เมื่อปลายปี 2555 เราได้มีโอกาสเดินทางไปยังบ้านพักของพ่อที่จังหวัดลพบุรีซึ่งพ่อทำงานอยู่ที่นี่ได้เจอะเจอกับเหตุการณ์สยองขวัญที่ชีวิตนี้ไม่มีทางลืมวันนั้นเรามาถึงลพบุรีประมาณ 10 โมงแต่ก็ยังไม่ได้เข้าไปหาพ่อที่บ้านขับรถลัดเลาะหาที่เที่ยวไปเรื่อยๆเราไม่มีโอกาสได้มาแวะเที่ยวแวะกินถึงบ่ายแก่ๆถึงตัดสินใจกลับมาถึงบ้านก็สวัสดีพ่อพูดคุยกันนิดหน่อยพอบอกว่าให้เราขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจะได้ลงมาทานข้าวพร้อมกันต้องอธิบายลักษณะบ้านบ้านหลังนี้เป็นบ้านปูน 2 ชั้นฝั่งตรงข้ามบ้านเป็นป่าหญ้า แล้วก็มีต้นก้ามปูใหญ่สูงตระหง่านอายุไม่ได้ต่ำกว่า 30 ถึง 40 ปีบ้านหลังนี้นอกจากพ่อแล้วก็ยังมีลุงจิตเป็นเพื่อนพ่อและภรรยาของแกอาศัยอยู่ด้วยเราทั้งสี่คนนั่งทานข้าวไปดูทีวีไปทางหลังทานข้าวเสร็จก็นั่งทานผลไม้แล้วก็คุยสัพเพเหระเกือบ 4 ทุ่มก็แยกย้ายกันเข้าห้องนอนรุ่งกิจกับภรรยาแกนอนที่ชั้นล่างของบ้านสวนเรานอนห้องใกล้ๆห้องๆซึ่งแต่เดิมเป็นห้องผู้ชายโรคจิตที่ตอนนี้เขาไปทำงานอยู่ที่เมืองนอกนานๆจะกลับบ้านมาสักทีหลังจากเข้าห้องมาได้สักพักพอก็มาเคาะประตูเรียก เราเปิดประตูออกไปถามพ่อว่ามีอะไรเหรอพ่อพ่อเราบอกว่าคืนนี้นอนที่เห็นลืมสวดมนต์บอกเจ้าที่เจ้าทางด้วยนะแล้วก็ถ้าเด็กๆได้ยินเสียงอะไรผิดปกติห้ามลุกมาดูห้ามถามห้ามพูดอะไรทั้งนั้นเข้าใจไหมเราค่อนข้างแปลกใจกับสิ่งที่พ่อพูดแต่ก็พยักหน้ารับทราบแม้ในใจตอนนี้อยากจะถามว่าไปแต่ก็พอจะรู้ก็คงไม่บอกจริงๆมันไม่ได้มีอะไรเพราะอาจจะมาแค่เตือนตามปกติเพราะพ่อรู้ว่าเรามีสัมผัสที่ 6 ชอบเห็นภูตผีวิญญาณเที่ยงคืนกว่าแล้วเรานั่งนอนดูทีวีอยู่ความคิดแปลกที่ทำให้นอนไม่หลับก็เลยดูนั่น ดูนี่ไปเรื่อย นอนคิดว่าพรุ่งนี้จะไปไหนอีกทีมาที่นี่ทั้งทีก็ต้องเที่ยวให้คุ้มแล้วก็คงปล่อยหลักไปรู้สึกตัวอีกทีตอนตี 2 กว่าๆรู้สึกปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำแต่ห้องน้ำมันอยู่ชั้นล่างต้องเดินออกจากห้องและเดินออกไปนอกห้องไม่มืดอย่างที่คิดคงเป็นเพราะตำแหน่งของเสาไฟฟ้าที่อยู่หน้าบ้านพอดีขึ้นทำให้ความสว่างสาดเข้ามาถึงในบ้านแต่ระหว่างที่เรากำลังเดินลงบันไดไปชั้นล่างถึงตอนนี้ก็ยืนอยู่ตรงทางเชื่อมบันไดจากตรงนี้เรามองผ่านหน้าต่างออกไปยังถนนหน้าบ้านตำแหน่งของหน้าต่างที่เรายืนอยู่เยื้องกับต้นก้ามปูเล็กน้อยและระหว่างที่เราสบสายตาไปเรื่อยเราก็เห็นผู้หญิงคน 