เด็กศาลาแดง !!

          เรื่องที่จะเล่านี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อ 5-6 ปีที่ผ่านมา บ้านขอแป้งอยู่ในซอย 3 ซึ่งไม่ห่างจากซอย 4 มากนักที่หน้าซอย 4 จะมีศาลาให้ผู้คนได้มานั่งได้ เนื่องจากถนนหน้าปากซอยค่อนข้างเปลี่ยว จึงไม่ค่อยมีใครเข้ามาใช้ศาลาสักเท่าไหรไม่นานศาลาแห่งนี้ก็หลายเป็นแหล่งมั่วสุมของกลุ่มวัยรุ่นที่เรียกตัวเองว่า "เด็กศาลาแดง" มีเสียงเล่าลือกันว่าเด็กศาลาแดงมักจะพากันไปดมกาวในป่าที่อยู่ด้านหลังศาลา ถ้าผู้คนแถวนั้นเห็นรถมอเตอร์ไซต์จอดอยู่หลายๆคัน ก็มักจะเลี่ยงไม่กล้าเข้าไปใกล้ เพราะกลัวพวกที่ดมกาวจนขาดสติ จะเข้ามาทำร้ายหรือเขามาจี้ปล้นเอาได้ วันหนึ่งเพื่อนของแป้งก็เข้ามาเล่าให้ฟังว่ามีคนไปเจอศพของแบงค์ที่เป็นรุ่นน้องในโรงเรียนเดียวกับแป้ง สภาพศพมีคนคีที่ศรีษะในมือถือกาวมาสวมชุดพละชุดสีขาวกางเกงสีน้ำเงิน นอนคว่ำหน้าอยู่ในน้ำความลึกประมาณข้อเท้าในป่าใกล้กับศาลาแดง ตำรวจสันนิษฐานว่าเขาเสียชีวิตจากการดมกาวแป้งคิดว่าเป็นการตายที่แปลกมาก แต่ฐานะยากจนและไม่ติใจสาเหตุการณ์ตาย คนในหมู่บ้านจึงรวบรวมเงินจำนวนหนึ่งแล้วมองให้ญาติ แล้วทำศพของแบงค์ไปบำเพ็ญกุศลตั้งแต่นั้นมาก็จะมีเหตุการณ์แปลกๆที่ศาลาซอย 4 แม้แต่เด็กศาลาแดงเองก็ตามก็ไม่กล้าเข้าไปที่ศาลาแดงอีกเลย เวลาผ่านไปอีก 2-3 ปีต่อมาแป้งก็ได้ทำงานร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นร้านที่เปิดตอนเย็นกว่าจะปิดร้านก็ดึกมากแล้ว บางวันแป้งจะขี่รถมอเตอร์ไซต์มาเองบางวันก็ให้แฟนหรือพี่ที่ร้านไปส่ง คืนหนึ่งร้านปิดประมาณ 5 ทุ่มครึ่ง ก่อนหน้านั้นแฟนของแป้งโทรมาบอกแล้วว่าติดธุระมารับไม่ได้ แป้งจึงขอให้พี่เตยซึ่งเป็นพี่ผู้ชายที่พึ่งเข้ามาทำงานใหม่ให้ช่วยไปส่งเธอที่บ้าน สักพักพี่ที่ร้านอีกคนก็ของติดรถไปลลงที่ซอย 4 ด้วย เต้ยจึงขับรถไปส่งทั้ง แป้งและหมวยเพราะเป็นเส้นทางเดียวกันพอออกจากร้านไปประมาณ 5 นาทีก็ถึงซอย 4 แป้งพยายามไม่มองศาลาแดงเพราะรู้ถึงประวัติที่หน้ากลัว แล้วหมวยก็พูดกับเต้ยว่า ช่วยไปส่งถึงร้านเกมเลยได้ไหมพอดีแฟนไม่อยู่บ้านอาจจะอยู่ที่ร้านเกมก็ได้ แต่เต้ยปฏิเสธแล้วบอกว่า คงเข้าซอยไปถึงร้านเกมไม่ได้หรอกเดียวต้องไปส่งแป้งต่อด้วยไม่อยากเอารถของที่ร้านออกมานานๆเกรงใจพี่เจ้าของร้าน หมวยลงตรงศาลาแดงนี้แหละนะ เต้ยเป็นคนต่างจังหวัดพึ่งมาอยู่ที่นี้ได้ไม่นาน จึงไม่เคยรู้ประวัติของศาลาแดงพอเต้ยจอกรถหมวยก็เปิดประตู หันซ้ายหันขวา สีหน้าหวาดระแวง แล้วก็หันมาขอบคุณเต้ยในรถจากนั้นเธอก็รีบเดินเข้าซอย อย่างลุกรี้ลุกรนเหมือนกลัวจะเจออะไรสักอย่าง พอเต้ยออกรถแล้วขับต่อไป ก็ถึงโค้งหักศอกที่อยู่ไม่ไกลจากศาลาแดงมากนัก เต้ยเห็นอะไรบางอย่างจึงพูดด้วยความตกใจว่า "เห้ยแป้งเห็นเหมือนที่พี่เห็นไหม" ถึงแป้งจะไม่เห็นอะไร เธอก็ไม่อยากคุยอะไรในตอนนี้จึงตอบไปว่า "พี่เต้ยอย่าพึ่งพูดอะไรนะหนูกลัวเดียวพรุ่งนี้ไปคุยกันที่ร้านะ" แล้วทั้งคู่ก็เงียบกันตลอดทางจนมาถึงบ้าของแป้ง แป้งบอกขอบคุณแล้วรีบวิ่งเข้าไปในบ้านทันที ปล่อยให้เต้ยขับรถกลับร้านตามลำพัง วันต่อมาประมาณ 4 โมงเย็นแป้งก็เข้าไปทำงานที่ร้านตามปกติ จึงได้โอกาสจับกลุ่มกับคนในร้านแล้วถามเต้ยถึงเรื่องเมื่อคืน เต้ยทำสีหน้าแปลกใจแล้วตอบว่า "พี่เห็นเด็กผู้ชายวัยรุ่น ใส่ชุดเหมือนชุดพละยืนอยู่ตรงโค้งที่เราผ่าน" แป้งรีบถามาต่อว่า "พี่จำได้ไหมเด็กผู้ชายที่เห็น ใส่เสื้อกับกางเกงสีอะไร" พอเต้ยตอบว่า ใส่เสื้อสีขาวและกางเกงสีน้ำเงินเท่านั้น เด็กในร้านก็ตามฮือกันทั้งร้าน แล้วในที่สุดก็มีคนเราเรื่องของแบงค์ให้เต้ยฟัง หลังจากนั้นเต้ยก็ไม่กล้าผ่านไปแถวนั้นอีกเลย ส่วนการตายของแบงค์ก็ไม่มีใครรู้ว่านั้นคืออุบัติเหตุหรือฆาตกรรมแต่แป้งก็ขอให้วิญญาณของน้องคนนั้นไปสู่สุขติอย่าได้ต้องมาวนเวียนอยู่ที่ศาลาแดงนี้อีกเลย และเรื่องก็มีเพียงเท่านี้ครับขอขอบคุณผู้ที่มาอ่านทุกท่าน

ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด