เรื่องนี้มันเกิดขึ้นในงานเกษียรของคุณครูผมเองผมกับเพื่อนเป็นนักดนตรีของโรงเรียน ครูสอนดนตรีจึงให้ผมเป็นเล่นในงานนี้ หลังจ่กที่ซ้อมมาพอสมควรก็มาถึงวันงาน พวกเราเล่นดนตรีไปหลายเพลงจนจบงานแล้วก็มานั่งดื่มกินกัน พองานเลิกทุกคนกลับกันหมดแล้ว พวกเราก็น้ำอาหารที่กินกันอยู่ย้ายกันไปกินกันที่ห้องดนตรีไทย พอมาถึงก็พากันดื่มกินและก็เปิดเพลงเต้นกันตามภาษาวัยรุ่น พอเมาได้ที่เพื่อนบางคนก็เริ่มเล่นอะไรพิเลน ปาขวดเหล้าที่หมดแล้วโยนไปโยนมา จนขวดนั้นกระเด็ดไปโดนศาลศาลหนึ่ง ที่อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าห้องดนตรี เมื่อผมเห็นก็บอกเพื่อนให้หยุดเล่นอะไรแบบนี้แล้วบอกมันให้ยกมือไหว้ ขอโทษเข้าที่ที่ศาลนั้น ด้วยความเมาเพื่อนผมคนนั้นก็พูดขึ้นมาว่า "มึงจะกลัวอะไรวะผีอะมันมีจริงสะที่ไหน ฮ่าๆ" ผมก็เลยเงียบไปและไม่พูดอะไรต่อในขณะที่เรานั่งดื่มกินกันอยู่ ผมก็มีความรู้สึกว่าเหมือนมีอะไรบางอย่างอยู่ที่หางตาของผม เมื่อผมหันไปก็เห็นศาลแต่ว่ามันเหมือนมีอะไรแกว่งอยู่ที่ด้านบน ผมค่อยๆเงิยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งแกว่งขาอยู่บนต้นไม้ใหญ่ตนนั้น เธอใส่เสื้อขาวนุ่งจงกเบนเหมือนคนโบราณ ผมคิดว่าอาจจะเมาแล้วตาฝาดไป ก็เลยหลับตาแล้วลืมตาขึ้นมามองอีกครั้ง ก็เห็นผู้หญิงคนนั้นยืนขึ้นแล้วมองมาทางพวกผม ตอนนั้นผมเริ่มใจคอไม่ดีแล้วจึงรีบสะกิดเพื่อนๆ แล้วถามว่าเห็นผู้หญิงยืนอยู่บนกิ่งไม้เหมือนกันไหม ทุกคนหันไปมองแล้วก็นิ่งไป สักพักก็ตะโกนร้องเสียงดังโวยวาย และพากันวิ่งหนีสุดชีวิต แล้วพอตั้งสติได้ก็ค่อยๆเดินกลับไป ยังห้องดนตรีอีกครั้ง ปรากฏว่าไม่เห็นเธอคนนั้นแล้ว พวกเราจึงรีบเก็บของและปิดห้องดนตรีจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน พอผมกลับมาถึงบ้านก็อาบน้ำนอน เพราะเหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ว จนเวลาประมาณตี 2 เพื่อนผมคนนั้นก็โทรมาบอกว่า "มึงเงียบเลยนะอย่าพึ่งถามอะไรกูจะขอไปนอนด้วย เปิดประตูให้ดูด้วย" ไม่นานนักเพื่อนผมก็เดินทางมาถึง พอมาถึงห้องมันก็โดดขึ้นที่นอนแล้วห่มผ้าคลุมโปงไม่พูดอะไรกับผมสักคำ ผมก็เลยปิดไฟและล้มตัวลงนอน แต่พอนอนไปได้สักพักหนึ่งก็ได้ยินเสียงเพื่อนผมละเมอว่า "กลัวแล้ว อย่าทำอะไรผมเลย" มันพูดแบบนี้ซ้ำๆอยู่หลายครั้งจนผมต้องลุกมาปลุกมันแล้วถามว่าเป็นอะไรแต่มันก็ไม่ตอบ ผมเห็นว่าเพื่อนผมมันตัวสั้นและร้องไห้หนักมาก พอมันเริ่มสงบลงผมก็ถามมันอีกครั้งว่ามันเกิดอะไรขึ้นแล้วมันก็บอกว่า "มันฝันเห็นผีที่อยู่หน้าห้องดนตรี" เธอคนนั้นมาบอกว่า "ถ้ามึงทำอีกกูจะพามึงมาอยู่กับกูด้วย" ทำให้ภาพนั้นมันวนเวียนอยู่ในหัวของเพื่อนผมมันกลัวมาก และหลังจากนั้นมันก็ชวนผมไปเป็นเพื่อนเพื่อไปขอขมาที่ศาลหน้าห้องดนตรี และมันก็ไม่กล้าไปหน้าห้องดนตรีไทยอีกเลย และเรื่องก็มีเพียงเท่านี้ครับขอขอบคุณผู้ที่มาอ่านทุกท่าน
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น