เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ของเราเองค่ะ ต้องเกริ่นก่อนว่าสมัยเราเด็กๆ ตั้งแต่จำความได้ เราจะชอบขลุกตัวอยู่ในห้องพระ อ่านหนังสือธรรมะ สวดมนต์ นั่งสมาธิคนเดียว ไม่ค่อยได้ไปเล่นกับเพื่อนสักเท่าไร ซึ่งมันเป็นเรื่องไม่ค่อยปกติสำหรับเด็กในวัยนั้น พอช่วง ม.ปลาย เราก็ห่างจากการทำแบบนี้ไปพักหนึ่ง จนมาวันหนึ่งหลังเลิกเรียน เรารู้สึกง่วงนอนมาก กลับมาถึงก็นอนเลย แล้วเราก็ฝันว่าอยู่ในเหตุการณ์เหมือนมีการรบกัน เราพยายามจะหนี แต่เหมือนจะหนีไม่พ้น กำลังจะถูกจับตัว แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งเป็นทหารมาช่วยเราไว้ แปลกตรงที่เราเห็นทุกอย่างชัดมาก รูปร่าง ผิวพรรณ เสื้อผ้าของผู้ชายคนนั้น แม้แต่การสัมผัสที่รู้สึกเหมือนจริง มีแค่หน้าของเขาที่มันมัวๆ พยายามมองแต่ก็มองไม่รู้เรื่อง เขาพาเราหนีจนมาถึงที่ปลอดภัย เขาหันมาบอกเราว่า ‘ทำไมถึงทิ้งการปฏิบัติธรรม?’ เราก็งงๆ แต่สุดท้ายในฝันเขาตาย เรารอด.. พอตื่นเราก็คิดว่าเป็นแค่ความฝันเพ้อเจ้อ ไม่ได้คิดอะไร เราก็ยังคงห่างจากการทำสมาธิเหมือนเดิม แต่หลังจากนั้นเราก็ฝันแบบเดิมๆ แค่เปลี่ยนสถานการณ์ แต่ทุกครั้งคือเราจะอยู่ในอันตราย ผู้ชายคนนี้ก็จะมาช่วยเราตลอด สุดท้ายเขาตาย เรารอด ที่สำคัญเราฝันเห็นเขาเป็นทหารทุกครั้ง จนเราเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ปกติละ เพราะเราฝันแบบนี้เป็นปี ถึงจะไม่ได้ฝันทุกวัน แต่ก็ถือว่าบ่อยมาก
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
บทความนี้นำมาจาก thehouse
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น