จริงๆตัวเราเป็นคนเชื่อเรื่องผีมากนะ คือเเบบไม่ค่อยกล้าอยู่คนเดียวไม่ลบหลู่ เเต่พอมาเจอกับเรื่องนี้เข้าก็กลายเป็นคนกลัวผีเเบบมากเวอร์คูนสองเข้าไปอีก ก็ไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นที่บ้านของญาติใกล้ตัว เเล้วก็โครตเหลือเชื่อ ขอไม่บอกชื่อใครเลยนะ คือเมื่อก่อนตอนเราม.2 ทุกเสาร์อาทิต เราต้องไปนอนบ้านปู่กับย่า เวลาเราไปเราก็จะไปเล่นกับลูกพี่ลูกน้องตามภาษาเด็กน้อย คนที่บ้านนั้นก็มีปู่ ย่า ป้า ลูกป้า(ก็ลูกพี่ลูกน้องเรานั่นแหละ) เเล้วก็ยายทวด ปู่บอกเราว่ายายทวดพึ่งเป็นโรคซึมเศร้าเลยไม่ค่อยอยากคุยกับใครเเล้วไม่ค่อยทานข้าว ทำให้ตัวผอมมากก อยู่เเต่ในห้อง เหมือนคนลึกลับอะ เเต่ปู่ก็ไม่เคยบอกเราเลยว่าทำไมยายทวดถึงเป็นโรคซึมเศ้าเเบบนี้ ทุกครั้งที่ไป ปู่เราจะบอกตลอดว่าถ้าได้ยินเสียงอะไรเหมือนตกลงมาจากใต้หลังคา หรือเสียงกระเเทกดังๆมันคือเสียงหนูที่ชอบไปอยู่ในนั้น คือตอนเด็กๆเรากลัวมากเพราะเสียงใต้หลังคามันดังมากทุกครั้งที่เราไปนอน เเล้วเราจะไม่กล้าออกจากห้องเลย เเต่มีคืนนึงตอนเราไปอยู่ยาว เพราะปิดเทอม คือเราหิวน้ำมาก แล้วลูกป้าก็อยู่คนละห้อง เลยตัดสินใจลงไปคนเดียว คือบ้านเรามี 2 ชั้นอะ เเล้วจะอยู่หน้าห้องทวดเพราะห้องทวดอยู่ข้างล่างติดกับห้องครัว เราก็ลงไปเเบบรีบวิ่งมากเพราะกลัวมาก พอเราลงไปเปิดตู้เย็นกะว่าจะหยิบหนมไปด้วยเพราะหิวอีก พอเราหยิบเสดกำลังปิดตู้เย็นก็ได้ยินเสียงเหมือนเสียงคนร้องไห้เเต่เบามากอะ เหมือนเป็นเสียงเเหบๆไม่คุ้นหู ในใจก็คิดแล้วอะว่าผีแน่ๆเลยกำลังจะวิ่งเเล้ว เเต่เหมือนเราอุทานออกมาเสียงดังด้วยเพราะกลัว ยายทวดคงได้ยินมั้ง เพราะตอนเราหันไปทางห้องยายทวด เค้ากำลังหันหน้ามาทางเราเเล้วมองเเบบหน้านิ่งๆไม่พูดไม่อะไร เราเลยเเบบยายทวดเป็นไรป่าววะ หรือกูเสียงดังไป เลยบอกขอโทดคะเเล้วรีบวิ่งกลับขึ้นไปบนห้อง ตอนเราวิ่งขึ้นบันไดไปแล้ว กำลังจะเลี้ยวเข้าห้อง เราหันหลังลงไปดูหน้าห้องยายทวดอีกรอบ เห็นยายทวดยังยืนนิ่งๆแล้วมองมาทางเราอยู่เเบบนั้น เราเลยรีบวิ่งเข้าห้องไป พออีกวันเราสงสัยเราเลยไปถามลูกพี่ลูกน้องเราว่าที่นี่มีผีอ่อวะ มันเลยตอบเราว่าเพ้อเจ้อมีที่ไหนวะ เราก็เลยบอกว่าก็เมื่อคืนตูลงมากินน้ำอะ ได้ยินเสียงร้องไห้เเหบๆ มันจะเสียงใครวะ ลูกพี่ลูกน้องเราบอกว่าที่เมิงได้ยินอะเสียงยายทวดนี่แหละ คือลูกพี่ลูกน้องอยู่บ้านนี้ เเต่เราเเค่มาอยู่ตอนวันหยุดมันเลยรู้ทุกเรื่องอะ เราเลยถามต่อเลยจ้าว่า ทวดเค้าร้องทำไมวะ มันเลยตอบว่าก็เค้าเป็นโรคซึมเศร้าอะ คงคิดถึงเรื่องที่ลูกเค้าที่เป็นน้องปู่ตายตั้งเเต่เล็กๆมั้ง เราเลยฮะเเบบดังมาก คือเราก็มาบ้านนี้ตั้งแต่เด็กแต่ไม่เคยรู้เลยว่าปู่เรายังมีพี่น้องอีกคนด้วย โง่มาตลอด มันบอกเราว่ามันก็พึ่งมารู้เพราะแม่มันพึ่งเล่าให้ฟังไม่นานมานี้เอง เราก็อ่อเเล้วก็บ่นๆเรื่องที่ยายทวดจ้องเราไรงี้มันก็ตอบ ก็คนแก่ก็งี้แหละเมิง เราก็เออๆไป พอตอนกลางคืนเราให้ไอลูกพี่ลูกน้องมานอนด้วยเพราะ กลัวมาก เเต่ยิ้มมาช้ามากเราเลยออกไปตามเพาะคิดว่าเดี๋ยวยิ้มหลับห้องป้าไปซะก่อน แต่คืนนี้ที่เราเดินออกไป ดึกกว่าเมื่อคืนมากประมาน 5 ทุ่มใกล้เที่ยงคืน พอเราออกไปกำลังปิดประตู เดินออกมาได้ไม่กี่ก้าว แล้วเราตกใจมากเพราะดราเห็นยายทวดยืนอยู่เเล้วร้องไห้เสียงเมื่อคืนเปี๊ยบ คือเราก็งงว่าเห้ยขึ้นมาทำไมดึกดื่นป่านนี้วะ คือเราเห็นเค้ายืนร้องไห้เเล้วมองขึ้นไปบนฝ้าเพดานที่มีช่องอยู่ เเต่มีเเผ่นกระดานปิดไว้ คือมันมีตั้งนานเเล้วอะไอช่องเล็กๆเนี่ย ปู่บอกว่าไว้ดูหนูอะไรนี้ ข้างใต้มันก็จะมีบันไดเล็กๆให้ปีนขึ้นไปอะ ยายทวดก็เอาเเต่ร้องไห้เสียงแบบเเหบอะ เพราะเค้าเเก่ เเต่เราฟังเเล้วขนลุกยังไงไม่รู้เลยรีบกลับเข้าห้องไป แต่พอเราเข้าห้องไปได้แป็ปเดียว ก็มีเสียงคนมาเคาะประตู เราเลยถามไปเลยว่าใครวะ มันก็เคาะอีกรอบเราเลยตะโกนไปอีกว่าก็ถามว่า ก็ถามว่าใครวะ เเต่ไม่มีเสียงตอบ มีเเต่เสียงเคาะดังขึ้นเรื่อยๆๆสักแป็ปนึงแล้วหยุดไป เงียบไปแค่เเป็ปเดียวก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้น เหมือนเป็นเสียงของเด็กประมานนั้นหัวเราะเเบบน่าขนลุกอะ ดังขึ้นเรื่อยๆเราเลยเอาผ้าห่มคุมโปง คือแบบตอนนั้นคิดแล้วว่าใช่ เเต่ว่าพอเราคุมโปงได้แป็ปเดียว ก็มีเสียงเล็ดจากประตูขึ้นมาว่าเห้ยไอเป็นไรวะ เปิดประตูดิ ไม่งั้นตูกลับละนะ เราเลยอ้าวเสียงไอลูกพี่ลูกน้องหนิเลยรีบไปเปิดประตู ให้มันเข้ามา พอเข้ามาก็ด่าเราใหญ่ว่าเมิงทำ ยิ้มไรอยู่วะ ตูยืนเคาะประตูตั้งนานไม่เปิดสักที เราเลยตอบมันว่า เมิงมายืนเคาะนานเเล้วหรอ มันบอกก็เออดิ เกือบ10นาทีได้แล้วมั้งห่า เรางงมากเลยถามมันต่อว่าเเล้วเมิงไม่เห็นทวดหรอวะ มันบอกอ๋อกูเห็นตอนเค้ากำลังลงบันไดไปอะ เค้ามายืนร้องไห้ใต้ช่องตรงเพดานปะ เราเลยรีบตอบว่าเออๆรู้ได้ไงวะ มันบอกกูเห็นเหมือนเมิงนี่เเหละสัส เเต่เมื่อก่อนเค้าก็ไม่เป็นนะ อยู่ดีๆก็พึ่งมาเป็นตอนเป็นโรคซึมเส้าหนิแหละ เค้าเเก่เเล้วเลอะๆเลือนๆแหละ เราก็เออๆ เเต่เราก็ไม่ได้เล่าเรื่องผีให้ฟังว่าเราได้ยินเสียงอะไรเพราะเดี๋ยวมันหาว่าเราเพ้อเจ้ออีก
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น