พี่ไปส่งนักศึกษาคนหนึ่งที่มหาวิทยาลัย ตอนนั้นเวลาประมาณเที่ยงคืน ก่อนลงจากรถ นักศึกษาคนนั้นก็บอกว่า ‘พี่..ขากลับพี่ออกทางเดิมนะครับ..’ พี่ก็ถามว่า ‘ทำไมล่ะ?’ นักศึกษาคนนั้นบอกว่า ‘ไปทางลัดมันมืดครับ ออกทางเดิมดีกว่า..’ ว่าแล้วนักศึกษาก็จ่ายตังค์แล้วลงจากรถแท็กซี่ไป แต่พี่ก็คิดในใจว่า ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่นา ออกทางลัดใกล้กว่ากันเยอะ เราก็ไม่ได้กลัวอะไรอยู่แล้ว แล้วพี่ก็ขับออกทางลัด.. ซึ่งทางลัดมันก็มืดจริงๆ พี่เลยเปิดไฟสูง ไฟสาดไปเจอตึกตึกหนึ่ง เป็นตึกประมาณ 7-8 ชั้น ซึ่งมีชั้น 2 เปิดไฟไว้อยู่แค่ดวงเดียว เป็นไฟหลอดเล็กๆ สลัวๆ มองไกลๆ เห็นยามยืนอยู่หน้าตึก กำลังกวักมือเรียกแท็กซี่พี่ให้จอดรถ เหมือนจะมีผู้โดยสารเรียกรถ พอถึงหน้าตึกพี่ก็จอดรถ แล้วยามคนที่เรียกรถก็วิ่งเข้าไปในตึก พี่ก็คิดในใจ สงสัยคงจะวิ่งไปตามผู้โดยสาร.. พี่รออยู่ประมาณ 5 นาที แต่ก็ยังไม่มีใครลงมา เลยลงจากรถไปยืนอยู่ข้างๆ รถ รออีกประมาณ 5 นาที เลยตัดสินใจตะโกนเรียก ‘จะไปไหมครับบบ!? รอนานแล้วนะครับ ถ้าไม่ไป จะได้ไปหาผู้โดยสารต่อ!’ ทันใดนั้นเอง ไฟชั้น 2 ก็ดับลง ด้วยความเงียบ และมืด มีเพียงแสงไฟจากหน้ารถแท็กซี่ส่องไปยังพื้นข้างหน้า พี่คิดในใจ สงสัยจะลงมากันแล้ว
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
บทความนี้นำมาจาก thehouse
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น