ตอนเด็กๆ ผมอยู่อำเภอหาดใหญ่ พ่อแม่เช่าบ้านเก่าๆ ไว้หลังหนึ่งเพื่อไว้พักเวลาทำธุระทางใต้ บ้านหลังนี้คนละแวกนั้นเล่าลือกันมาก เพราะเป็นบ้านเก่าแก่และมีคนตายในบ้านหลายครั้ง ซึ่งเพื่อนๆ วัยเด็กผมไม่กล้ามาเที่ยวบ้านสักคน และเรียกว่า ‘บ้านผี บ้านผี’
บรรยากาศหลังบ้านชวนเตลิดเช่นกัน เพราะติดกับป่ายาง ทุกๆ คืนจะได้ยินเสียงทิวต้นยางเสียดสีกันชวนบาดแก้วหู ยังไม่รวมถึงไอเย็นและความชื้นที่มาเยือนหลังพระอาทิตย์ตกดิน ขณะที่ผมเขียนอยู่นี้ ยังจำกลิ่นดินชื้นๆ หลังบ้านได้เลย
จำความว่าคืนนั้น ออกมาแปรงฟันหลังบ้านและมองไปยังทิวต้นยางทึบ (ซึ่งปกติไม่เคยมองไปเลย) แต่คืนนั้นดันมองไปในความมืดมิด ลมเย็นยะเยือกมาก จนต้องเร่งแปรงฟันให้เร็วกว่าเดิม หลังจากจัดแจงบ้วนปากเสร็จกำลังจะหันหลังกลับ ได้ยืนเสียงหัวเราะเล็กๆ แหลมๆ ดังมาจากทิวต้นยางมืดๆ สุดทางนั้น ตอนแรกคิดว่าเป็นเสียงกิ่งไม้เสียดสี แต่เหมือนเสียงหัวเราะมันเคลื่อนมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
บทความนี้นำมาจาก thematter
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น