1 เดินอยู่ข้างทางแต่งตัวแบบชาวบ้านนุ่งผ้าถุงใส่เสื้อยืดสีขาวสวมรองเท้าแตะตอนนั้นในใจเธอเป็นชาวบ้านแถวนี้ที่น่าจะออกมาหากบหาเขียดหรือไม่ก็อาจจะไปไหนมาแล้วก็เพิ่งกลับมาก็ได้เพราะเห็นแบบนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรกำลังจะก้าวขาเดินลงบันไดไปต่ออยู่ดีๆก็มีเสียงหอนดังต่อกันมาเป็นทอดทอดระงมไปทั่วจากที่จะเข้าขาลงบันไดไปชั้นล่างตอนนี้กลายเป็นเปลี่ยนใจไม่ไปละห้องน้ำอั้นไว้ดีกว่าแต่ยังไม่ทันจะได้เดินกลับขึ้นไปชั้น 2 เหมือนมีบางอย่างไว้ใจให้เราหันกลับไปมองที่ต้นก้ามปูอีกครั้งและสิ่งที่เราเห็นก็คือผู้หญิงคนนั้นชื่ออยู่ใต้ต้นก้ามปูและกำลังจะปีนขึ้นไปเราค่อนข้างตกใจในสิ่งที่เราเห็นแต่ด้วยความอยากรู้ก็ยังยืนมองแต่ไม่คลาดสายตาจนเผลอหลุดปากออกไปว่าเป็นก็ไปทำไมวะและไม่นานคำตอบก็มาถึงเมื่อผู้หญิงคนนี้ปีนขึ้นไปบนต้นก้ามปูสำเร็จตอนนี้เราไม่เห็นตัวผู้หญิงคนนั้นแล้วเพราะต้นก้ามปูคนข้างมืดจนมองไม่ค่อยชัดว่าผู้หญิงคนนั้นอยู่บริเวณไหนของต้นหลังจากนั้นไม่กี่วินาที เราก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้หญิงเสียงนั้นดังและแหลมมากตอนนั้นสายตาเราก็ยังจับจ้องที่ต้นก้ามปูเสียงกรีดร้องหยุดไปเลยอยู่ๆก็มีร่างของคนร่วงมาจากต้นก้ามปูเพียงแต่ดังนั้นไม่ได้ร่วงลงมาที่พื้นล่างนั้นคอยตกแต่งกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งของต้นก้ามปูโดยมีสิ่งหนึ่งรัฐอยู่ที่ลำคอร่างนั้นแล้วเสียงกรีดร้องขอกลับมาอีกครั้งพร้อมกับเสียงหมาหอนโหยหวนอย่างต่อเนื่องเราตื่นมาอีกทีที่ห้องรับแขกตอนเที่ยงของทุกวันครั้งแรกที่ได้ยินออกมาจากพ่อเจอจนได้ขนาดเตือนแล้วนะหลังจากที่พูดคุยกันได้จับใจความได้ว่าผู้หญิงคนนี้เมื่อถูก คอตายใต้ต้นก้ามปูเมื่อสองอาทิตย์ก่อนเพราะว่าสามีเขาหนีไปกับเมียน้อยทิ้งหนี้สินไว้ให้รับผิดชอบมากมายคงเครียดและหาทางออกให้ชีวิตตัวเองแบบนี้พ่อบอกว่าจะได้ยินเสียงกรีดร้องนี้ทุกคืนตั้งแต่เกิดเรื่องไม่พอไม่เคยออกมาดูเพราะพ่อรู้ว่าคืออะไรอีกอย่างอีกอย่างก็แรงมากขนาดเอาพระมาทำพิธียังไม่ไปไหนเลยและนี่ก็คือเรื่องราวที่เราไปประสบพบเจอมาตอนที่ไปเยี่ยมพ่อที่จังหวัดลพบุรี
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น