เรื่องนี้เกิดขึ้นในหอผู้ป่วยใน ห้องพิเศษ มีนศ.ชายมาเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ซึ่งรักษาอยู่ในโรงพยาบาล คณะแพทย์ศาสตร์ ม.เชียงใหม่ คุยกันจนเพลิน นึกขึ้นได้ว่าดึกมากแล้ว จึงขอลากลับ ซึ่งเวลา 4 ทุ่มของวอร์ดนี้ โดยเฉพาะแผนกห้องพิเศษ ช่างเงียบสงัดนัก นศ. คิดว่า เขาไม่เคยเจอบรรยากาศแบบนี้มาก่อน…
เขาเดินผ่านห้องผู้ป่วยอื่นมาเรื่อยๆ เพื่อเดินไปขึ้นลิฟท์ซึ่งอยู่ที่สุดทางเดินอันยาวนี้ พยาบาลที่เคาท์เตอร์ก็ไม่อยู่ เนื่องจากต้องไปดูแลผู้ป่วยห้องต่างๆ เขาเดินไปได้กลางทาง ก็มีผู้ชายคนหนึ่ง ใส่ชุดสีกากี ดูเหมือนเจ้าหน้าที่ส่งเอกสารทั่วๆ ไป เดินเข้ามาในวอร์ดผ่านประตูซึ่งเปิดอยู่ พยาบาลคงเรียกเขามาเอา specimen ไปส่งห้อง LAB กระมัง (นศ. คิดในใจ)
ทันใดนั้นเองนศ.ชาย ขนลุกซู่ โดยไม่รู้ตัว ชายคนดังกล่าวที่กำลังเดินใกล้เข้ามานั้น ไหล่และมือของเขานิ่งมาก ไม่มีการขยับหรือแกว่ง ตามจังหวะการเดินเลย เหมือนว่าเขาไม่ได้เดินมา! เขาเหมือนลอยเข้ามามากกว่า ในใจของ นศ.ชาย รู้สึกถึงความกลัวที่สุดในชีวิต แต่เขาก็ยังเดินต่อไปข้างหน้า ขณะที่ชายเสื้อสีกากีดังกล่าวก็ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ในจังหวะที่ทั้งสองสวนผ่านกันนั้น (ห่างกันไม่ถึง 2 เมตร) นศ.ชาย สังเกตเห็นว่าชายคนนั้นลอยอยู่จริงๆ! ปลายนิ้วเท้าสองข้างของเขา ชี้ลงไปที่พื้น หน้าก้มต่ำ ผมเขายาวเล็กน้อยปิดบังหน้าตาไว้ นศ.ชาย ถึงกับขนลุกเกรียวทั้งตัว และสัมผัสได้ถึงความเย็น
หลังจากเดินผ่านชายเสื้อกากีมาแล้ว นศ.ชาย ก็หันกลับไปมองชายคนนั้น ซึ่งเขาเองก็เหมือนจะรู้ตัว ชายคนดังกล่าวหยุดอยู่นิ่ง แล้วค่อยๆ หันหน้าซึ่งมีผมเผ้ารุงรัง ผิวสีเทาๆ มองหันกลับมามายัง นศ.ชาย แล้ว ยิ้ม แหยะๆ ให้ไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้ว นศ. รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากวอร์ด แล้วไม่หันหลังกลับไปดูอีกเลย
ปล.บทความนี้ทำขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะละเมิดลิขสิทธิ์แต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น