คุณมินเล่าว่า.. เราอยู่อำเภอโพนทอง จังหวัดร้อยเอ็ดค่ะ วันนั้นเรามีนัดทำรายงานกับเพื่อนหลังเลิกเรียน เลยต้องไปค้างบ้านเพื่อนค่ะ แต่หลังเลิกเรียนเราต้องกลับบ้านไปช่วยที่บ้านทำอะไรให้เสร็จก่อน กว่าจะได้ออกเดินทางไปบ้านเพื่อนก็ 2 ทุ่มกว่าแล้ว ซึ่งต่างจังหวัด 2 ทุ่มคือเงียบมาก ยิ่งเราไม่ได้อยู่ในตัวเมือง อยู่ต่างอำเภอ แล้วบ้านเพื่อนเราก็เป็นหมู่บ้านที่อยู่นอกอำเภอไปอีก คือเงียบกริบ และมืดสนิทเลยค่ะ เราขี่รถมอเตอร์ไซค์ไป พอใกล้ถึงหน้าหมู่บ้านเพื่อนก็ดันกลัว เพราะไม่มีไฟข้างทางเลย เราเลยตัดสินใจจอดรถ แล้วโทรให้เพื่อนออกมารับที่หน้าหมู่บ้าน เพื่อนก็ออกมารับพาเข้าบ้านตามปกติไม่มีอะไร.. พอทำงานเรียบร้อยก็มานั่งคุยกันที่ครัว โดยเรานั่งหันหลังให้หน้าต่างหันหน้าเข้าหาเพื่อน ซึ่งแปลว่าเพื่อนเราจะมองเห็นข้างนอก ระหว่างที่คุย สายตาเพื่อนเรามันมองเลยหลังเราไปตลอดเหมือนมองอะไรอยู่ เพื่อนเราคนนี้มีเซ้นส์ค่ะ เพราะปู่มันเป็นหมอธรรมของหมู่บ้าน เราก็ไม่ได้เอะใจอะไร ก็เข้านอนแล้วตื่นเช้าไปโรงเรียน
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
บทความนี้นำมาจาก thehouse
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น