เรื่องนี้ผมได้ฟังมาจากพ่อผมเองเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในสมัยที่พ่อยังหนุ่มๆเพราะเราว่าในสมัยหนุ่มพอได้ไปจีบสาวชื่อดาวที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งห่างจากหมู่บ้านของพ่อไปลาวๆ 3 กิโลเมตรการเดินทางก็ต้องใช้รถจักรยานปั่นไปมาหาสู่กันส่วนมากจะเป็นพ่อที่ไปหาดราไวย์ๆจนสร้างที่อยู่บ้านสาวค่ำมืดดึกดื่นก็เพราะความกลัวที่กลับถึงนี่แหละมันเลยเกิดเรื่องที่พ่อบอกว่าจำไปจนตายเพราะเราว่าคืนนั้นที่หมู่บ้านของดาวมีงานฉลองกฐินมีการละเล่นต่างๆมากมายทั้งลิเกดนตรีรำวงวัดที่หมู่บ้านของดาวใหญ่พอสมควรต้องจัดงานใหญ่ ต้มยำก็มีหรือจะพลาดนานๆจะมีงานใหญ่ๆแถวหมู่บ้านสักที ไม่ต้องปั่นจักรยานไปเถอะสิ่งสำคัญกว่านั้นคือการได้ไปเที่ยวกับดาวเส้นทางที่จะไปในหมู่บ้านของดาวนั้นมี 2 เส้นทางเส้นทางแรกเส้นทางหลักที่มีคนใช้เดินทางเป็นประจำจะไม่ค่อยเปลี่ยวมากเท่าไหร่ที่บ้านคุณอยู่เป็นระยะระยะส่วนอีกเส้นทางหนึ่งจะเป็นทางลัดสามารถลดระยะทางจากเส้นทางหลักได้ราว 1 กิโลเมตรและเส้นทางนี้จะเปลี่ยวมากบ้านคนไม่ค่อยมีส่วนมากจะเป็นป่าเป็นสวนเดินทางตอนกลางคืนหากจำเป็นก็จะต้องใช้เดินทางนี้ตอนกลางวันเท่านั้นจึงไม่ค่อยมีคนใช้เส้นทางสักเท่าไหร่ในตอนกลางคืนพ่อกับดาวพากันเที่ยวงานกันเพลินที่วัดเกือบเที่ยงคืนจึงได้พากลับบ้านพ่อไปส่งดาวที่บ้านก่อนแล้วจึงปั่นจักรยานกลับบ้าน ขากลับพอเลือกเส้นทางลัดเพราะมันจะได้ไปถึงบ้านไวหน่อยอีกอย่างพ่อไม่ใช่คนที่จะกลัวอะไรง่ายๆก็เลยกลับทางลัดคืนนั้นเป็นคืนที่เธอสว่างจ้าพอจะมองเห็นข้างทางบ้างระหว่างที่ปั่นจักรยานอยู่แล้วเกิดท้องขึ้นมากลางทางเลยแวะจอดข้างทางเพื่อจะชี้ตรงจุดที่พอจะมีต้นขนุนต้นใหญ่ต้นหนึ่งมองลงไปข้างทางเป็นสวนกล้วยไม่มีทางเดินเล็กๆเพื่อเข้าสวนกล้วยจะมีห้างเล็กๆเอาไว้สำหรับแร่ไปกล้วยที่ตัดมาแล้วเอามาพับและมัดสายตาก็มองไปทางนั้นเห็นเงาดำคนที่นั่งอยู่ในห้างนั้นอย่าจากจุดที่ยืนอยู่กับห้างนะจะห่างประมาณ 15 เมตรมองดูให้แน่ใจก่อนว่าเป็นเงาคนแน่ๆเลยสงสัย ใครมานั่งอะไรดึกดื่นป่านนี้จะเป็นคนที่ออกล่านกล่าหนูจะไม่คิดอะไรก็ทำตามจักรยานเตรียมจะปัดออกมามีเวลาไม่ถึง 5 วินาทีก็ต้องสะดุ้งร้องไห้หาพ่อที่ทำให้พ่อต้องหน้าซีดขาสั้น แต่ก็เป็นผู้ชายใส่เสื้อสีขาวมีเลือดท่วมตัวและที่สำคัญที่หัวของผู้ชายคนนั้นมันถูกฟันเอียงแบบสะพายเล็กเพราะเหตุดังนั้นก็กระโดดคร่อมจักรยานปั่นย้อนกลับไปทางวัดออกมาจากวัดยังไม่ไกลมากเพราะมันไปได้สัก 50 เมตรความรู้สึกว่ารถมันหนักๆกลับไปมองผู้ชายคนนั้นเกาะท้ายรถจักรยานมาด้วยออกมาในลักษณะเหมือนคนถูกล่าอะไรประมาณนี้ถึงตอนนั้นพ่อสติแตกแล้วทิ้งรถจักรยานวิ่งก้าววิ่งไปนานแค่ไหนไม่รู้ถึงวัดเพราะถึงวัดก็มีตรงไปหาซุ้มดอกไม้ธูปเทียนสำหรับไหว้พระนั่งตัวสั่นแบบนั้นจนคนที่จัดดอกไม้ในซุ้มว่าถามก็ไม่ตอบอะไรชุดหลวงพ่อเจ้าอาวาสมาเห็นแต่ถามพ่อว่าได้สติจึงเล่าเรื่องให้หลวงพ่อฟังหลวงพ่อได้ฟัง พูดว่าที่ตรงนั้นเคยมีคนถูกฆ่าตายถูกฟันหัวแล้วเอาศพมาทิ้งไว้ในห้างนั้นเพราะเจ้าของสวนกล้วยรู้ข่าวก็ประกาศขายสวนเลยแต่ก็ไม่มีใครมาซื้อกลายเป็นสวนกล้วยร้างไปเลยและนี่ก็คือประสบการณ์หลอนของพ่อที่ได้เล่าให้ผมฟัง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น