในขณะที่กำลังเดินไปห้องนั้นก็ได้ยินเสียงมีคนเรียกจากด้านหลังเรียกว่า อั้มกลับมาแล้วหรอแป้งละ พอเราหันกลับไปกับเห็นมดอยู่ด้านหลังเรา แล้วเราก็เลยถามมดไปว่า มดไม่ได้อยู่ในห้องหรอกหรอเราถามด้วยความสงสัยเมื่อกี้แฟนเรามาหาเราเลยออกไปหาอะไรกินมา แต่ดันลืมโทรศัพท์เอาไว้ในห้อง ตอนนั้นเรารีบวิ่งเข้าไปในห้องจึงเห็นว่าประตูถูกเปิดออกแต่แป้งนั้นไม่ได้อยู่ที่ห้อง จึงได้ไปเคาะห้องข้างๆที่แป้งขอเข้าไปเพื่อนปีนเข้าห้องตัวเอง พอเข้าไปก็เห็นแป้งนั่งตัวสั่นผวา เรากับมดก็เลยถามว่าเกิดอะไรขึ้น แป้งก็เอาแต่พูดว่า "ไม่อยู่แล้ว ไม่อยู่ที่นี่แล้ว ขอไปอยู่ที่อื่นได้ไหมกลัว" ถึงกับร้องไห้ออกมาเพื่อนข้างห้องได้บอกเราว่า เมื่อกี่ตอนที่เพื่อนของเรากำลังปีนข้ามห้องไป ตอนนั้นเขาก็ช่วยจับเพื่อนเอาไว้กลัวว่าเพื่อนจะตกลงมา ตอนที่เพื่อนของเรากำลังจะชะโงกหน้าข้ามกำแพงไปในห้องของตัวเอง ตอนนั้นเพื่อนเหมือนมีอาการอะไรสักอย่าง รีบกลับเข้ามาที่ข้างๆทันทีถามว่าเป็ฯอะไรก็ไม่ยอมตอบเขาก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน สุดท้ายก็เลยบอกไปว่าไปนอนที่หอของแฟนมดก็ได้พรุ่งนี้เช้าค่อยเข้ามาใหม่ แล้วเดียวค่อยมาถามแป้งอีกทีว่าเรื่องมันเกิดอะไรขึ้น และแป้งก็ยอมเล่าว่าเจออะไร ตอนนั้นคิดว่ามดจะคิดสั้นเลยขอคนข้างห้องเพื่อเข้าไปดูเพื่อนใรห้องของตัวเอง แต่ตอนที่เอาหัวชะโงกข้ามไปดูนั้นในห้องมีแต่ไฟจากโต๊ะแป้งเท่านั้นที่เปิดไว้ ตรงกลางห้องเจอคนยืนอยูนึกในใจว่าไม่ใช่มดแน่ๆเป็นผู้หญิงตัวสูงผมยาวใส่เสื้อสีขาวที่เห็นคือเขาหันหน้าเข้าไปในโต๊ะเครื่องแป้ง จากนั้นเขาก็หันมาหาเราจากนั้นเราก็สติแตกไปเลยเรายังจำใบหน้านั้นได้ดี หลังจากวันนั้นเรากลับมากรุงเทพแล้วติดต่อกลับไปหาแป้ง แป้งก็บอกว่าตั้งแต่วันนั้นแป้งกับมดก็ได้ย้ายออกในวันนั้นเลย ด้วยเหตุผลว่าเมื่อนึกถึงหน้าผู้หญิงคนนั้นแล้วไม่อยากอยู่ห้องนี้อีกต่อไป และเรื่องก็มีเพียงเท่านี้ครับขอขอบคุณผู้ที่มาอ่านทุกท่าน
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น